قرائت عربی و فارسی سوره الرحمن - ترتیل با صدای مشاری العفاسی، ترجمه مکارم با صدای کبیری -

[یا علی ابن الحسین]

سوره 55: الرحمن
		به نام خداوند رحمتگر مهربان بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ [خداى] رحمان (1) الرَّحْمَنُ ﴿1﴾ قرآن را ياد داد (2) عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿2﴾ انسان را آفريد (3) خَلَقَ الْإِنسَانَ ﴿3﴾ به او بيان آموخت (4) عَلَّمَهُ الْبَيَانَ ﴿4﴾ خورشيد و ماه بر حسابى [روان]اند (5) الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿5﴾ و بوته و درخت چهره‏سايانند (6) وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ ﴿6﴾ و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (7) وَالسَّمَاء رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ ﴿7﴾ تا مبادا از اندازه درگذريد (8) أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ ﴿8﴾ و وزن را به انصاف برپا داريد و در سنجش مكاهيد (9) وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ ﴿9﴾ و زمين را براى مردم نهاد (10) وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿10﴾ در آن ميوه [ها] و نخلها با خوشه‏هاى غلاف دار (11) فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ ﴿11﴾ و دانه‏هاى پوست‏دار و گياهان خوشبوست (12) وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ ﴿12﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (13) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿13﴾ انسان را از گل خشكيده‏اى سفال مانند آفريد (14) خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ ﴿14﴾ و جن را از تشعشعى از آتش خلق كرد (15) وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ ﴿15﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (16) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿16﴾ پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (17) رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ ﴿17﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (18) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿18﴾ دو دريا را [به گونه‏اى] روان كرد [كه] با هم برخورد كنند (19) مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ ﴿19﴾ ميان آن دو حد فاصلى است كه به هم تجاوز نمى‏كنند (20) بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا يَبْغِيَانِ ﴿20﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (21) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿21﴾ از هر دو [دريا] مرواريد و مرجان برآيد (22) يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿22﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (23) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿23﴾ و او راست در دريا سفينه‏هاى بادبان‏دار بلند همچون كوهها (24) وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ ﴿24﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (25) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿25﴾ هر چه بر [زمين] است فانى‏شونده است (26) كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ ﴿26﴾ و ذات باشكوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند (27) وَيَبْقَى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ﴿27﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (28) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿28﴾ هر كه در آسمانها و زمين است از او درخواست مى‏كند هر زمان او در كارى است (29) يَسْأَلُهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ ﴿29﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (30) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿30﴾ اى جن و انس زودا كه به شما بپردازيم (31) سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَا الثَّقَلَانِ ﴿31﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (32) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿32﴾ اى گروه جنيان و انسيان اگر مى‏توانيد از كرانه‏هاى آسمانها و زمين به بيرون رخنه كنيد پس رخنه كنيد [ولى] جز با [به دست آوردن] تسلطى رخنه نمى‏كنيد (33) يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانفُذُوا لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ﴿33﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (34) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿34﴾ بر سر شما شراره‏هايى از [نوع] تفته آهن و مس فرو فرستاده خواهد شد و [از كسى] يارى نتوانيد طلبيد (35) يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنتَصِرَانِ ﴿35﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (36) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿36﴾ پس آنگاه كه آسمان از هم شكافد و چون چرم گلگون گردد (37) فَإِذَا انشَقَّتِ السَّمَاء فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ ﴿37﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (38) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿38﴾ در آن روز هيچ انس و جنى از گناهش پرسيده نشود (39) فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُسْأَلُ عَن ذَنبِهِ إِنسٌ وَلَا جَانٌّ ﴿39﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (40) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿40﴾ تبهكاران از سيمايشان شناخته مى‏شوند و از پيشانى و پايشان بگيرند (41) يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ ﴿41﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (42) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿42﴾ اين است همان جهنمى كه تبهكاران آن را دروغ مى‏خواندند (43) هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿43﴾ ميان [آتش] و ميان آب جوشان سرگردان باشند (44) يَطُوفُونَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ ﴿44﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (45) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿45﴾ و هر كس را كه از مقام پروردگارش بترسد دو باغ است (46) وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ﴿46﴾ پس كداميك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (47) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿47﴾ كه داراى شاخسارانند (48) ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ﴿48﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (49) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿49﴾ در آن دو [باغ] دو چشمه روان است (50) فِيهِمَا عَيْنَانِ تَجْرِيَانِ ﴿50﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (51) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿51﴾ در آن دو [باغ] از هر ميوه‏اى دو گونه است (52) فِيهِمَا مِن كُلِّ فَاكِهَةٍ زَوْجَانِ ﴿52﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (53) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿53﴾ بر بسترهايى كه آستر آنها از ابريشم درشت‏بافت است تكيه آنند و چيدن ميوه [از] آن دو باغ [به آسانى] در دسترس است (54) مُتَّكِئِينَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَيْنِ دَانٍ ﴿54﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (55) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿55﴾ در آن [باغها دلبرانى] فروهشته‏نگاهند كه دست هيچ انس و جنى پيش از ايشان به آنها نرسيده است (56) فِيهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿56﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (57) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿57﴾ گويى كه آنها ياقوت و مرجانند (58) كَأَنَّهُنَّ الْيَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ﴿58﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (59) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿59﴾ مگر پاداش احسان جز احسان است (60) هَلْ جَزَاء الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ ﴿60﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (61) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿61﴾ و غير از آن دو [باغ] دو باغ [ديگر نيز] هست (62) وَمِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿62﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (63) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿63﴾ كه از [شدت] سبزى سيه‏گون مى‏نمايد (64) مُدْهَامَّتَانِ ﴿64﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (65) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿65﴾ در آن دو [باغ] دو چشمه همواره جوشان است (66) فِيهِمَا عَيْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿66﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (67) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿67﴾ در آن دو ميوه و خرما و انار است (68) فِيهِمَا فَاكِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿68﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (69) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿69﴾ در آنجا [زنانى] نكوخوى و نكورويند (70) فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ ﴿70﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (71) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿71﴾ حورانى پرده‏نشين در [دل] خيمه‏ها (72) حُورٌ مَّقْصُورَاتٌ فِي الْخِيَامِ ﴿72﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (73) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿73﴾ دست هيچ انس و جنى پيش از ايشان به آنها نرسيده است (74) لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿74﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (75) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿75﴾ بر بالش سبز و فرش نيكو تكيه زده‏اند (76) مُتَّكِئِينَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِيٍّ حِسَانٍ ﴿76﴾ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (77) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿77﴾ خجسته باد نام پروردگار شكوهمند و بزرگوارت (78) تَبَارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ﴿78﴾

