رمز ظهور مهدی (عج) چیست؟

[ملکوت]

بسم رب المهدی عج

سيادت، آقايي و کرامت آنان هر انسان آگاهي را شرمنده مي‏نمايد؛
.
آنان برگزيدگان آفرينش هستند که در خوان کرم و احسانشان هزاران حاتم متنعّم‏اند؛
آنان حجّت‏هاي خدا بر خلق او و راهنمايان مردم به سوي سعادت و کمال‏اند که همچون ستارگاني درخشان در هر عصر و زماني درخشيدند و انسانهاي آگاه به اندازه شناخت و معرفتشان پروانه‏وار به دور وجود آنها چرخيده و کسب فيض نمودند.
آخرين آنها يعني حضرت مهدي عليه السلام که جانشين خدا در اين روزگار است و امام زمان ماست.
.
راستي ما انسانها براي اين امام غايب که حق حيات و هستي بر ما دارد، چه کار کرده ‏ايم؟
.
آيا توانسته‏ايم، حقي از حقوق آن وجود شريف را ادا کنيم؟
.
آيا واقعاً در برابر اين نعمت عظمي و حجّت خدا، چگونه خدا را شکرگزاري نموده ‏ايم؟

.

وجود نازنيني که رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم در واپسين لحظات زندگي خود او را به عنوان نزديک‏ترين کسان خويش معرّفي نمود، و خداي مهربان تنها محبّت او و ساير معصومين عليهم السلام را اجر و مزد رسالت پيامبرش قرار داد؟!
.
آري! بايد اعتراف نمود که در طول تاريخ، بشريّت حقّ آنها را ادا نکرده و همينک نيز انسان معاصر از اداي حقّ آن بزرگوار سرباز مي‏زند؛
.
و بدينسان آن وجودي که جهان هستي بايد در ظاهر و باطن به فرمان او اداره شود، از حکومت او محروم است و شياطين و اهريمنان بر آنان حکم‏راني مي‏نمايند و اين در اثر کوتاهي نابخشودني است که از بشريّت سر زده است.
.

دانشمندي وارسته در اين زمينه گويد:
.
چون ما نمي‏توانيم حقوق آن حضرت را ادا نماييم، و شکر وجود و فيوضاتش را آن طور که شايسته است بجاي آوريم، بر ما واجب است آن مقدار از اداي حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهيم. .
.
آنگاه آن دانشمند فرزانه سخن زيباي خود را چنين ادامه مي‏دهد:
.
بهترين اُمور در زمان غيبت آن حضرت، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا کردن براي تعجيل فرج او، و اهتمام به آنچه مايه خشنودي آن جناب و مقرّب شدن در آستان اوست، مي‏باشد. [1] .


آري! اين حقيقتي است که بايد به آن اعتراف نمود و از اين همه کوتاهي بر پيشگاه آن سليمان عصر، امام زمان عليه السلام جبين عذر به خاک ساييد و عفو و بخشش خواست با تمام وجود بگوييم: .

«يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا کُنَّا خَاطِئِينَ»؛ [2] .
اي پدر! (ما گنه‏کاريم) از خدا بر گناهان ما آمرزش بخواه، که ما درباره يوسف خطاي بزرگي مرتکب شده‏ايم..
.
و به پيشگاه حجّت خدا و رحمت واسعه او امام زمان عليه السلام چنين زمزمه نماييم: .

..
از ما خطا و لغزش از توست عفو و بخشش
مولا به زير دستان جز اين روا ندارد

.

ما نيز در اين وادي تحيّر غيبت بسر مي‏بريم و حقيقتاً در مقابل مولا و امام زمانمان شرمنده‏ايم که نتوانستيم حقّي از حقوق آن سرور عزيز را ادا کنيم.
.
ولي ناملايمات و گرفتاريهاي دوران غيبت، باعث سلب توفيق گرديد تا اين که به حضرتش متوسّل شده و به ثقل اکبر تفأل جوييم و با آيه‏اي از قرآن قوّت قلب بگيريم که فرمود:

«وَهُدُوا إِلَي الطَّيِّبِ مِنَ الْقَوْلِ وَهُدُوا إِلَي صِرَاطِ الْحَمِيدِ». [3] .
(مؤمناني که عمل صالح انجام داده‏اند) به سوي سخنان پاکيزه هدايت مي‏شوند و به راه خداوند که شايسته ستايش است، راهنمايي مي‏گردند.

