پیشنهاد طرماح به امام حسین علیه السلام در راه کربلا

[مهاجر]

امام حسین علیه السلام در « عذیب الهجانات » فرمود:« کسی از شما راه دیگری را غیر از این می‌شناسد؟»

طرماح گفت:« آری، ای پسر رسول خدا! من از راه آگاهم.»

امام حسین علیه السلام فرمود:« پیش رو!»

طرماح جلو افتاد و شروع به خواندن این رجز نمود:« ای شتر من، مترس و پیش از سپیده‌دم ما را برسان. همراهان من بهترین سواران و نیکوترین مسافرانند:

خاندان پیامبر، خاندان افتخار.

آنان بزرگانی درخشنده‌رویند؛ نیزه‌دارانی با نیزه‌های گندم‌گون، تیغ‌زنانی با شمشیرهای برنده.

ای خداوند که مالک نفع و زیانی! حسین، سالار مرا، بر گمراهان و بازماندگان کفر، بر آن دو ملعون، فرزند ابوسفیان، یزید که پیوسته همدم شراب است

و ابن زیاد، آن نابکار فرزند نابکار، پیروز گردان.»

سپس به امام علیه السلام عرض کرد:« یاران اندکی با شما می‌بینم. همین لشگریان حر بر شما پیروز می‌شوند و تازه من یک روز پیش از آمدن از کوفه،

مردم انبوهی را در بیرون شهر دیدم که می‌گفتند آنها لشگری عظیم‌‌اند که خود را آماده‌ی جنگ با حسین می‌کنند. من تاکنون چنین لشگر عظیمی ندیده بودم.

تو را به خدا سوگند، تا می‌توانی از آنها فاصله بگیر و اگر می‌خواهی در جایی امن فرود آیی تا چاره‌ای بیندیشی، با من بیا تا تو را به کوه «أجا» (1) ببرم.

این کوه سنگر ما بوده و هست و تا به حال، ما را از پادشاهان غسّان و حِمیر و نعمان بن منذر حفظ کرده.

قاصدی نزد قبیله «طی» در کوه أجا بفرست؛ ده روز نمی‌گذرد که مردم قبیله طی سواره و پیاده به استقبالت می‌آیند. تا هر زمانی که می‌خواهی نزد ما بمان

و اگر خدای ناکرده اتفاقی بیفتد، من با تو پیمان می‌بندم که ده هزار مرد طایی پیش روی تو شمشیر بزنند و تا زنده‌اند، نگذارند دست هیچ کس به تو برسد.»

امام حسین علیه السلام فرمود:« خداوند تو و قبیله‌ات را جزای خیر دهد. ما و این گروه ( اصحاب حر ) پیمانی بسته‌ایم که نمی‌توانیم آن را نقض کنیم

و معلوم نیست عاقبت کار ما و آنها به کجا می‌رسد.»

طرماح بن عدی با امام حسین وداع کرد و گفت:« خداوند شر جن و انس را از تو دور گرداند. من برای کسان خویش از کوفه آذوقه آورده‌ام.

می‌روم و آذوقه آنها را می‌رسانم، بعد به سوی تو باز می‌گردم و اگر به تو برسم، یاری‌ات خواهم کرد.»

امام علیه السلام فرمود:« اگر قصد یاری داری شتاب کن.»

طرماح می‌گوید:« دانستم به یاری محتاج است.» با عجله نزد قبیله‌ی خود رفتم و آذوقه‌ها را دادم و وصیت کردم و برگشتم.

اما در « عذیب الهجانات »، « سماعة بن بدر » را دیدم که خبر کشته شدن امام حسین علیه السلام را به من داد.

1- « أجا » نام یکی از دو کوهی است که قبیله طی در آنجا سکونت داشتند و قریه‌های فراوانی در آنجا است.

منابع:

• قصه کربلا، ص 200.
• کامل بن اثیر ج 2، ص 50،
• نفس المهموم، ص 195.
• مراصد الاطلاع، ج 1، ص 28