مهدی جان!
تولدت را که شکافتن نور بود در ظلمت شب، به خود تبریک گفتیم...
تولدت را که هدیه ی خداوند بود به ما، هدیه ای همچون قبیله ی خورشید، نورانی.
مثل باغ های بی کرانه ای از شکوفه های نورانی
و به نرگسی که در دامان، کهکشانهایی از نور داشت، آفرین گفتیم...
تولدت! صدای فضل خداوند بود که در کنگره های هستی طنین افکند...
مهدی جان!
به ما که در هم شکسته ایم نگاه نکن...
به قامت رشید و آسمانی خودت، به کرم رحمانی خودت، دستگیری کن.