[یا علی ابن الحسین]

فضیلت و خواص سوره الرحمن



الرحمن و نام دیگرش «آلاء»¹ پنجاه و پنجمین سوره قرآن است كه مكی و 78 آیه دارد.
در فضیلت این سوره از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم روایت شده كه فرمودند هر چیزی عروسی دارد و عروس قرآن سوره الرحمن است . ²
و در روایات دیگری آمده : هركسی سوره الرحمن را قرائت كند خداوند به ضعف و ناتوانی او رحم می آورد و او توانایی ادای شكر نعمت های خدا دادی را پیدا می كند. ³
امام صادق علیه السلام فرمودند: از قرائت سوره الرحمن و عمل به آن غافل نباشید زیرا این سوره در دل منافقان استقرار نمی یابد. در روز قیامت خداوند این سوره را به شكل انسانی در بهترین شكل و خوشترین بو وارد می كند تا اینكه در جایگاهی كه نزدیكتر از آن وجود ندارد نزد خداوند می ایستد آنگاه خداوند می فرماید چه كسی در دنیا همواره تو را قرائت می كرد؟ سوره الرحمن در جواب می گوید ای پروردگارم فلان و فلان پس از آن چهره ایشان سفید و نورانی می شود خداوند به این گروه می فرماید هر كس را كه دوست دارید شفاعت كنید آن گاه خداوند می فرماید به بهشت وارد شوید و هرجایی كه دوست دارید سكونت گزینید. ⁴
از امام صادق علیه السلام نقل شده: هر كس سوره الرحمن را قرائت كند و همه جا پس از آیه «فبای الاء ربكما تكذبان» بگوید: «لابشیء من الائك رب اكذب» اگر در آن روز یا شب از دنیا برود شهید محسوب می شود. ⁵
از حضرت زهرا سلام الله علیها روایت شده است: قرائت كننده سوره الرحمن در ملكوت آسمان ها و زمین ها ساكن در بهشت فردوس خوانده می شود. ⁶
امام صادق علیه السلام فرمودند: اگر سوره الرحمن را بنویسند و همراه كسی كه درد چشم دارد باشد، بهبود می یابد


آثار و بركات سوره


1)آسان شدن امور :
از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم نقل شده: هر كس این سوره را بنویسد و به خود همراه داشته باشد خداوند هر كار سختی را برای او آسان می كند. ⁷

2) درمان درد چشم
امام صادق علیه السلام فرمودند: اگر سوره الرحمن را بنویسند و همراه كسی كه درد چشم دارد باشد، بهبود می یابد.⁸

3) بهبود بیماری طحال، قلب و...
مرحوم كفعمی در كتاب المصباح آورده است : اگر سوره الرحمن را بنویسند و بشویند و از آب آن بیاشامند برای بیماری طحال و دردها و بیماری های قلب مفید است و اگر نوشته آن را برای درد چشم و بیماری صرع به همراه داشته باشند بهبود می بخشد.⁹

4)آسان شدن وضع حمل:
برای تسهیل وضع حمل آیه «سنفرغ لكم ایها الثقلان فبای الاء ربكما تكذبان» را بنویسند و بر پشت حامله ببندند بعد كه فارغ شد آن را باز كنند. ¹⁰

منبع : پایگاه اینترنتی انهار
بصیرت_گروه دین و اندیشه

---

پی نوشت ها:
( 1 ) درمان با قرآن، ص106


(2) مستدرک الوسائل، ج4، ص351
(3) مجمع البیان، ج9،ص326
(4) ثواب الاعمال، ص116
(5) همان
(6) کنزالعمال، ج2، ص264
(7) تفسیرالبرهان، ج5، ص238
(8) همان
(9) المصباح کفعمی، ص458
(10) درمان با قرآن، ص108
منبع: «قرآن درمانی روحی و جسمی، محسن آشتیانی، سید محسن موسوی