دهمین جلوه هستی

[مهاجر]

╬◆☼◆╬ دهمین جلوه هستی ╬◆☼◆╬

[مهاجر]

پرستوها برگشته‏ اند و ابرهای حجاز،
بارش آغاز کرده ‏اند در دهمین جشن شکوفایی زمین.

امروز، سکه دولت به نام تو می‏زنند که زبانت،
زبان «علی بن ابی‏طالب» است و امتداد رسالت آسمانی‏ات،
به خطبه ‏های غدیر ختم می‏شود.

تو از پشت سال‏ها رنج و خفقان آمده ‏ای؛
از پشت سال‏ها سکوت و تهدید،
از پشت سال‏های بی‏ پناهی شیعیان.

صدای سم اسب‏های کربلا،
در رنج‏نامه ‏های زندگی‏ ات هست
وحنجره ‏ات گواهی می‏دهد به زخم‏های هجرت.

شانه‏ هایت، پر از پشته ‏های عدالت استکه باید ببخشی
و در دست‏هایت نامه ‏های رسالت است که باید بخوانی.

تو را پیشاپیش صبح فرستاده‏ اند
تا چشم‏های خواب‏ آلود را بیدار کنی
و بشارت دهی به دولت عشق.
نوبت از آنِ توست

فصل، فصل آمایش بوستان‏هاست.
نوبت از آنِ توست که بتابی
و آفتاب‏گردان‏ ها همه به سوی تو برگردند.

نوبت از آنِ توست که بتابی با انوار دانش؛
تا سایه ‏های تردید، بگریزند،
تا تیرگی‏ های جهل فرو بمیرند،
تا یخ‏ های پندار آب شوند
و شعله‏ های یقین جان بگیرند.

فصل، فصل فرسایش اندیشه‏ هاست.
نوبت از آن توست
که توشه ‏های معرفت را به دوش بگیری
و در مزرعه عشق، بذرهای هدایت بکاری
تا خوشه ‏های حکمت بروید.

باغ دل‏ها آماده شده است برای شکوفان شدن؛
تنها تو باید بیایی و هرزه ‏های
وسوسه و آفت ‏های ضلالت را بزدایی.

قرآن، با منطق گویای تو به زبان خواهد آمد.
ایمان، در مکتب تو آموزش خواهد دید و اسلام،
حیاتی تازه خواهد گرفت در مدرسه تعلیم و تربیت تو!

[مهاجر]

امروز، وقتى آفتاب جمال تو طلوع كند،
خورشيدِ زيارت جامعه كبيره از افقِ جانت سر خواهد زد.
هادى، نامى است كه عصاره معناى توست.

اى امام اسرار پنهان عشق!
وقتى در جاده عشق قدم مى ‏گذارى،
سرنوشتت را پل‏ هاى پشت سر معلوم خواهند كرد
كه تو، بقيه نور معصوم امامتى.

اى امام هدايت!
اى امام هدايت و روشنى!
ميلاد تو، جاده‏ها را بى‏ طاقت مى ‏كند تا با همه رگ‏هايشان
، نبض قدم‏هاى تو را انتظار بكشند.

تو سر مى ‏رسى،
تا قلب‏ها در سايه‏ سار بلند نام تو آرام گيرند.

اگر چه شهر، در پيله تاريك خود فرو رفته بود،
اما شوق آمدن تو،
كوچه‏ هاى بنى ‏هاشم را به تپش واداشت
تا در مژده ديدار صبر مجسم،
به ادامه ريسمان نجات چنگ بزنند.

گرچه يوسفِ جمالِ تو را در اسارتگاه ‏ها پنهان كنند،
وعده «اِنَّ اللّه تُعِّزُ مَنْ تشاء و تُذِّل مَنْ تشاء»،
سرود زندگى تو خواهد بود، اى نور هدايت.

طراوت امامت !اى قتيل عشق!
آن هنگام كه پا به جهان گذاشتى،
گل‏ها دسته‏ جمعى سپيدى را از روحت آموختند
و سرخى را از پايانت و زردى را از رخسار شب‏ زنده ‏دارت.