[ملکوت]

انسان و دعا
.
نياز به دعا در ذات بشر نهفته است، چراکه انسان بي‏اختيار، براي نيل به کمالات مادي و معنوي خويش در اعماق ضمير خود به آفريدگار تواناي خود پناه برده و با جان و دل به سوي خداوند رحيم روي آورده و از او ياري و مدد مي‏طلبد.
.
او ضعف، فقر، نياز و حاجت خود را - که تمام هويّت هر انسان است - درک مي‏کند و به قدرت، توانايي و بي‏نيازي مطلق و بي‏نهايت خداي مهربان پناه مي‏برد و بدين وسيله با منبع واقعي تمام قدرتها، بي‏نيازيها و کمالات مرتبط مي‏شود.
.
به راستي که دعا و نيايش براي انسان يک امر فطري است، و هرکسي در ضمير ناخودآگاه خود با آن آشنايي دارد، و با وجود خود درک مي‏کند که او با وجود اين همه پيشرفت در علوم گوناگون؛ در اقيانوسي از ناداني‏ها غوطه‏ور است که دانش او در برابر آن اقيانوس تاريک و بيکران، قطره‏اي بيش نيست؛
.
و اين حقيقتي است که هر متفکّر خردمند به آن معترف است و همان انسان، وقتي دست به دعا برمي‏دارد احساس مي‏کند که با دريايي از نور مرتبط گشته و به درگاه آفريدگار که عالم به همه اُمور مي‏باشد، ره يافته است.
.
اينک اين انسان است که با توجّه به اين امر فطري که در نهاد او نهفته است، آن را شکوفا مي‏نمايد و متوجّه آفريدگار خود مي‏گردد و بدين وسيله با او ارتباط برقرار مي‏کند.

[ملکوت]

دعا بهترين وسيله ارتباط
.
انسان از زماني که قدرتِ درک او رشد مي‏يابد و با عالم هستي آشنا شده و ارتباط برقرار مي‏کند، در ضمير ناخودآگاه خويش در پي خالق و آفريدگارش مي‏باشد، او خود را در دنيايي مي‏بيند که توان ارتباط با آن را بدون ياري يک قدرت بي‏نهايت ندارد.
.
و از اين جاست که بارقه اُميد در دلش جرقّه مي‏زند و اوّلين آثار اين ارتباط نوراني با آفريدگارش به وجود مي‏آيد و از صميمِ دل براي حرکت در اين عالم هستي زبان به دعا مي‏گشايد و از خالق جهانيان استمداد مي‏طلبد.
..
وقتي دلش به ارتباط با آفريدگار منوّر مي‏شود، دوّمين بارقه اُميد که همانا شناخت صاحب زمان و عالم هستي است در دلش مي‏درخشد، او را براي شناخت بيشتر حجّت خدا و واسطه فيض باري تعالي به تکاپو و تلاش وامي‏دارد؛
.
چراکه تنها راه رسيدن به کمال انساني که خداي مهربان در وجود انسان به وديعت گذاشته همانا شناخت امام هر زمان و ارتباط با آن وجود نازنين است و همه کليدهاي بسته جهان هستي به دست تواناي حجّت خدا و امام زمان عليه السلام باز مي‏گردد.
.
آنگاه که امام زمانش را شناخت در واقع آخرين قلّه کمال و سعادت را فتح کرده و با پيروي و اطاعت از آن وجود نازنين به سعادت دنيا و آخرت، رضوان الهي و کمال انساني موفّق خواهد شد .

