ویژگی های ظاهری حضرت مهدی علیه ­السلام

[گل مريم]

ویژگی های ظاهری حضرت مهدی علیه ­السلام

1. شبیه پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم حضرت مهدی علیه السلام سیمایی چون سیمای پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم دارد، در رفتار و گفتار و سیرت نیز شبیه و همانند اوست.

امیرالمؤمنین علیه السلام روزی به امام حسین علیه السلام نظر افکنده به اصحاب خود فرمودند: در آینده خداوند از نسل او مردی را پدید می آورد که همنام پیامبر شماست و در ویژگی های ظاهری و سجایای اخلاقی به او شباهت دارد

2. زیبا و خوش صورت زیبایی اگر به اعتدال و تناسب اعضای چهره، یا به گیرایی نگاه و نورانیّت صورت و جذّابیّت آن باشد، همگی در وجود نازنین یادگار پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم به ودیعت نهاده شده است.

3. گشاده پیشانیپیشانی بلند و گشادهاش بر هیبت و وقار چهره زیبایش می افزاید، و چنان نوری بر چهره و جبین او پیداست که سیاهی موهای سر و محاسن شریفش را تحت الشعاع قرار می دهد.

4. میانه قامتقامتی نه دراز و بیاندازه و نه کوتاه بر زمین چسبیده دارد، بلکه اندامش معتدل و میانه است.

5. دارای دو خال مخصوصخالی بر چهره دارد که بر گونه راستش همچون دانه مُشکی میان سفیدی صورتش می درخشد و خالی دیگر بین دو کتفش متمایل به جانب چپ بدن دارد.درباره شمایل ظاهری امام زمان علیه السلام پاره ای صفات دیگر از مجموعه روایات وارده در این باب می توان بدست آورد.آن حضرت رنگی سپید، که آمیختگی مختصری با رنگ سرخ دارد.از بیداری شب ها، چهره اش به زردی می گراید.
چشمانش سیاه و ابروانش بهم پیوسته است و در وسط بینی او بر آمدگی کمی پیداست.میان دندان هایش گشاده و گوشت صورتش کم است.میان دو کتفش عریض است و شکم و ساق او به امیرالمؤمنین علیه السلام شباهت دارد.در وصف او وارد شده

المهدیّ طاووس اهل الجنّة.
وجهه کالقمر الدّری علیه جلابیب النور
حضرت مهدی علیه السلام طاووس اهل بهشت است، چهره اش مانند ماه درخشنده است و گویا جامه هایی از نور بر تن دارد «»اللّهم ارنی الطّلعة الرّشیدة والغرّة الحمیدة واکحل ناظری بنظرة منّی الیه
بار خدایا! آن جمال بارشادت و پیشانی نورانی ستایش شده را، به من بنمایان، و چشمم را به نگاهی به او، سرمه کن



منبع: پایگاه جمکران

[گل مريم]

مجنون شدم که راهی صحرا کنی مرا
گاهی غبار جاده ی لیلا، کنی مرا
کوچک همیشه دور ز لطف بزرگ نیست
قطره شدم که راهی دریا کنی مرا
پیش طبیب آمده‌ام، درد می‌کشم
شاید قرار نیست مداوا کنی مرا
من آمدم که این گره ها وا شود همین!
اصلا بنا نبود ز سر وا کنی مرا
حالا که فکر آخرتم را نمی­کنم
حق می­دهم که بنده دنیا کنی مرا
من، سالهاست میوه ی خوبی نداده‌ام
وقتش نیامده که شکوفا کنی مرا
آقا برای تو نه ! برای خودم بد است
هر هفته در گناه، تماشا کنی مرا
من گم شدم ؛ تو آینه‌ای گم نمی‌شوی
وقتش شده بیائی و پیدا کنی مرا
این بار با نگاه کریمانه‌ات ببین
شاید غلام خانه زهرا کنی مرا
*علی اکبر لطیفیان*