امروز، آسمان،
شعر تازه‏اى سروده است:
اى پنجره ‏هاى بسته!
با ياد ذريه زهرا روزه را باز كنيد
تا آسمان، زمين را لمس كند.

هرچند مى‏ خواهند
طراوت‏ بارانى امامتش را پنهان كنند؛
ولى اين اقيانوس را سدّ سنگ‏ريزه ‏هاى كفر،
مسدود نخواهد كرد.

[مهاجر]

در سایه هادی امت

حضرت امام علی بن محمد الهادی علیه السلام در نیمه ذیحجه سال 212 هجری
در "صریا "، منطقه ای واقع در 6 کیلومتری مدینه متولد شد.

نام مبارک ایشان "علی"، کنیه اش "ابوالحسن" و القاب آن بزرگوار : نجیب، مرتضی، هادی،
نقی، عالم، فقیه، امین، مۆتمن، طیب و عسکری می باشد که مشهورتر از همه "هادی" و "نقی" است.پدر گرامی آن حضرت، امام جواد علیه السلام و مادر ایشان
بانوی گرانقدر و با فضیلتی به نام "سمانه مغربیه" است. محمد بن فرج می گوید:
ابوجعفر ، محمد بن علی علیه السلام مرا خواست و فرمود: کاروانی از راه می رسد
که برده فروشیدر میان آن است و کنیزانی همراه خود دارد.
سپس هفتاد دینار به من داد و امر کرد با آن کنیزی را با مشخصاتی که داد، بخرم.
من ماموریت را انجام دادم. این کنیز همان مادر امام هادی علیه السلام است.قدر و منزلت این بانوی گرامی تا آنجا بود
که امام هادی علیه السلام درباره اش فرمود :

«مادرم عارف به حق من و اهل بهشت است. شیطان سرکش به او نزدیک نمی شود،
خداوند حافظ و نگهبان اوست و او در زمره مادران صدیق و صالحان قرار دارد.»

(دلایل الامامة، ص 216)

[مهاجر]

*********************

سالروز ولادت پيشوای دهم شيعيان
حضرت علي النقي الهادی (ع)،
منبع فياض نور حق بر مسلمانان مبارك باد.
*********************

[مهاجر]

یا هادی...
وقتی این نام مقدس را می برم ملاحتی عجیب از وجودم رسوب می کند
وافسار همۀ نا آرامی ها، زیاده خواهی هایم را می کشد.
افسار نافرمانی ها و دعوا داشتن هایم را با خدا

یا هادی ....
مخصوصا وقتی شنیدم این نام مختص مربیان است
در توسل به خدا جهت تربیت شاگردانشان، نگاه و انس عجیبی با این نام گرفتم.

یا هادی...
آری، و این ملامت مرا می کشد به وسعت و بزرگی امام هادی(ع)
و رشحۀ و نفخات انس با او را در دلم می پرورد. پس برای همین نامت هادی است.

یا هادی...
ای مربی مهربان و با صبر ما. گویی که چون یوسف در زندانی،
اما با مجال و ادب و کمال خود دل می ربایی تا جائیکه زبان ها در کام، دهان باز کنند
و بگویند (انک لمن المحسنین) همانا از محسنین قرآن هستی.

یا هادی...
یاد داستانی از شما افتادم یا امام هادی داستانی که آخر دیده شد
آن مأمور زندان هم، شب ها سجاده پهن می کرد
و او هم نغمه های آتشین انس با محبوب خود را سر می داد.
آخر او را به عمد از سختگیرترین و دل سنگترین
مأمورانی انتخاب کرده بودند تا با تو انسی نگیرد...

یا هادی...
اما این چه نیکویی و حلاوتی است که تو با ادب
و رفتار ایثارت دل سنگ را هم آب می کنی

آقا ... می شود جلوه ای بنمایی و ما گل بوستان نشینان عادات را
با محبت خود ذوب کنی و ما را هم اهل هدایت قرار دهی...؟!
یا هادی...!