گريه بر امام حسين(عليه السلام) پس از شهادت- سوگواری در محضر امام باقر(ع) و امام صادق(ع)

[ملکوت]

برپايى مراسم سوگوارى امام حسين(عليه السلام) در حضور امام باقر(عليه السلام) پيش از اين گذشت،(1) امّا در مورد حضرت امام صادق(عليه السلام) گاه برخى از شعراى اهل بيت كه به محضر امام(عليه السلام)مى رسيدند، آن حضرت از آنان مى خواست در رثاى حسين بن على(عليه السلام)اشعارى بخوانند و گاه خود آن شاعران از امام(عليه السلام) اجازه مى گرفتند تا اشعارى در رثاى سيد الشهداء(عليه السلام) بخوانند.



در پاره اى از موارد امام(عليه السلام) به خانواده خويش مى فرمود: پشت پرده بنشينند و آن اشعار را بشنوند و در واقع، محفلى از دوستان خالص اهل بيت(عليهم السلام)براى عزاى سالار شهيدان بر پا مى شد.


داستان ابوهارون مكفوف را پيش از اين آورده ايم و اينك نمونه اى ديگر را نقل مى كنيم.عبداللّه بن غالب مى گويد: به محضر امام صادق(عليه السلام) شرفياب شدم و در حضور آن حضرت مرثيه اى در باره امام حسين(عليه السلام) خواندم. هنگامى كه به يك بيت حسّاس از آن مرثيه رسيدم، صداى زنى را از پشت پرده شنيدم كه با گريه فرياد زد: «يا ابتاه; پدرجان!».(2)

   

1. نمونه ديگر از عزادارى در محضر امام باقر(عليه السلام)، سرودن اشعارى توسّط كميت اسدى در محضر آن حضرت در رثاى شهيدان كربلاست كه امام با شنيدن آن، اشكش جارى شد و صداى گريه كنيزكى نيز از پشت پرده شنيده شد. امام(عليه السلام)پس از آن در حقّ كميت دعا كردند. (بحارالانوار، ج 36، ص390-391).

2. بحارالانوار، ج 44، ص 286; ماجراى مرثيه سرايى ابوعماره در محضر امام صادق(عليه السلام) و گريه آن حضرت و اهل خانه نيز نمونه ديگرى است. (همان، ص 282).