مرثیه بخوان تا چشمت خوب شود

[صبور]

میرزا محمّد شفیع شیرازى متخلص به وصال متوفى ۱۲۶۲ قمرى در شیراز از بزرگان و شعراء و ادباء و عرفاى عصر فتحعلى شاه قاجار است علاوه بر مراتب علمیه ظاهریه و باطنیه در تمام خطوط هفتگانه نسخ و نستعلیق و ثلث ورقاع و ریحان و تعلیق و شکسته مهارتى به سزا داشته و کتابهائى که با خطوط مختلف نوشته بسیار است .
در ریحان الادب به نقل از گلشن وصال آورده که وصال ۶۷ قرآن به خط زیباى خود نوشته .
در کشکول شمس آمده که زمانى چشم ایشان آب آورد به دکتر مراجعه کرد دکتر گفت : من چشمت را خوب مى کنم به شرطى که دگر با او نخوانى ننویسى پس او معالجه شد و چشمش خوب گردید.

[صبور]

مجددا شروع به خواندن و نوشتن کرد تا اینکه به کلى نابینا شد و در راه رفتن دستش را به دیوار مى گرفت آخر الامر متوسل شد به محمّد و آل محمّد صلوات اللّه علیهم اجمعین .
شبى در عالم رؤ یا پیغمبر اکرم را در خواب دید حضرت به او فرمود:
چرا در مصائب حسین مرثیه نمى گوئى بگو تا خداى متعال چشمت را شفادهد.
در همان وقت حضرت فاطمه زهراء سلام اللّه علیها حاضر گردید و فرمود وصال اگر شعر مصیبت گفتى شرطش آن است که اول از حسنم شروع کنى زیرا فرزندم حسن خیلى مظلوم است .
صبح که شد وصال شروع کرد دور خانه قدم زدن و دست به دیوار گرفتن و این شعر را گفت :
ر تاب رفت و طشت ببر خواند و ناله کرد
آن طشت را از خون جگر باغ لاله کرد

نیم دوم شعر را که گفت چشمانش روشن و بینا شدند سپس گفت :
خونى که خورد در همه عمر از گلو بریخت
دل را تهى ز خون دل چند ساله کرد
زینب کشید معجر و آه از جگر کشید
کلثوم زد به سینه و از درد ناله کرد

وب سایت امام حسن مجتبی علیه السلام