[ملکوت]

انسان در آخرالزمان
.
آري! شناخت امام زمان يعني رسيدن به سرچشمه همه خوبيها، زيبائيها، کمالها و جمالهاي جهان هستي و پي بردن به همه علوم و دانشها و به همه خوبي‏هاي هستي و در يک عبارت: رسيدن به بندگي واقعي الهي.
.
امّا متأسّفانه انسانهايي که در دوران تاريک و ظلماني آخر الزمان قرار گرفته‏اند، به اين آساني‏ها نمي‏توانند به اين وديعه الهي نزديک شده و از او شناخت داشته باشند، و علي رغم شناخت هم، رسيدن به او و در خدمت او بودن و ارتباط با او، با موانع گوناگوني روبرو است.
.
امّا چه بايد کرد؟
از چه کسي بايد پرسيد؟
چگونه اين انساني که در غفلت از امام زمان خود بسر مي‏برد، بتواند با او آشنا شده و ارتباط برقرار نمايد؟
.
آري! خداي مهربان، از رحمت و رأفتش دست چنين انساني را هم مي‏گيرد و به سوي حجّت محبوب خودش رهنمون مي‏کند، چراکه او مهربانترين مهربانان است، و از رحمت و لطفش انسانها را آفريده تا مهر، لطف، عظمت و قدرت خويش را به آنها بشناساند و آنها را از همه مواهب خودش هم در جهان دنيا و هم در جهان آخرت بهره‏مند سازد؛
.
ولي انسان با جهل و ناداني، غفلت و بي‏خردي از فرمان آفريدگار مهربان سرپيچي نموده و خود را در منجلابهايي که خودش ساخته، غوطه‏ور نموده و به هلاکت انداخت.
.
مگر نه اين است که آفريدگار مهربان مي‏فرمايد:
.
.
«اُدْعُوْنِي أَسْتَجِبْ لَکُمْ»؛ [5] .
اي بندگان من! مرا بخوانيد تا شما را اجابت نمايم.
.
مگر نفرموده:
.
«وَللَّهِ الأَسْمَاءُ الْحُسْنَي فَادْعُوْهُ بِهَا»؛ [6] .
براي خدا اسمهاي نيک است، خدا را با آن نامها بخوانيد.
مگر نفرموده:
.
«هُوَ الْحَيُّ لا إلهَ إلّا هُوَ فَادْعُوْهُ مُخْلِصِيْنَ لَهُ الدِّيْنَ»؛ [7] .
زنده واقعي اوست، معبودي جز او نيست، پس او را بخوانيد در حالي که دين خود را براي او خالص کرده‏ايد.
.
.
آري! همه و همه براي آن است که خداوند به انسان بفهماند: اي بنده من! درهاي رحمت به سوي تو باز است و اين تويي که بايد گام برداري و به سوي رحمت ما بيايي.
.
اي بنده من! خوان نعمت گسترده است اينک تويي که بايد از اين سفره نعمت، بهره‏مند شوي.
.
اي انسان! من تو را براي رسيدن به نهايت کمال آفريده‏ام و تو براي رسيدن به اين اوج کمال بايد با من ارتباط برقرار کني و مرا بخواني تا تو را رهنمون شوم.
.
بنابراين، رسيدن به اين مرحله از کمال در اين دوران تاريک آسان مي‏شود و آن با دعا، به ويژه دعا براي شناخت امام زمان عليه السلام، که در اين دوران انسان با خود چنين زمزمه کند:
. .
اَللهُمَّ عَرّفني نَفْسَکَ، فَإِنَّکَ إنْ لَمْ تُعرِّفْني نَفْسَکَ لَمْ أَعرِفْ نَبِيَّکَ.

.
اَللهُمَّ عَرِّفني رَسولَکَ، فَإنَّکَ إنْ لَمْ تُعَرِّفني رَسولَکَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتکَ.

.
اَللهُمَّ عَرِّفْني حُجَّتَکَ فَإِنَّکَ إنْ لَمْ تُعَرّفْني حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ ديني؛ [8] .

. خداوندا! خودت را به من بشناسان؛ زيرا اگر خودت را به من نشناساني، پيامبرت را نخواهم شناخت.
خداوندا! پيامبرت را به من بشناسان؛ زيرا اگر پيامبرت را به من معرّفي ننمايي حجّت تو را نخواهم شناخت.
خداوندا! حجّت خويش را به من بشناسان؛ زيرا اگر حجّت خودت را به من نشناساني، از دينم منحرف خواهم گشت.

.

انسان در اثر آلودگي به گناه، شناخت کم، وجود شياطين جنّي و انسي از امام زمانش دور افتاده و خداي مهربان به عللي ميان او و امام مهربانش پرده غيبت افکنده، چگونه با او مرتبط شود؟
.
چگونه انساني که در لحظه لحظه زندگي خودش به آن حجّت خدا و واسطه فيض نيازمند است و همه پرونده او از زير دستان مبارک آن وجود نازنين مي‏گذرد، و هستي او بسته به هستي و وجود امام زمانش مي‏باشد، با غفلت از او بسر مي‏برد؟

[ملکوت]

چرا غفلت؟
.
راستي که زندگي انسان معاصر جاي شگفتي دارد!
.
چراکه اين انسان در واقع و با ادّعاي خودش ذرّه را شکافته و به کهکشانها و کرات ديگر راه يافته، و با پيشرفت علوم و تکنولوژي به بهترين امکانات رفاهي دست يافته است.
.
ولي با هزار تأسّف هنوز انسان در غفلت و بي‏خبري بسر مي‏برد و هنوز هم نتوانسته با امام زمانش که هستي او و کمالش در گرو پيروي از اوست، آشنا شده و با او ارتباط برقرار کند.
.
آيا فرشتگان از چنين انساني در شگفت نمي‏شوند؟!
.
آيا موجودات ديگري که داراي درک و شعور مي‏باشند از زندگي چنين انساني تعجّب نمي‏کنند؟!
.
او که در کوچکترين اُمور دنيوي خود ساعتهاي زيادي را تلف مي‏کند که مبادا کمترين ضرري متوجّه او شود، امّا حاضر نيست حتّي در هفته چند ساعت را به فکر شناخت امام زمانش باشد؟!
.
راستي که جاي شگفتي و بهت است، و آنچه گفتيم شامل اکثريّت انسانهايي است که امروزه ساکنان کره خاکي را تشکيل مي‏دهند.
.
اينک عنان قلم را کنترل کرده و با جان و دل رو به افرادي مي‏نماييم که از اوّلين نعمت الهي برخوردارند و تا حدودي با امام زمانشان آشنا هستند که با توجّه کامل بتوانند پرده‏هاي غفلت و بي‏خبري را هرچه بيشتر کنار زده و براي رسيدن به کمال انساني گوي سبقت را از همه انسانها بربايند، و جهان را با ظهور امام زمانشان به مدينه فاضله تبديل نمايند.
.
اينان هر لحظه با دعاي بيشتر از خدا بخواهند شناختشان نسبت به امام زمانشان زيادتر گردد، و آنگاه که با وجود چنين امام زمان مهرباني آشناتر شدند، براي ظهور او دعا کنند.
.

[ملکوت]

دعا براي امام زمان عليه السلام
..
... تو هستي مايي، بي‏تو جهانِ هستي معني ندارد.
تو معناي جمال و کمال الهي هستي، همه غمهاي جهان با يک لبخند دلنشين تو تبديل به شادي مي‏گردد.
آن روز است که جهانيان با لبخند تو، لبخند خواهند زد..
.
بياييم براي مظلوم‏ترين فرد جهان دعا کنيم.
.
بياييم با دعا براي او که دستان او را دوران غيبت - همچون اوّل مظلوم عالم جدّ بزرگوارش علي عليه السلام که دستانش را بستند - بسته؛ باز نماييم و او را براي رهايي بشريّت از هر نوع ظلم و ستم و رسيدن به هر نوع کمال و سعادت، ياري نماييم!
.
اگر بدانيم تا حال چه قدر از آن حضرت در غفلت بوديم، ديگر در دعاي براي آن حضرت تعلل نمي‏ورزيم.
..
آري! او خود مظلوميّت خود را اعلان مي‏نمايد و به دوستانش مي‏فهماند تا دعايش نمايند.
.
يکي از عاشقان جمال دلربايش گويد:
.
به حرم باصفاي سيّدالشهداء عليه السلام - کسي که مولايمان منتقم خون اوست - مشرّف شده ومشغول زيارت بودم.
بالاي سر حرم مطهر، دعاي زائر مستجاب است، قدم به آن مکان مقدّس گذاشتم تا از خداوند بخواهم که مرا به محضر مبارک مولايم حضرت مهدي عليه السلام مشرّف گرداند و ديدگانم را به جمال بي‏مثالش روشن نمايد.
.
در آن مکان ملکوتي مشغول زيارت بودم که ناگاه خورشيد جهان‏تاب جمالش ظاهر شد، من در آن لحظه حضرتش را نشناخته ولي بي‏اختيار دلم به سوي او رفت، و شديداً مجذوب آن بزرگوار شدم، سلام و عرض ادب کردم، آنگاه پرسيدم: آقا! شما کيستيد؟
در پاسخ فرمودند: من مظلوم‏ترين فرد عالم هستم.
باز متوجّه نشدم و با خود گفتم: شايد يکي از علماي بزرگ نجف است که به جهت عدم گرايش مردم به او، خود را مظلوم‏ترين فرد عالم مي‏داند، ولي چنين نبود، تا چنين فکري از ذهنم خطور کرد، متوجّه شدم ديگر آن بزرگوار در کنارم نيست.
اينجا بود که با دعايي که در آن مکان مقدّس کرده بودم و با شناخت قلبي که از ايشان داشتم فهميدم که او مولاي من بود، چراکه مظلوم‏ترين فرد عالم کسي جز امام زمان عليه السلام نيست و نعمت حضورش را به اين زودي از دست دادم. [9] .
.
.
آيا جز اين است که آن حضرت به عاشقان خود درس مي‏آموزند که به ياد او باشند، به فکر مظلوميّت آن حضرت بوده و برايش دعا کنند؟!

