روز جمعه دهم محرم سال 61 هجری، سپاه اباعبدالله الحسین(ع) با آرایش نظامی نعلیشکل به پهنای 180 متر، با 32 سواره و 40 پیادهنظام مقابل دشمن ظاهر شد، در حالی که حبیببن مظاهر فرمانده سمت چپ و زهیربن قین فرمانده سمت راست سپاه بود.
در سال 61 هجری و در چنین روزی، کاروان حسینی در منطقهای به نام کربلا برای احیای دین خدا وارد میدان نبرد شد و تا آخرین قطره خون از حق و حقیقت دفاع کرد.
صحرای کربلا از نظر اهمیت جغرافیایی، نقطهای کور، منزوی و فراموش شده، فاقد هر گونه امتیاز و اهمیت ویژه سیاسی، فرهنگی، نظامی و اقتصادی بود.
دجله در سمت چپ و فرات در سمت راست کربلا قرار داشت و نهر علقمه از فرات منشعب شده و در نزدیکی اردوگاه حسینی قرار داشت. در حاشیه نهر علقمه نیز نخلستان بود.
حجت الاسلام جواد محدثی در کتاب «فرهنگ عاشورا» پس از ذکر ویژگیهای منطقه کربلا، مختصات جبهه جنگی حضرت اباعبدالله الحسین(ع) را چنین بر میشمارد: