درس بیست و هفتم تکمیلی ( آیات 75 و .... سوره بقره)

[هندیانی]

سلام قران دوستان عزیز
شهادت امام سجاد علیه السلام رو تسلیت میگم حضورتون.

خب امروز هم در خدمت شما عزیزان هستیم با مروری بر ادامه ی آیات



اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

أَفَتَطْمَعُونَ أَن يُؤْمِنُوا لَكُمْ وَقَدْ كَانَ فَرِ‌يقٌ مِّنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلَامَ اللَّـهِ ثُمَّ يُحَرِّ‌فُونَهُ مِن بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمْ يَعْلَمُونَ ﴿٧٥﴾وَإِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَا بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ قَالُوا أَتُحَدِّثُونَهُم بِمَا فَتَحَ اللَّـهُ عَلَيْكُمْ لِيُحَاجُّوكُم بِهِ عِندَ رَ‌بِّكُمْ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿٧٦﴾


«أفتطمعون»: آيا اميد يا آرزو و يا طمع مى‏ داريد؟
«فريق»: گروهى.
«يحرّفونه»: آن را تحريف مى‏ كنند و دگرگون مى‏ سازند.
«اتحدّثونهم»: آيا با آنان سخن مى‏ گوييد؟
«فتح»: گشود، باز كرد.
«ليحاجّوكم»: تا با آن برضدّ شما استدلال كنند. (مجمع البیان)

[هندیانی]

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

أَفَتَطْمَعُونَ أَن يُؤْمِنُوا لَكُمْ وَقَدْ كَانَ فَرِ‌يقٌ مِّنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلَامَ اللَّـهِ ثُمَّ يُحَرِّ‌فُونَهُ مِن بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمْ يَعْلَمُونَ ﴿٧٥﴾

در این آیه همزه استفهام چون صدارت طلب هست ابتدا اومده و در ترجمه می گوییم.
پس آیا
همزه استفهام انکاری هست.
فا عاطفه

أن حرف ناصبه و مصدری

لکم جارو مجرور متعلِّق به یؤمنوا

واو حالیه
قد حرف تحقیق

الله مضاف الیه و مجرور

ثم حرف عطف

من بعد جارو مجرور متعلِّق به یحرفون

ما حرف مصدری

واو حالیه



دوستان عزیز در این آیه چند جمله اسمیه و فعلیه داریم با ارکانشون بنویسید.

و این که جملات حالیه را بنویسید.

و در جمله ی من بعد ما عقلوه دقت کنید و چه نکته ای را مشاهده می کنید. در دروس گدشته گفته شده.

ترجمه ی آیه نیز فراموش نشود. لطفا

[هندیانی]

هشدار

1. آيه شريفه بيانگر اين حقيقت دردناك است كه يهود عصر رسالت پيامبر(ص)، با اينكه ازنظر تاريخى و موقعيت جغرافيايى با يهود عصر موسى(ع) فاصله بسيارى داشتند، در حق‏ ستيزى و بهانه‏ جويى و تحريف حقايق، همان شيوه‏ اى را درپيش گرفتند كه پدران و نياكان آنان دربرابر پيامبرشان موسى (ع) درپيش گرفته بودند. و مهمترين دليل خطاب اين آيات به اينان و نكوهششان بخاطر عملكرد ناهنجار گذشتگانشان، هم‏ جهتى و هم‏ خطّى اينان با آنان بود؛ و به همين دليل است كه قرآن شريف به اينان هشدار مى‏ دهد كه از عناد و لجاج و حق‏ستيزى دست بردارند و دربرابر قرآن و پيامبر (ص) كه نويد آن دو را دريافت داشته ‏اند، سرتسليم فرود آورند.

2. نكته ديگر در آيه شريفه، حق گويى و ترسيم حقايق بصورت دقيق است؛ و هم از اين روست كه در آيه شريفه، تحريف كلام خدا به بعضى از آنان نسبت داده مى‏شود، نه به همه؛ چرا كه گروهى دست به اين كار زدند، نه همه آنان.