[ملکوت]

نااميد نباشيم
.
انسان در طول زندگي خود با موانع، مشکلات و ناکاميهايي همراه است، ولي فرد موفّق هيچ موقع نااُميد نمي‏شود، او براي رسيدن به هدف خود از هيچ تلاش و تکاپو کوتاهي نمي‏کند.
..
او براي رسيدن به هدف خود شب و روز نمي‏شناسد، خستگي نمي‏فهمد، بي‏قرار است تا به هدفش نايل گردد.
بياييم با اين جنبش و تکاپو براي محبوب خدا و آخرين ذخيره الهي امام زمان عليه السلام دعا کنيم.
بياييم با دعاي براي او، همه خيرات و نيکيها را براي جهانيان به ارمغان بياوريم.
بياييم ريشه فرسوده درخت يأس و نااُميدي را در ژرفاي دلمان خشکانده و درخت اُميد را بارور نموده و براي امام زمانمان دعا کنيم.
.
دعا کنيم و از دعا کردن خسته و ملول نگرديم که - ان شاء اللَّه - خداوند مهربان با همين دعاها به وعده تخلّف‏ناپذير خود عمل خواهد نمود و جهان را با جمال بي‏مثال حجّت‏اش منوّر خواهد فرمود.
.
مگر نه اين است که اصرار در دعا خوب است و يکي از محسّنات دعا همان اصرار و پافشاري است.
..
حضرت موسي عليه السلام مي‏فرمايد: در يک مناجاتي که با خداي خود داشتم صداي پروردگارم را شنيدم که مي‏فرمود:
.
يا مُوسي! قُلْ لِبَني إسْرائيل.. وَأَلَحّوا في الدُّعاء تَشْملکُمْ الرَحْمَة بِالإجابَة وَتَهْنِئکُمْ العافِيَة؛ .
.
اي موسي! به بني اسرائيل بگو... در دعا اصرار و پافشاري نماييد تا به سبب اجابت دعا، رحمت و مهر شما را فراگيرد و عافيت و سلامتي گوارايتان گردد.
..
چرا در دعاهايي که براي اُمور دنيوي حتّي جزئيّات زندگي مي‏نماييم، اين همه اصرار و پافشاري مي‏کنيم و هرگز خسته نمي‏شويم؛
ولي در دعا براي آن وجود مهربان - که با آمدنش بساط همه غمها و ناملايمات برچيده مي‏شود - خسته مي‏شويم و زود دست از دعا برمي‏داريم و اين امر را به مشيّت خداي مهربان موکول مي‏نماييم؟!
.
آيا در اين خستگي و در اين يأس و نااُميدي صداي پاي شياطين جنّي و انسي شنيده نمي‏شود؟!
آيا آنها نمي‏خواهند انسان را از اين عبادت عظمي بازدارند؟
آيا آنان در پي اهداف شوم خود نيستند؟!
آري! يأس و نااُميدي از شيطان است و اين گروه کفّاراند که همواره از رحمت الهي مأيوسند.
.
مگر نه اين است که حضرت يعقوب عليه السلام فرزندانش را براي جستجوي حجّت خدا، يوسف گمگشته کنعان فرستاد و با خطاب:
.
«يَا بَنِيَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِن يُوسُفَ وَأَخِيهِ وَلاَ تَيْأَسُوا مِن رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لاَ يَيْأَسُ مِن رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ»؛.
.
پسرانم! برويد و از يوسف و برادرش جستجو کنيد؛ واز رحمت خدا مأيوس نشويد که تنها گروه کافران، از رحمت خدا مأيوس مي‏شوند؛
آنان را براي پيدا کردن پيامبرِ حق، رهنمون شد؟!
..
بياييم ما نيز از تاريخ الهام گرفته و به جستجوي يوسف گمشده زهراي اطهر عليها السلام بپردازيم و با تلاش، تکاپو و دعا جهان را براي هميشه با نور جمالش روشن سازيم.
.
مگر ما از بني اسرائيل کمتر هستيم، آنان چندين سال براي حجّت خدا، پيامبرِ حق، حضرت موسي عليه السلام دعا کردند و مأيوس نشدند تا خدا دعايشان را مستجاب فرمود.
.

