یا علی ابن الحسین

روایاتی دارد که می فرماید بعداز قتل مولای ما ابی عبدالله الحسین علیه السلام بنا بر این بود که بساط خلقت برچیده شود و حتی ملائکه اذن گرفتند بر نابودی اهل زمین. که والله العلی العظیم اگر همه عالم هم نابود می شد در این مصیبت کم بود. مگر می شود حق مصیبتی را ادا کرد که خدا عزادار آن است؟ و به خاطر همین است که ذیل این آیه: فلا یسرف فی القتل، در قتل اسراف نکنید حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند: این برای منتقم ما مهدی علیه السلام نیست. زیرا او به خاطر انتقام حسین اگر همه عالم را هم بکشد حق دارد. به هر ترتیب ای عزیز! این زیباست و شایسته که مصیبت زده در عزای محبوبش در عین اینکه انواع عزاداری را احیا و نعظیم می کند در عین حال بسوزد و بسازد. بداند که باید با این مصیبت سر کند و با این سوز و الم زندگی کند و چه زندگی شیرین تر از آن زندگی که با تلخی و الم ذکر مصیبت امام حسین علیه السلام باشد.چنانکه امام صادق علیه السلام فرمودند: فما انغص ذکر الحسین للعیش عجبا. چقدر زندگی با یاد حسین تلخ میشود.