3. اين واقعيت نيز از آيه شريفه دريافت مى‏ شود كه تحريف آيات و تغيير آنها و بازى با دين خدا، هم معناى وسيعى دارد و بدعتها، فتواهاى بى‏ اساس، صدور احكام بى‏ پايه و توجيه و تأويلهاى گوناگون را دربرمى‏ گيرد، و هم اين كار گناهى سهمگين شمرده شده كه كيفر آن آتش دوزخ است. (مجمع البیان)

[هندیانی]

وَإِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَا بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ قَالُوا أَتُحَدِّثُونَهُم بِمَا فَتَحَ اللَّـهُ عَلَيْكُمْ لِيُحَاجُّوكُم بِهِ عِندَ رَ‌بِّكُمْ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿٧٦﴾

و هر زمان ملاقات کنند کسانی را که ایمان آوردند، می گویند ایمان آوردیم و هر زمان خلوت کنند بعضی ایشان بعضی (دیگر) را، می گویند آیا بازگو می کنید ایشان را به آنچه گشود خدا بر شما برای این که دلیل بیاورند شما را به آن در نزد پروردگارتان.
پس آیا تعقل نمی کنید؟


«و اذا لقواالّذين آمنوا»
اين جمله از آيه شريفه بيان كننده اين حقيقت است كه گروهى از يهوديان هنگامى كه با مردم باايمان روبرو مى ‏شدند، نشانه ‏ها و ويژگيهاى پيامبر گرامى (ص) را كه در تورات آمده بود، براى آنان باز مى‏ گفتند؛ درنتيجه، هم ايمان مردم به پيامبر (ص) استوارتر مى‏ شد و هم براى بحثهاى دينى، به آگاهيهاى جديدى دست مى‏يافتند. اين جريان به گوش سردمداران يهود رسيد و آنان بجاى حق‏ پذيرى، به جلوگيرى پرداختند و دستور دادند كه به‏ هنگام رويارويى با مردم باايمان، از بيان اوصاف پيامبر (ص) كه در تورات آمده است، خوددارى كنند.

مجاهد مى‏ گويد: آيه شريفه درمورد يهود بنى‏ قريظه فرود آمد؛ و اين هنگامى بود كه پيامبر (ص) آنان را بخاطر حق‏ ستيزيشان، برادران ميمونها و خوكها خواند، و آنان دريافتند كه اين سخن به قانون‏ شكنى و حق‏ستيزى نياكان آنان و نيز به كيفر شديدى اشاره دارد كه بر آنان فرود آمد و گروهى به‏ شكل بوزينه و خوك درآمدند. آنان پنداشتند كه پيامبر (ص) اين خبر را از همدينان خود كه به تورات آگاهى داشتند، گرفته است؛ به همين جهت، اين دستور ظالمانه و ضدّ افسانه را صادر كردند.

امّا عدّه ‏اى ديگر معتقدند كه: اينان جماعتى از يهود بودند كه به قرآن و پيامبر (ص) ايمان آوردند و آنگاه بجاى عمل به دستورات اسلام، راه نفاق را درپيش گرفتند، و مردم باايمان را از عذابها و كيفرهاى سختى كه نياكانشان بدانها دچار شدند، باخبر ساختند؛ از اين رو، برخى از سردمدارانشان به آنان هشدار دادند كه چرا مردم باايمان را از سرگذشت نياكان خود آگاه مى ‏سازيد تا به‏ هنگام بحث و مناظره برضدّ شما استدلال كنند؟

(مجکع البیان)



نکات این آیه رو قبلا هم داشتیم

اذا ی شرط، فعل شرط، جواب شرط

الی بعض جارو مجرور متعلِّق به فعل خلا
همزه در اتحدثونهم استفهام توبیخی

ما اسم موصول
فتح الله صله و هو ضمیر عاید

علیکم جارو مجرور متعلِّق به فتح

لام تعلیل
یحاجوکم مضارع منصوب به ان مضمره بعد لام

به جارو مجرور متعلِّق به یحاجو کم

عند ظرف مکان و منصوب
رب مضاف الیه و مجرور
کم مضاف الیه

حالا شما بفرمایید ادات شرط و فعل و جواب شرظ رو در این آیه؟

[هندیانی]

منتظر پاسخ های زیبای شما هستم.
دوستان عزیز اگر نکاتی به نظرتون میرسه در مورد ایات بفرمایید تا همه استقاده کنیم.
پیرروز باشید و سر بلند

[عزیزانی]

السلام علیک یا حسین شهید

أَفَتَطْمَعُونَ أَن يُؤْمِنُوا لَكُمْ وَقَدْ كَانَ فَرِ‌يقٌ مِّنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلَامَ اللَّـهِ ثُمَّ يُحَرِّ‌فُونَهُ مِن بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمْ يَعْلَمُونَ ﴿٧٥﴾

پس آیا امید دارید که ایمان بیا ورند (ایمان آوردنشان)برایتان ودر حالیکه به تحقیق بودند گروهی از ایشان میشنیدند کلام خدا را

