شام غریبان

[گل مريم]

شام غریبان حسین امشب است ، امشب است
اول درد و محن زینب است ،زینب است

طفل یتیمی ز حسین گم شده گم شده
زینب از این غصه دلش خون شده خون شده
حاجتم این است كه تو ای ساربان سار بان
این شتران را تو به تندی مران به تندی مران

[گل مريم]

ای شیعیان امشب
شام غریبان است
آه یتیمان است
شام غریبان است
زینب در افغان است
شام غریبان است
زینب هراسان است
شام غریبان است
زینب پریشان است
شام غریبان است
بیمار و نالان است
شام غریبان است
رأس حسین ابن علی در كوفه مهمان است
شام غریبان است
جسم حسین ابن علی اندر بیابان است
شام غریبان است
جسم حسین ابن علی صد پاره عریان است
شام غریبان است
امشب به صحرا بی كفن جسم شهیدان است
شام غریبان است
امشب نوای كودكان بر چرخ كیوان است
شام غریبان است

[گل مريم]

قافله رفته بود و من بيهوش
روي شن زارهاي تفتيده
ماه با هر ستاره اي مي گفت:
بي صدا باش!تازه خوابيده
قافله رفته بود و در خوابم
عطر شهر مدينه پيچيده
خواب ديدم پدر ز باغ فدك
سيب سرخي براي من چيده
قافله رفته بود ومن بي جان
پشت يك بوته خار خشكيده
بر وجودم سياهي صحرا
بذر ترس و هراس پاشيده
قافله رفته بود و من تنها
مضطرب،ناتوان ز فريادي
ماه گفت:اي رقيه چيزي نيست
خواب بودي ز ناقه افتادي

[گل مريم]

قافله رفته بودودلتنگي
قلب من را دوباره رنجانده
باد در گوش ماه ديدم گفت:
طفلكي باز هم كه جامانده!
قافله رفته بودو تاول ها
مانعي در دويدنم بودند
خستگي،تشنگي،تب بالا
سد راه رسيدنم بودند
قافله رفته بودو مي ديدم
مي رسد يك غريبه ازآن دور
ديدمش-سايه اي هلالي شكل-
چهره اش محو هاله ای از نور

[گل مريم]

ازنفس هاي تندو بي وقفه
وحشت و اضطراب حاكي بود
ديدم او را زني كه تنها بود
چادرش مثل عمه خاكي بود
بغض راه گلوي من را بست
گفتمش من يتيم و تنهايم
بغض زن زودتر شكست وگفت:
دخترم،مادر تو زهراي

وحید قاسمی

[عطیه سادات]

محرم ماه الفت با جنون است چراغ کوچه هایش بوی خون است

ای داغ جوون و پیـــــر دیده

دریای غــم از کویـــــر دیده

با این همـه غم چکار کردی

کــه عــالمُ بی قرار کــردی

دلداده به دین وسر سپرده

ای آّبـــرو از یزیـــد بـــــرده

با خنجر و نـیزه خو گرفتــی

با خون خودت وضو گرفتـی

چشم تموم دنیا گریون بشه

وای اگه شـام غریبون بشه

کــوفه پر از آدم روسیـــاهه

کوفه پر از رفیق نیمه راهه

دستای عباسُ نشون گرفتن

تو کربــلا غدیـــر خون گرفتن

اومدن و دشت و بـهم بپاشن

تو صورت بچه ها غم بپاشـن

چشـم تموم دنیا گریون بشه

وای اگه شـام غریبـون بشه

[غزال رمیده]

[غزال رمیده]

[غزال رمیده]

[گل مريم]

سرعباس را به نیزه زدند

تا ببیند چه بر حرم رفته

تا ببیند نگاه یک لشگر

سمت بانویی محترم رفته

بگذار تا این باده آتشگون بماند

همرنگ با افسانه و افسون بماند

با من بگو داغ تو با دل‌ها چه‌ها كرد؟

هجران تو با زینب كبری چه‌ها كرد؟

شوق تو عاشق را به صحرا می‌كشاند

زینب جدایی از تو را كی می‌تواند؟

با آن‌كه آتش خیمه در خیمه به پا بود

زینب سراسیمه میان خیمه‌ها بود

تا در پس آتش عزیزی جا نماند

در خیمه زین‌العابدین تنها نماند

هر خیمه بر تن داشت چون پیراهن آتش

هر كودكی را بود دامن دامن آتش

اموال زهرا را به غارت برد دشمن

آن بهترین‌ها را اسارت برد دشمن

زیور اگر در دست مادر بود بردند

خلخال اگر در پای دختر بود بردند

دشمن به زعم خود سرود فتح می‌خواند

بر پیكر پاك شهیدان اسب می‌راند

هر هق‌هقی هر ناله‌ای فریاد گشته

مژده رباب آب فرات آزاد گشته

اما كجا یاد گل پرپر نباشی؟

یاد لب خشك علی‌اصغر نباشی

اما كجا از دل غم دیرین رود باز

آب خوشی از این گلو پایین رود باز

خواهر به دنبال برادر بود آن‌جا

در جست‌وجوی جسم بی‌سر بود آن‌جا

ناگاه شیری دید در زنجیر پنهان

جسمی به زیر نیزه و شمشیر پنهان

از نیزه و شمشیرها وقتی گذر كرد

صد بار از جان خودش صرف نظر كرد

سبط نبی را غرقه در خون دید آن‌جا

زخم از ستاره بر تن افزون دید آن‌جا

می‌گفت شرح ماجراها را گزیده

لب‌های زینب روی رگ‌های بریده

وقت وداع آمد، وداع جان چه سخت است

بر خواهر تو صبر در هجران چه سخت است

باید تو را با كشته‌ها تنها گذارد

جسم تو را بر خاك صحرا وا گذارد

جواد محمد زمانی