جهاد با نفس. توبه

[عزیزانی]

بسم الله الرحمن الرحیم

یاعلی,آداب توبه که قرار بود بدم������




واقعيت اين است كه به جز پيامبران و امامان معصوم، همه‏ى انسان‏ها در معرض اشتباه و خطا هستند و هيچ انسانى نيست كه ـ و لو سهوا ـ اشتباه نكند؛ وسوسه‏هاى شيطانى و شهوات نفسانى و درونى انسان و نيز دنيا و جلوه‏هاى ظاهرى آن، دائما همراه انسان و در متن زندگى او حضور دارند و در صدد فريب و گمراه كردن او مى‏باشند. بنابراين خداوند مى‏داند كه انسان در معرض اين خطرات درونى و بيرونى قرار داد؛ لذا تمهيداتى را براى نجات وى از چنگال آن وسوسه‏هاى درونى و بيرونى در نظر گرفته است. در كنار آن وسوسه‏هاى درونى، خداوند چراغ عقل و فطرت حقيقت‏طلبى را در درون انسان روشن و شعله ور نگه داشته است و در بيرون نيز پيامبران، امامان معصوم و دين را به عنوان بهترين برنامه‏ى زندگى قرار داده، تا انسان از آن استفاده كند. علاوه بر اين كه خداوند به رغم همه‏ى اين تمهيدات، راه ديگرى را به روى انسان باز گذاشته است كه اگر جنود شيطان بر او پيروز شدند و او را به گناه يا بيراهه كشاندند، دوباره به صراط مستقيم باز گردد و هيچگاه و در هيچ شرايطى، در زندگى نااميد و مستأصل نشود و آن راه «توبه» است.




به دو نكته بسیار توجه نماييد:




1- توبه فرايندي تدريجي و دراز مدت است. يكي از كارهايي كه انسان مومن انجام مي دهد اين است كه در هر روز استغفار كند و هميشه از خداوند طلب بخشش نمايد. حتي نقل شده است كه پيامبر خدا(ص) هر روز هفتاد بار استغفار مي كرد و در قرآن كريم آمده است ان الله يحب التوابين. خداوند كساني را كه بسيار توبه مي كنند، دوست دارد، بنابراين توبه كردن بسيار و مكرر نه تنها زيان ندارد، بلكه مستحب است و خوب است انسان مومن دائما در حال توبه و طلب بخشش از خداوند باشد.




2- يكي از آداب توبه انجام غسل توبه است. مستحب است انسان هنگامي كه تصميم مي گيرد گناهي را ترك كند، غسل توبه نمايد و همچنين مستحب است با هر غسلي كه انجام مي دهد نيت غسل توبه هم داشته باشد. ضمنا گفتني است ما دو نوع غسل توبه نداريم.




������چند دستور العمل براى توبه و بازگشت از گناه:




✅پس از پيدا شدن حالت ندامت از كرده‏هاى ناپسند، چند عمل سزاوار است:


1⃣ سه روز، روزه گرفتن: حضرت صادق(ع) مى‏فرمايد: توبه‏ى نصوح كه خداوند به آن امر فرموده، روزه گرفتن روز چهارشنبه، پنج شنبه و جمعه است؛
2⃣غسل توبه، حضرت رضا(ع) به كسى كه مى‏خواست از گناه استماع غنا توبه كند، فرمود «برخيز و غسل كن» و پيامبر(ص) مى‏فرمايد: «نيست بنده‏اى كه گناهى كند و هر اندازه كه باشد، سپس پشيمان شود و توبه كند، مگر اين كه خداوند به مغفرت و آمرزش به او رجوع مى‏فرمايد. سپس فرمود: برخيز و غسل كن و براى خدا سجده نما».
3⃣ خواندن دو يا چهار ركعت نماز؛
4⃣ استغفار و خواندن دعاى توبه (خصوصا دعاى 31 صحيفه‏ى سجاديه از امام سجاد(ع))؛
5⃣ تكرار توبه و استغفار؛ امام صادق(ع) فرمود: «هرگاه بنده‏اى زياد آمرزش بطلبد، نامه‏ى عملش بالا مى‏رود، در حالى كه مى‏درخشد»؛
6⃣ اختيار كردن وقت سحر براى استغفار، بسيار نافع و مطلوب است. البته استغفار در هر وقتى خوب است؛ ولى سحر اثر خاصى دارد. لذا قرآن نيز استغفار كننده در سحر را مورد ثناى خود قرار داده است.




✅علاوه بر آنچه گفته شد راهكارهاى زير نيز مؤثر است:




1. همنشينى با افراد مؤمن و با نشاط؛
2. شركت در جلسات مذهبى؛
3. اهتمام به خواندن نماز اول وقت، هرگاه سستى و كوتاهى نسبت به نماز از انسان سر زد، بايد سعى كند يك جريمه‏اى براى آن كوتاهي اش، لحاظ كند و خود را به جهت آن كوتاهى، جريمه كند؛ مثلاً مقدارى پول به صندوق صدقات بيندازد يا يك روز، روزه بگيرد. اين روش «خود جريمه‏اى» را مى‏تواند در موارد ديگر نيز مورد استفاده قرار دهد؛ مثلاً اگر گناهى از او سر زد، از همين روش استفاده كند؛
4. براى ترك گناهانى كه به آنها عادت كرده‏ است نيز سعى كند با يك برنامه‏ريزى زمانبندى شده، به تدريج آن را ترك كند؛ مثلاً با خود شرط كند امروز مى‏خواهم آن گناه را انجام ندهم. اگر موفق شد يك امتياز به خود بدهد و بلافاصله به جهت آن موفقيت، سجده‏ى شكر به جاى آورد و اگر موفق نشد، از همان روش جريمه استفاده كند؛
5.براى تقويت اراده هر روز حتما نيم ساعت در يك وقت معيّنى، ورزش كند؛
6. اگر در انجام اين امور گاهى شكست خورد، سرخورده نشود و باز هم ادامه دهد. قطعا استمرار آن توأم با پشتكار، باعث تغيير و دگرگونى در او خواهد شد.


