آيه (( وعد )) چگونه بر ظهور موعود جهانى دلالت دارد؟

[گل مريم]

آيه (( وعد )) چگونه بر ظهور موعود جهانى دلالت دارد؟

خداوند متعال مى فرمايد: وعد الله الذين آمنوا منكم و عملوا الصالحات ليستخلفنهم فى الارض كما استخلف الذين من قبلهم و ليمكنن لهم دينهم الذى ارتضى لهم و ليبدلنهم من بعد خوفهم اءمنا يعبدوننى لايشركون بى شيئا و من كفر بعد ذلك فاولئك هم الفاسقون ^{(سوره نور ، آيه 55.)} ؛

(( خداوند به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده اند وعده مى دهد كه قطعا آنان را حكمران روى زمين خواهد كرد همان گونه كه به پيشينيان آنها خلافت روى زمين را بخشيد و دين و آيينى را كه براى آنان پسنديده پابرجا و ريشه دار خواهد ساخت و ترسشان را به امنيت و آرامش مبدل مى كند آنچنان كه تنها مرا مى پرستند و چيزى را شريك من نخواهند ساخت و كسانى كه پس از آن كافر شوند آنها فاسقانند . ))

[گل مريم]

آيه فوق مربوط به زمان ظهور حضرت مهدى عليه السلام و عصر حكومت جهانى توحيدى است . و شواهد و قرائن آن عبارت است از:

1- با آيات ديگر كه ظهور در غلبه دين اسلام در آخرالزمان بر ساير اديان دارد سازگارى و مناسبت دارد.

2- كلمه (( الارض )) كه با الف و لام جنس آمده ، بدون قرينه اى بر انصراف آن به سرزمين خاص و معين ، حمل بر تمام روى زمين مى شود. ^{(تفسير ابن كثير ، ج 2 ، ص 614؛ جامع البيان ، ديل آيه .)}

3- تبديل خوف به امنيت كامل تاكنون انجام نگرفته است و اين تنها با حكومت گسترده مومنين بر روى زمين انجام مى گيرد.

4- با مراجعه به رواياتى كه در ذيل آيه فوق رسيده اين معنا تاءييد مى گردد.

قرطبى در ذيل آيه از رسول خدا صلى الله عليه و آله نقل كرده كه فرمود: (( در آن روز بر روى زمين خانه اى نيست جز آنكه خداوند كلمه اسلام را در آن وارد خواهد ساخت )) . ^{(تفسير قرطبى ، ج 7 ، ص 429؛ درالمنثور ، ذيل آيه .)}
سدىّ از ابن عباس نقل كرده كه آيه در مورد آل محمد صلى الله عليه و آله نازل شده است . ^{(شواهد التنزيل ، ج 1 ، ص 413.)}
از امام سجاد عليه السلام نقل شده كه فرمود: (( آيه در شاءن حضرت قائم عليه السلام است )) . ^{(تفسير صافى ، ج 3 ، ص 444.)}
از امام صادق عليه السلام نيز نقل شده كه فرمود: (( آيه درباره قائم و اصحاب اوست )) . ^{( الغيبة ، نعمانى ، ص 126.)}

5- در زمان خلافت خلفاى اربعه نيز امنيت كامل در سرتاسر جهان پديد نيامد خصوصا آنكه دو دشمن قدرتمند ايران و روم اسلام را تهديد مى كردند و لذا در طول سى سال جنگ هاى زيادى به وقوع پيوست .
فضل مى گويد: (( ... به امام صادق عليه السلام عرض كردم : اين نواصب گمان مى كنند كه آيه در شاءن ابوبكر و عمر و عثمان و على عليه السلام نازل شده است . حضرت فرمود: خداوند قلوب ناصبه را هدايت نمى كند ، چه زمانى دين مرضى خدا و رسول تثبيت شده است و امر آن انتشار يافته و خوف و شك از قلوب و سينه هاى مردم در عهد يكى از آن سه خليفه و در عهد على عليه السلام با ارتداد مردم بيرون رفته است . چه فتنه هايى كه در ايام آنها برانگيخته شد ، و چه جنگ هايى به آنها نسبت داده شده است كه بين آنان و كفار واقع شد )) . ^{( تفسير كنزالدقائق ، ج 9 ، ص 335.)}

   

برگرفته از كتاب "موعودشناسي و پاسخ به شبهات"