راستش را به ما نگفتند يا لااقل همه راست را به ما نگفتند.

[صبور]

سيدمهدي شجاعي

راستش را به ما نگفتند يا لااقل همه راست را به ما نگفتند.





گفتند: تو که بيايى خون به پا مى کنى،جوى خون به راه مى اندازى و از کشته پشته مى سازى و ما را از ظهور تو ترساندند.
درست مثل اينکه حادثه اى به شيرينى تولد را کتمان کنند و تنها از درد زادن بگويند.
ما از همان کودکى، تو را دوست داشتيم. با همه فطرتمان به تو عشق مى ورزيديم و با همه وجودمان بى تاب آمدنت بوديم.
عشق تو با سرشت ما عجين شده بود و آمدنت ، طبيعى ترين و شيرين ترين نيازمان بود.
اما ... اما کسى به ما نگفت که چه گلستانى مى شود جهان ، وقتى که تو بيايى.
همه، پيش ازآنکه نگاه مهرگستر و دستهاى عاطفه تو را توصيف کنند، شمشير تو را نشانمان دادند.
آرى ، براى اينکه گلها و نهالها رشد کنند، بايد علفهاى هرز را وجين کرد و اين جز با داسى برنده و سهمگين،ممکن نيست.
آرى،براى اينکه مظلومان تاريخ ، نفسى به راحتى بکشند، بايد پشت و پوزه ظالمان و ستمگران را به خاک ماليد و نسلشان را از روى زمين برچيد.
آرى ، براى اينکه عدالت بر کرسى بنشيند، هر چه سرير ستم آلوده سلطنت را بايد واژگون کرد و به دست نابودى سپرد.
و اينها همه ، همان معجزه اى است که تنها از دست تو برمى آيد و تنها با دست تو محقق مى شود.
اما مگر نه اينکه اينها همه مقدمه است براى رسيدن به بهشتى که تو بانى آنى .آن بهشت را کسى براى ما ترسيم نکرد.
کسى به ما نگفت که آن ساحل اميد که در پس اين درياى خون نشسته است، چگونه ساحلى است؟!
کسى به ما نگفت که وقتى تو بيايى:
پرندگان در آشيانه هاى خود جشن مى گيرند و ماهيان درياها شادمان مى شوند و چشمه ساران مى جوشند و زمين چندين برابر محصول خويش را عرضه مى کند. (1)
به ما نگفتند که وقتى تو بيايى:
دلهاى بندگان را آکنده از عبادت و اطاعت مى کنى و عدالت بر همه جا دامن مى گسترد و خدا به واسطه تو دروغ را ريشه کن مى کند و خوى ستمگرى و درندگى را محو مى سازد و طوق ذلت بردگى را از گردن خلايق برمى دارد. (2)
به ما نگفتند که وقتى تو بيايى:
ساکنان زمين و آسمان به تو عشق مى ورزند، آسمان بارانش را فرو مى فرستد، زمين ، گياهان خود را مى روياند... و زندگان آرزو مى کنند که کاش مردگانشان زنده بودند و عدل و آرامش حقيقى را مى ديدند و مى ديدند که خداوند چگونه برکاتش را بر اهل زمين فرو مى فرستد. (3)
به ما نگفتند که وقتى تو بيايى:
همه امت به آغوش تو پناه مى آورند همانند زنبوران عسل به ملکه خويش.
و تو عدالت را آنچنان که بايد و شايد در پهنه جهان مى گسترى و خفته اى را بيدار نمى کنى وخونى را نمى ريزى. (4)
به ما نگفته بودند که وقتى تو بيايى:
رفاه و آسايشى مى آيد که نظير آن پيش از اين ، نيامده است. مال و ثروت آنچنان وفور مى يابد که هر که نزد تو بيايد فوق تصورش ، دريافت مى کند. (5)
به ما نگفتند که وقتى تو بيايى:
اموال را چون سيل، جارى مى کنى ، و بخشش هاى کلان خويش را هرگز شماره نمى کنى. (6)
به ما نگفتند که وقتى تو بيايى:
هيچ کس فقير نمى ماند و مردم براى صدقه دادن به دنبال نيازمند مى گردند و پيدا نمى کنند. مال را به هر که عرضه مى کنند، مى گويد: بى نيازم. (7)
اى محبوب ازلى و اى معشوق آسمانى!
ما بى آنکه مختصات آن بهشت موعود را بدانيم و مدينه فاضله حضور تو را بشناسيم تو را دوست مى داشتيم و به تو عشق مى ورزيديم.
که عشق تو با سرشت ها عجين شده بود و آمدنت طبيعى ترين و شيرين ترين نيازمان بود.
ظهور تو بى ترديد بزرگترين جشن عالم خواهد بود و عاقبت جهان را ختم به خير خواهد کرد.
کلک مشاطه صنعتش نکشد نقش مراد هرکه اقرار بدين حسن خدادادنکرد



پى نوشتها:
1. پيامبر اکرم صلى الله عليه و آله و سلم:فعند ذلک تفرح الطيور فى اوکارها و الحيتان فى بحارها و تفيض العيون و تنبت الارض ضعف اکلها: ينابيع المودة، ج 2، ص 136.
2. پيامبر اکرم صلى الله عليه و آله و سلم: يفرج الله بالمهدى عن الامه، بملا قلوب العباد عبادة و يسعهم عدله، به يمحق الله الکذب و يذهب الزمان الکلب و يخرج ذل الرق من اعناقکم: بحارالانوار، ج 51، ص 75.
3. پيامبر اکرم صلى الله عليه و آله و سلم: يحبه ساکن الارض و ساکن السماء و ترسل السماءفطرها و تخرج الارض نباتها. لاتمسک منه شيئا، يعيش فيهم سبع سنين او ثمانيااو تسعا. يتمنى الاحياءالاموات ليروالعدل والطمانينه و ماصنع الله باهل الارض من خيره: بحارالانوار، ج 51، ص 104.
4. پيامبر اکرم صلى الله عليه و آله و سلم:ياوى الى المهدى امته کمال تاوى النحل الى يعسوبها و يسيطرالعدل حتى يکون الناس على مثل امرهم الاول . لايوقظ نائما و لا يهريق دما: منتخب الاثر، ص 478.
5. پيامبر اکرم صلى الله عليه وآله وسلم:تنعم امتى فى دنياه نعيما لم تنعم مثله قط. البر منهم والفاجر والمال کدوس ياتيه الرجل فيحثوله: البيان ، ص 173.
6. پيامبر اکرم صلى الله عليه وآله وسلم : يفيض المال فيضا و يحثوالمال حثوا و لايعده عدا:صحيح مسلم، ج 8، ص 185.
7. پيامبر اکرم صلى الله عليه وآله وسلم : يفيض فيهم المال حتى يهم الرجل بماله من يقبله منه حتى يتصدق فيقول الذى يعرضه عليه: لا ارب لى به: مسنداحمد ، ج 2، ص 530.