[ملکوت]

امام صادق عليه السلام در ضمن حديثي مي‏فرمايند:
.
وقتي عذاب و سختي بر بني اسرائيل طولاني شد، چهل روز به درگاه خدا گريه و ناله کردند، خداوند به موسي وهارون عليهما السلام وحي فرمود که آنها را از دست فرعون نجات دهد، و اين در حالي بود که از چهار صد سال، صد و هفتاد سال باقي مانده بود، و از آن صرف‏نظر کرد.
.
آنگاه امام صادق عليه السلام مي‏افزايد:
.
شما نيز اگر چنين تضرّع و زاري کنيد، خداوند فرج ما را مقدّر مي‏نمايد، و اگر چنين نکنيد، اين امر به آخرين حدّ خود خواهد رسيد .
..
آري! دعا کنيم و اصرار و پافشاري بنماييم و تا خداي متعال حاجت ما را روا ننموده دست از طلب برنداريم که اين گونه دعا خود باعث رسيدن به کمالات و فضايل انساني است.
..
در سخني زيبا از مولايمان امام باقر عليه السلام مي‏خوانيم که حضرتش فرمودند:
.
لا يَلحُّ عَبدٌ مُؤمِن عَلَي اللَّهِ في حاجَتهِ إلّا قَضاها لَهُ؛ .
.
بنده مؤمني در حاجت و نياز خود به سوي خدا اصرار و پافشاري نمي‏ورزد جز آن که خداي تعالي حاجتش را روا مي‏نمايد.
.
دعا کنيم، اصرار نماييم و دل حضرات معصومين عليهم السلام را که عمري را با غم و اندوه و مظلوميّت در حکومت جبّاران بسر بردند و با مظلوميّت به شهادت رسيدند، شاد نماييم.
.
با دعاي براي امام زمان عليه السلام به غصّه‏هاي دل رسول خدا، فرق شکافته علي مرتضي، پهلوي شکسته فاطمه زهرا، جگر پاره پاره حسن مجتبي و جراحات فزون از حدّ سيّدالشهداء و دلهاي سوخته ائمّه هدي عليهم السلام مرهم بگذاريم و دل غمگين آنها را شاد نماييم.
.
اي منتظر ظهور امام زمان عليه السلام! و اي دعاگوي فرزند امير مؤمنان!
اينک برخيز و مولايت را از جان و دل دعا کن و بدان که خداي مهربان دعايت را مستجاب مي‏نمايد،
و هرگز مأيوس نباش که دعاي تو را اثري است و آمين گوي دعاي تو همه انبيا و اوصيا و کائنات هستند که:

برخيز دعا کن که دعا را اثري هست
تأثير به آه دل خونين جگري هست
.
اين قدر مگو ناله زتأثير فتاده

آخر به خدا يک نفس با اثري هست
.
زن حلقه به دربار فلک رفعت مهدي

چون پادشهان را به گدايان نظري هست
.
يک نامه‏بري آمده از کشور خضراء
گويد خبر تازه يک نو سفري هست
.
نوميد مباشيد زدرگاه الهي

