أُولئِكَ عَلى‏ هُدىً مِنْ رَبِّهِمْ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (5)

[گل مريم]

أُولئِكَ عَلى‏ هُدىً مِنْ رَبِّهِمْ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (5)

(أولاء)، اسم إشاره مبنيّ بر كسر در محلّ رفع مبتدأ، و (الكاف) حرف خطاب.
(على هدى) جارّ و مجرور متعلِّق به محذوف خبر مبتدأ، و علامت جرّ كسره ی مقدّر بر ألف .
(من ربّ) جارّ و مجرور متعلِّق به محذوف صفت برای (هدى)، و (الهاء) ضمير متّصل در محلّ جرّ مضاف إليه و (ميم) حرف برای جمع مذکر.
(الواو) عاطفه
(أولئك) مثل اول (هم) ضمير فصل «1» نیست محلی برایش.
(المفلحون) خبر مبتدأ (أولئك) مرفوع و علامت رفع واو چون جمع مذكّر سالم است.


جمله ی : «أولئك على هدى ...» نیست محلی برایش استینافه.
و جمله : «أولئك هم المفلحون ..» نیست محلی برایش معطوف على جمله ی استینافه.
__________________________________________________


(1) میتونه اعراب بگیره در محلّ رفع مبتدأ خبرش المفلحون .. و جمله ی هم المفلحون خبر المبتدأ (أولئك).