‌


‌ با سم الله الرحمان الرحیم


حبیب سجستانی گوید: شنیدم امام باقر علیه السلام می‌فرمود: همانا خداوند چون فرزندان آدم علیه السلام را از پشت او بیرون آورد، تا از آن‌ها برای خود پیمان ربوبیت و برای پیامبران پیمان نبوّت گیرد، نخستین کسی که در باره پیغمبری او از انبیاء پیمان گرفت، حضرت محمد بن عبداللَّه صلی الله علیه و آله وسلم بود. آنگاه خداوند به حضرت آدم علیه السلام فرمود: بنگر چه می‌بینی؟ آدم علیه السلام به ذریهٔ خود که مانند موران بودند نگریست، دید آسمان را پر کرده‌اند. عرض کرد: پروردگارا! ذریّه‌ام چه انداره زیاد هستند و آن‌ها را برای چه آفریده‌ای، و چرا از آنان عهد و پیمان می‌گیری. خداوند فرمود: برای این که مرا عبادت کنند و چیزی را شریک من نسازند و به پیامبران من ایمان بیاورند و از آن‌ها پیروی کنند. حضرت آدم علیه السلام عرض کرد: پروردگارا! چرا بعضی از این‌ها را بزرگ‌تر از بعضی دیگر می‌بینم؟ و گروهی از آن‌ها نور بیشتری دارند و برخی نور کم، و برخی اصلاً نور ندارند؟ خداوند فرمود: آن‌ها را این گونه آفریدم تا در حالات مختلف زندگی مورد آزمایش قرارشان دهم. آدم علیه السلام عرض کرد: پروردگارا؟ اجازه می‌دهی سخن بگویم؟ خداوند فرمود سخن گوی که روح تو از روح من است که تو را از روح یعنی قدرت خود آفریدم ولی طبیعتت بر خلاف هستی من است و از مادیات خلق شده است. آدم علیه السلام عرض کرد: ای کاش آن‌ها را یکسان و یک اندازه می‌آفریدی که دارای یک طبیعت و یک خلقت می‌بودند، و رنگ‌ها و عمرشان و روزی آن‌ها یکسان می‌بود تا برخی از آن‌ها به برخی دیگر ستم نمی‌کردند و حسد و کینه‌توزی و اختلاف در میانشان پدید نمی‌آمد و همه در صلح و آرامش زندگی می‌کردند. خداوند فرمود: ای آدم! تو با کمک روح من سخن گفتی ولی به علّت ضعفی که در طبیعت تو است، خود را به زحمت انداختی بدون اینکه از عواقب امور آگاه باشی سخن گفتی، من آفرینندهٔ دانائی هستم، از روی دانائیم آن‌ها را مختلف آفریدم، و فرمان من در میان آن‌ها به سبب مشیّتم جاری و نافذ شود، و به سوی تدبیر و تقدیر من می‌گرایند، و در خلقت من دگرگونی و تغییر نیست، همانا من جن و انس را فقط برای عبادت و معرفت خود آفریدم و بهشت را برای کسی که مرا اطاعت و عبادت کند، و از پیامبرانم پیروی نماید، آفریده‌ام. و دوزخ را آفریدم برای کسانی که کافر شوند و نافرمانی مرا نمایند و از پیامبران من متابعت نکنند و باکی هم از عذاب آن‌ها ندارم. من تو را و ذریّه‌ات را برای اینکه احتیاجی به شما داشته باشم، نیافریده‌ام ،‌ بلکه تو را و آن‌ها را برای این آفریدم تا مورد آزمایش قرار دهم و معلوم گردد کدام یک از شما در زندگی نیکوکارتر هستید. و از جهت دنیا و آخرت و مرگ و زندگی و طاعت و معصیت و بهشت و دوزخ را آفریدم ،و در تقدیر و تدبیر خود این گونه اراده کردم، به علم نافذی که نسبت به آن‌ها دارم میان صورت‌ها و پیکرها و رنگ‌ها و عمر‌ها و روزی‌ها و اطاعت و معصیتشان تفاوت و اختلاف انداختم. آن‌ها را به بدبخت و خوشبخت، بینا و کور، کوتاه و بلند قامت، زیبا و زشت، دانشمند و جاهل، ثروتمند و فقیر، فرمانبر و معصیت کار، سالم و تندرست و بیمار و ناتوان، زمین‌گیر و بی‌آفت تقسیم نمودم تا آن کس که سالم و تندرست است به بیمار و ناتوان نگاه کند و مرا به سبب عافیتش شکر گزارد و بیمار و ناتوان به سالم بنگرد و از من درخواست کند تا او را عافیت بخشم، و او بر بلاء من صبر کند و من هم به او پاداش دهم، و ثروتمند به فقیر نگاه کند و مرا شکر کند، و فقیر به ثروتمند بنگرد و از من مال در خواست نماید. و مؤمن به کافر نگاه کند و برای آن‌که هدایت شده است، مرا سپاس گوید. من از این جهت آن‌ها را مختلف آفریدم تا در خوشی و ناخوشی و عافیت و گرفتاری او مشکلات و افراد گرفتار و افراد در رفاه آن‌ها را آزمایش کنم. منم خداوند حکمران توانا. آنچه را مقدّر کرده‌ام انجام می‌دهم، هر گاه اراده کردم تغیراتی در سرنوشت افراد می‌دهم و بعضی از آنچه را مؤخّر داشته‌ام مقدّم دارم و برخی را که مقدم داشته مؤخّر کنم، منم خدائی که هر چه اراده کنم انجام دهم و از آنچه کنم باز خواست نشوم و مورد پرسش قرار نمی‌گیرم، و من مخلوقم را از آنچه کنند باز خواست نمايم.


مختصر البصائر روایات عالم ذَر تتمهٔ روایات رجعت حدیث ۶ مسلسل ۴۴۴


اللهم عجل لولیک الفرج


@hadisenurani