سپس تحریف می کردند آن را از بعد تعقل کردن آن وحال آنکه ایشان میدانستند



جمله اسمیه
کان فریق منهم یسمعون کلام الله

کان :فعل ناقصه
فریق:اسمش منصوب
یسمعون کلام الله :خبر کان جمله فعلیه محلا مرفوع
______________
هم یعلمون: جمله اسمیه
هم: مبتدا محلا مرفوع
یعلمون :خبر از نوع جمله فعلیه مرفوع

___________________________

جملات فعلیه:
تطمعون:فعل مضارع مرفوع -جمع مذکر مخاطب-(ط-م-ع)صحیح وسالم -ثلاثی مجرد -معلوم -متعدی
فعل و ضمیر بارز واو فاعل

ان یومنو:مضارع منصوب به ان ناصبه- علامت نصب حذف نون عوض رفع --ضمیر بارز واو فاعل

یسمعون:فعل -ضمیر بارز واو فاعل - مرفوع-کلام مفعول منصوب

یحرفون:فعل مرفوع-ضمیر بارز واو فاعل

یعلمون:فعل مرفوع -واو ضمیر بارز فاعل

عقلوا:فعل ماضی مبنی بر ضم- ضمیر بارز واو فاعل- ه ضمیر متصل مذکر غایب مفعول محلا منصوب

__________________________
ما عقلوه ؟/؟؟نمی دونم مای مصدری را مبتدا بگیرم وعقلو را خبر؟؟؟؟
__________________________
نکته آیه:

ما مصدری فعل را تاویل به مصدر میکنه ما عقلوه تعقل کردن آن را
__________________________
جملات حالیه:
قد کان فریق منهم یسمعون کلام الله
یحرفون با ثم عطف بجمله قبل پس حالیه میشه
هم یعلمون

[هندیانی]

أَفَتَطْمَعُونَ أَن يُؤْمِنُوا لَكُمْ وَقَدْ كَانَ فَرِ‌يقٌ مِّنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلَامَ اللَّـهِ ثُمَّ يُحَرِّ‌فُونَهُ مِن بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمْ يَعْلَمُونَ ﴿٧٥﴾

پس آیا امید دارید که ایمان بیا ورند (ایمان آوردنشان)برایتان ودر حالیکه به تحقیق بودند گروهی از ایشان میشنیدند کلام خدا را

سپس تحریف می کردند آن را از بعد تعقل کردن آن وحال آنکه ایشان میدانستند

سلام بر شما مسافر عزیز
ممنون خیلی عالی بود.
واو حالیه و حال آن که معنا شود زیباتر میشه ترجمه ی.

ما عقلوه ؟/؟؟نمی دونم مای مصدری را مبتدا بگیرم وعقلو را خبر؟؟؟؟

جمله ی من بعدِ ما عقلوه

ما عقلوه مضاف الیه من بعدِ هست. بخاطر اعراب بعد که مجروره متوجه میشیم. یادتونه گفتم اگر اضافه ی بعد و قبل حذف بشه مبنی بر ضم میشوند. یعنی من بعدُ

[رهرو]

وَإِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَا بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ قَالُوا أَتُحَدِّثُونَهُم بِمَا فَتَحَ اللَّـهُ عَلَيْكُمْ لِيُحَاجُّوكُم بِهِ عِندَ رَ‌بِّكُمْ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿٧٦﴾

حالا شما بفرمایید ادات شرط و فعل و جواب شرظ رو در این آیه؟

سلام استاد محترم

إذا اسم شرط غیر جازم
لقوا فعل شرط
قالوا جواب شرط

إذا اسم شرط عیر جازم
خلا فعل شرط
قالوا جواب شرط

[هندیانی]

سلام بر شما. ممنونم بابت پاسخ ها

[عزیزانی]

وَإِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَا بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ قَالُوا أَتُحَدِّثُونَهُم بِمَا فَتَحَ اللَّـهُ عَلَيْكُمْ لِيُحَاجُّوكُم بِهِ عِندَ رَ‌بِّكُمْ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿٧٦﴾


اذا:شرطیه
لقوا :فعل شرط
لقوا :فعل -فاعل -الذین مفعول


قالوا:جواب شرط
فعل واو ضمیر بارز فاعل


اذا :شرطیه
خلا:فعل شرط
فعل -هو مستتر فاعل

قالوا :فعل جواب شرط
فعل -واوضمیر بارز فاعل