تأثير در اذکار و دعاي سحري هست

[ملکوت]

الهام از مکتب پيشوايان معصوم عليهم السلام
.
خوشبختانه عدّه‏اي از مردم تا حدودي مي‏خواهند امامان معصوم عليهم السلام را در زندگي دنيوي و اخروي خودشان الگو قرار دهند و اعمال و رفتارشان را از آن بزرگواران بياموزند.
.
بديهي است که اين همان فرمان الهي است که ما را به اين الگوپذيري فرمان داده است که:
.
«لَقَدْ کانَ لَکُمْ فِي رَسُوْلِ اللَّهِ اُسْوَةٌ حَسَنَةٌ»؛ [10] .
به طور قطع براي شما در زندگي رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم سرمشق نيکويي است.
.
ما مي‏دانيم که امامان معصوم عليهم السلام با خداي خود اُنس عجيبي داشتند و با دعا با حق تعالي بيشترين ساعات زندگي خود را پر مي‏کردند، و همواره در عشق به محبوب و معبود خود بسر مي‏بردند.
.
آنان به جهت اختناق دوران خود، که از هدايت مردم و کشف اسرار الهي به صورت علني دستشان بسته بود، به همين جهت با دعا و مناجات پرده از اسرار الهي و حقايق‏معنوي برمي‏داشتند و مردم را رهنمون مي‏شدند.
.
اگر مي‏خواهيد اين مطلب را خوب بفهميد، سري به کتابهاي دعا و اين آثار ارزشمندي که مهرورزان و عاشقان اهل بيت عليهم السلام در اختيار ما قرار داده‏اند، گذري نماييد تا متوجّه شويد که در اين اوراق گران‏سنگ چه مسايل مهم اعتقادي و معارف والاي انسان‏ساز و شناخت و معرفت نهفته و به صورت دعا و مناجات بيان شده است.
.
در هر صورت، ما دوست داريم از مکتب اهل بيت عليهم السلام الگو بگيريم؛ ولي متأسّفانه اين الگوپذيري همواره در اُمور جزئي و دنيوي بوده و در مطالب مهم و حياتي از آنان به عنوان الگو، پيروي ننموده‏ايم.
.
توجّه به مضامين دعاها و دعاهايي که حضرات معصومين عليهم السلام براي دوران غيبت بيان فرموده‏اند ما را با اين مطلب بيشتر آشنا مي‏سازد.
.
بياييم به اين امر مهم اهميّت دهيم، و در اين امر مهم ائمّه معصومين عليهم السلام و ياران باوفاي آنها را الگو قرار دهيم، و در اين برهه حساس با الهام از دعاهاي آن بزرگواران براي امام زمانمان دعا کنيم.
.
اگر کتابهاي دعايي را که در مورد حضرت مهدي عليه السلام تحت عنوان صحيفه مهديّه نگارش يافته مورد مطالعه قرار دهيم متوجّه خواهيم شد که مسأله ظهور و فرج آن حضرت و دعاي براي امام زمان عليه السلام چه قدر اهميّت دارد که اين اندازه مورد اهتمام آن بزرگواران بوده است.

[ملکوت]