یاعلی, [24.03.15 19:47]
موفق و موید باشید
بابت تاخیر هم عذر میخوام.������


حتما حتما عمل کنید و ادامه بدید و جدی بگیرید������

[عزیزانی]

یاعلی,
با نام و یاد خدا دومین جلسه رو شروع میکنیم




سه صلوات با خلوص نیت به تمام علما و عرفای از صدر اسلام تا الان که زحمت کشیدند و خصوصا حضرت علی علیه السلام نثار کنید.


اگر یادتون باشه آخرین مطلب جلسه قبل و اول گروه حدیثی طولانی از امام صادق علیه السلام بود.




امام صادق علیه السلام فرمود:


هرگاه بنده برای رضای خدا توبه نصوح کند همانا خدای تعالی در دنیا و آخرت گناهانش را پوشیده دارد.
عرض شد چطور خدا گناهانش را می پوشاند؟
فرمود:خداوند از یاد دو فرشته نویسنده آنچه را که می خواهند برای او از گناهان بنویسند می برد،سپس خدا به اعضا و جوارح او امر می کندکه گناهانش را بر او بپوشانید و کتمان کنید و به سوی زمین فرمان میرسد هر گناهی که بر روی تو انجام داده بپوشان پس هنگام مرگ خدا را ملاقات می کند در صورتی که گواهی دهنده ای برای او بر گناهانش نیست.




در جلسه اول در مورد توبه و لازمه آن بحث کردیم




و این رو هم باز میگم اگر لازم باشه چند ماه هم در یک بحث می ایستیم تا کامل فهمیده بشه و عمل بعد ...


☀️در ادامه در مورد علل و اسباب و نتایج توبه حرف میزنیم


هیچ وقت دو کار رو فراموش نکنید که اثرات حال و آینده داره


یکی گفتن بسم الله برای شروع هرکاری که هست و دیگری هرکاری خواستید انجام بدید بگید ان شاالله


بدان که هرگاه بارقه های ایمان بر دل بتابد آتش پشیمانی از گناه را بر می افروزد،زیرا قلب،هنگامی که به برکت پرتو نور ایمان،دیده خود بگشاید و خود را از محبوب خویش در حجاب ببیند دچار حسرت و اندوه می شود.


مانند کسی که در تاریکی و ظلمت گرفتار است و به ناگاه با کنار رفتن ابرها و تابش اشعه های زرین آفتاب،جمال دلربای محبوب خود را در حالی که نزدیک است که مرغ جانش از قفس تن پرواز کند مشاهده می کند و با دیدن او در این حال،آتش عشق است که در دلش زبانه میکشد و همین سوزش دل او بر آن میدارد تا حرکتی کند و دست بکاری زند.


علم و پشیمانی و اراده بر ترک گناه،در زمان حال و آبنده و جبران گذشته،سه عنصری هستند که هریک وابسته به دیگری است و به مجموع این سه عنصر،توبه اطلاق می شود.




بسیاری از اوقات،توبه تنها به معنای پشیمانی به کار می رود که در این صورت،علم به منزله مقدمه و ترک گناه به منزله ثمره و نتیجه فرض می شود.




اگر کسی در روشنای نور بصیرت به توبه بنگرد و در پی شناختن آن باشد،و در معنای وجوب و اینکه واجب بودن یعنی چه،دقت کند،بدون شک این معنانی برای او ثابت خواهند شد.




و این حالت برای انسان وقتی حاصل می شود که بداند واجب یعنی آن چیزی که آدمی را به سعادت ابدی می رساند و از هلاکت جاودانی برهاند،و اینکه بداند سعادت جاودانی تنها دیدار حضرت دوست است و هرکه از او کنار افتاده به شقاوت ابدی گرفتار شده.




و هر علمی هم علم نیست




علمی علم است که به عنوان انگیزه و عامل برای عمل به کار گرفته می شود،وقتی میتوان نام آن را علم نهاد که واقعا انگیزه ای بر ترک گناه و پشیمانی ایجاد کند.




مثلا انسان به ضرر گناه علم داشته باشد ولی این علم در اون این انگیزه را ایجاد نکند در واقع علم نیست




و هرکه با وجود این علم باز مرتکب گناه شود در واقع در حین انجام گناه،آن جز مربوط به ایمان را ازدست داده.




و همین منظور پیامبر صلی الله علیه و آله است که فرمودند:
زناکار در حال زنا،ایمان ندارد.




یعنی من مثلا میدونم که فلان کار رو انجام بدم گناهه و انجام میدم.ایمان مروبط به این موضوع و قسمت رو از دست دادم در حال انجامش


منظور رسول خدا صلی الله عیله و آله از نفی ایمان در حین زنا این است که زنا یکی از چیزهایی است که انسان را از خدا دور می سازد و سبب خشم الهی می گردد؛و ایمان تنها یک ورودی ندارد بلکه طبق حدیث آمده است که دارای هفتاد و چند باب است و بالاترین این ورودی ها اقرار به یگانگی خداوند و پایین ترین آن دور کردن سنگریزه از مردم است.










اگر وقت کنم سعی میکنم علاوه بر دستورالعمل های آیت الله بهجت و بزرگان که میدم
دستورالعمل های مرتبط با جلسات هم بدم