لرَّحْمَـٰنُ عَلَي الْعَرْشِ اسْتَوَي'.
«خداوند بر روي اريكه و تخت قرار گرفت.»
وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَـٰوَ'تِ وَ الارْضَ.
«كرسي و تخت خدا تمام آسمانها و زمين را فرا گرفته است.»
آيا خداوند جسم است و بدني محسوس دارد كه محتاج است بر روي كرسي و تخت بنشيند؟ تخت سلطنت دارد كه بر فراز آن رود و امر و نهي كند؟
خداوند جسم نيست، و حدّ ندارد. ابتداء و انتهاء ندارد. مكانيّ و زمانيّ نيست. بسيط و مجرّد و محض الوجود و وجود محض بدون كمّيّت و كيفيّت به هر عنوان است. تمام آسمانها و زمين در حضور اوست، و در مُشت او و در تحت قدرت او؛ وَ السَّمَـاوَات مَطْوِيَّـٰتُ بِيَمِينِهِ.
«آسمانها پيچيده در دست جلال و عظمت او هستند.»