گذري بر دعاهاي معصومين براي ظهور امام زمان عليه السلام
.
ظهور نور در تاريکي مطلق - که در اثر تمرّد انسانهاي شرور از فرمان الهي و پيروي آنها از شيطان و نفس اماره بوجود آمد - يکي از وعده‏هاي تخلّف ناپذير الهي است، خداي متعال اين وعده را به همه انبيا و اوصياي آنها داده، و آنان نيز اُمتهاي خود را در طول تاريخ از اين امر مهم و حياتي آگاه نموده و مژده چنين روز مبارکي را داده‏اند.
.
ائمّه معصومين عليهم السلام نيز تحقّق اين روز بزرگ را در ضمن دعاهايي از درگاه خداي منّان خواسته‏اند که اينک به نقل نمونه‏هايي از دعاهاي امامان بزرگوار عليهم السلام مي‏پردازيم:
.
پيشواي نخست واوّل مظلوم عالم، اميرمؤمنان علي عليه السلام در ضمن دعايي درباره ظهور فرزندش به خداوند عرض مي‏نمايد:
.
اللهُمَّ فَاجْعَل بَعْثَه خُروجاً مِنَ الغُمَّة، وَاجْمَع بِهِ شَمْلَ الاُمّة.
اللهُمَّ صَلِّ عَلي مُحمَّد وَآلِ مُحَمّد عَليهم السَلام وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَرَوْحَهُم وَراحَتَهُم وسُرورَهُمْ، وَأذِقْني حَلاوَةَ فَرَجِهِمْ، وأهْلک أعداءَهُمْ من الجنّ والإنْسِ؛
.
خدايا! بعث و ظهور امام زمان عليه السلام را موجب پايان غم و اندوه حضرتش قرار ده، و به وسيله او، کار متفرّق و پريشان اُمّت را فراهم آور.
خدايا! بر محمّد و آل محمّد - عليهم السلام - درود فرست و در فرج و آسايش، آرامش و سرور و شادماني آنها تعجيل فرما، و شيريني و حلاوت روزگار ظهور آنها را به کام ما بچشان، و دشمنان آنها را از جنّ و انس هلاک گردان.

.
دقّت در مضامين عالي اين دعا، که از دو لب گهربار، درِ مدينه علم پيامبر خدا صلي الله عليه وآله وسلم عليّ بن ابي طالب عليهما السلام شنيده شده؛ هر انسان آگاه را تحت تأثير قرار داده و اهميّت حياتي ظهور امام زمان عليه السلام را مي‏رساند.
.
اينجاست که بر پيروان و عاشقان صاحب ولايت است که در دعا براي ظهور امام زمان عليه السلام، آن بزرگوار را الگوي خود قرار داده و از صميم دل براي اين امر مهم دعا کنند...
.
امام باقر عليه السلام براي ظهور فرزندش در قنوت نماز چنين دعا مي‏خواند.
.
اللهُمَّ فَإنَّ القُلوبَ قَدْ بَلغت الحَناجر، وَالنُفوس قَدْ عَلت التَراقي، وَالأعمار قَدْ نَفَدَتْ بِالإنتظارِ، لا عَنْ نَقْص استبْصار وَلا عَنْ اتّهام مِقْدار، وَلکن لِما تُعاني مِنْ رُکوبِ مَعاصيکَ، وَالخلاف عَلَيْکَ في أَوامِرِکَ وَنواهيکَ، وَالتَلَعّب بِأَوْلِيائِکَ وَمظاهِرَة أعْدائِکَ.
اللهُمَّ فَقَرِّبْ ما قَدْ قَرُبَ وَأَوْرد ما قَدْ دَني، وَحَقِّق ظُنونَ المُوقِنين، وَبَلِّغ المُؤمنينَ تَأْميلَهُم، مِنْ إقامَة حَقِّکَ، وَنَصْرِ دينِکَ وإظْهار حُجَّتِکَ وَالإنتقام مِنْ أَعْدائِکَ؛ [11] .
..
خداوندا! همانا (از شدّت روزگار) جانها به حنجره‏ها رسيده، و جانها به گلوگاه برآمد، عمر به جهت انتظار پايان پذيرفت، نه به خاطر نداشتن بينش و فهم (در اعتقادات) و نه به خاطر متّهم نمودن مقدّرات، بلکه به جهت اين که رنج کشيدند در مرتکب شدن معصيت‏هاي تو را و از مخالفت با تو در دستورات و منهيّاتت و (به جهت) بازي گرفتن اولياي تو و پشتيباني نمودن از دشمنانت.
.
خداوندا! آنچه (ظهور) حقيقتاً نزديک است نزديک گردان، و آنچه نزديک است برسان، اعتقاد يقين کنندگان را تحقق بخش و آرزوي مؤمنان را برسان که همانا برپايي حق تو و ياري دين تو و ظهور حجّت تو و انتقام از دشمنان توست.
.
به طور يقين انسان از معاني والاي اين دعاهايي که از خاندان وحي صادر شده در شگفت است، خانداني که با ترسيم عصر غيبت و دوران شکوهمند ظهور نور ما را با آن زمانها آشنا ساخته و امر به تلاش و تکاپو براي برقراري آن دولت پاک نموده‏اند.
.