حكمت خواندن قرآن در نماز

[امیر هانی]

حكمت خواندن قرآن در نماز

پس از گفتن تكبيرة الاحرام ، واجب است نمازگزار سوره حمد و سوره اى ديگر از قرآن را بخواند. البته به اعتقاد شيعيان ، نمازگزار نمى تواند سوره هايى را كه سجده واجب دارند در نماز بخواند. در اين جا دو سوال مطرح مى شود:

سوال اول اين كه چرا واجب است مردم در نماز قرآن بخوانند؟
سوال دوم اين كه چرا قرائت قرآن در نماز با سوره حمد آغاز مى شود

اتفاقا برخى اين دو سوال را در محضر امام رضا عليه السلام مطرح كردند و آن حضرت در پاسخ سوال اول فرمودند:
((حكمت خواندن قرآن در نماز اين است كه مردم قرآن را كنار ننهند و ضايع نسازند، بلكه ارتباط مردم با قرآن حفظ شود و مردم از آن درس ‍ بياموزند تا در نتيجه قرآن مهجور نماند)).⁽¹⁾

يعنى آنان هر روز بخشى از قرآن بخوانند و بدانند كه به دليل اهميت ارتباط با قرآن و حفظ پيام و رسالت آن ، خداوند واجب كرده كه نمازگزاران روزانه ده بار در نماز قرآن بخوانند.

اگر جز اين مى بود و خواندن قرآن در نماز واجب نمى شد، چه بسا ارتباط بسيارى از مسلمانان با قرآن كه بهترين تحفه و نعمت خداوند براى انسان ها و عالى ترين راه رسيدن به سعادت دنيا و آخرت است قطع مى گرديد. پس ‍ مسلمانان با اختلاف مراتبى كه دارند، ناگزيرند ارتباط ثابتى با قرآن داشته باشند. طبيعى است كه وقتى ارتباط با قرآن برقرار گرديد، كم كم با زبان و قرائت قرآن آشنا مى شوند و همچنين زمينه درك مفاهيم قرآن در آنها پديد مى آيد و مسير عمل به قرآن نيز هموار مى گردد؛ اما اگر خواندن قرآن در نماز واجب نمى شد و خواندن آن تنها مستحب بود، بسيارى از افراد انگيزه اى براى خواندن قرآن نداشتند و با مسدود شدن اين راه ، عملا حكمت نزول قرآن كه هدايت انسان هاست ، تحقق نمى يافت .



1- شيخ صدوق ، علل الشرايع ، ج 1، ص 260.