موضوع: اعمال شب و روز مبعث

اعمال شب و روز مبعث

اعمال شب مبعث


شب مبعث از شب‌های متبرّكه است و برای آن اعمالی ذکر کرده‌اند:

1- در مصباح از حضرت ابوجعفر امام جواد عليه السلام روايت شده كه فرمود: در رجب شبى است كه از آنچه كه بر آن آفتاب مي‌تابد؛ بهتر است و آن شب بيست و هفتم رجب است كه در صبح آن پيغمبر خدا صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ آله به رسالت مبعوث گرديد و براى آن شب اعمالی است که اگر شیعه‌ای از ما آن اعمال را در آن شب انجام دهد اجر عمل شصت سال می‌برد. خدمت آن حضرت عرض شد كه عمل در آن شب چيست فرمود پس از نماز عشاء هر ساعتى از شب را تا پيش از نيمه آن که خواستی بیدار شو و بجا مى‌آورى دوازده ركعت نماز را که می‌خوانى در هر ركعت حمد و سوره‌اى از سوره‌هاى كوچك مفصّل. (و مفصّل از سوره محمّد است تا آخر قرآن.) نمازها دو رکعتی هستند. پس از هر دو رکعت بعد از سلام؛ هفت مرتبه سوره حمد، هفت مرتبه مُعَوَّذَتَيْن، و سوره‌های توحید و قُلْ يا اَيُّها الْكافِرُونَ هر كدام هفت مرتبه، و سوره قدر و آية الكرسى هر كدام را هفت مرتبه بخوان. و بعد از اتمام نمازاین دعا خوانده شود؛

اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى
ستايش خاص خدايى است كه

لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَريكٌ فى الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِىُّ مِنَ
نگيرد فرزندى و نيست براى او در فرمانروايى شريكى و نيست برايش ياورى از

الذُّلِّ وَكَبِّرْهُ تَكْبيراً اَللّهُمَّ اِنّى اَسئَلُكَ بِمَعاقِدِ عِزِّكَ عَلَى اَرْكانِ
خوارى و به بزرگى كامل بزرگش شمار خدايا از تو خواهم به حق چيزهايى كه موجبات عزتت برپايه هاى

عَرْشِكَ وَمُنْتَهَى الرَّحْمَةِ مِنْ كِتابِكَ وَبِاسْمِكَ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ
عرشت مى باشد و به حق سرحد نهايى رحمتت از كتابت و به نام بزرگتر بزرگتر

الاْعْظَمِ وَذِكْرِكَ الاْعْلىَ الاْعْلىَ الاْعْلى وَبِكَلِماتِكَ التّامّاتِ اَنْ
بزرگترت و به حق ذكرت كه والاتر و برتر و اعلى است و به كلمات تام و تمامت كه

تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاَنْ تَفْعَلَ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ.
پس بخوان هر دعائى درود فرستى بر محمد و آلش و انجام دهى درباره من آنچه را تو شايسته آنى .


2- انجام غسل در اين شب مستحبّ است.

3- زيارت حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام كه افضل اعمال اين شب است .

ابو عبدالله محمد بن بطوطه يكى از علماء اهل سنت است و در ششصد سال پيش از اين زمان زندگی می‌کرده است. وی در سفرنامه خود كه معروفست برحله ابن بطوطه روایت وُرود خود از مكه معظمه به نجف اشرف را ذكر كرده است. وی می‌نویسد اهل اين شهر تمامى رافضى(شیعه) هستند و از براى اين روضه مباركه كراماتى ظاهر شده از جمله آن كه در شب بيست و هفتم ماه رجب كه نام آن شب نزد اهل آنجا لَيْلَةُ الْمَحْيا است از عراقين و خراسان و بلادِ فارس و رُوم هر شَل و مفلوج و زمين‌گيرى كه هست را به حرم می‌آورند که تعداد آنها قريب سى چهل نفر است. اين مبتلايان را پس از نماز عشاء مى‌آورند را کنار ضريح مقدّس و مردم جمع مى‌شوند و منتظرند که خوب شدن و برخاستن آنها را ببینند. اين جماعت مردم بعضى نماز مى‌خوانند و بعضى ذكر مى‌گويند و بعضى قرآن تلاوت مى‌كنند و بعضى تماشاى روضه مى‌كنند تا آن كه نصف يا دو ثلث بگذرد. از شب آن وقت جميع اين مبتلايان و زمين گيران كه قادر به حركت و برخاستن نبودند برمی‌خیزند در حالي كه صحيح و تندرست مى‌باشند و بیماری در آنها وجود ندارد و مى‌گويند "لا اِلهَ اِلا اللّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّهِ عَلَىُّ وَلىُّاللّهِ و اين امريست مشهور است.
من خودم آن شب را در آنجا درك نكرده‌ام لكن از مردم ثقه كه اعتماد بر قول آنها بود شنيدم و هم ديدم در مدرسه‌اى كه مهمانخانه آن حضرت است سه نفر زمينگير كه قادر به حركت نبودند يكى از اهل روم و ديگرى از اهل اصفهان و نفر سوم از اهل خراسان بود. از آنها پرسيدم چگونه شما خوب نشده‌ايد و اينجا مانده‌ايد؟! گفتند ما به شب بيست و هفتم نرسيده‌ايم و همين جا مانده‌ايم تا شب بيست و هفتم آينده كه شفا بگيريم و از براى اين شب بسیاری از مردم شهرها جمع مى‌شوند و بازار بزرگى اقامه مى‌شود تا مدّت ده روز فقير گويد: مبادا استِبْعاد كنى اين مطلب را همانا معجزات و كراماتى كه از اين مشاهد مشرّفه بروز كرده و به تواتر رسيده زياده از آن است كه احصا شود و در ماه شوّال گذشته سنه هزار و سيصد و چهل و سه در حرم مطهّر حضرت ثامن الا ئِمّة الهُداة و ضامِنُ الاَمَّةِ العُصاةِ مَوْلانا اَبُو الْحَسَنِ عَلِىُّ بْنُمُوسى الرِّضا صَلَواتُ اللّهِ عَلَيْهِ سه نفر زن كه هر كدام به سبب مرض فلج و نَحْو آن زمين گير شده بودند و اطبّاء و دكترها از معالجه آنها عاجز شده بودند شفا يافتند و اين معجزات از آن قبر مطهّر بر همه واضح و آشكارا گرديد مانند نمودار شدن خورشيد در آسمان. مثل باز شدن دَرِ دروازه نجف اشرف بر روى عرب‌هاى باديه و به حدِّى اين مطلب واضح بودكه نقل شد دكترهايى كه مطلّع بر مرض‌هاى آن زن‌ها بودند تصديق نمودند با آن كه در اين باب خيلى دقيق بودند بلكه بعضى از آنها تصديق خود را بر شفاء آنها نوشتند. وَ لَقَدْ اَجادَ شَيْخُنا الحُرُّ العامِلى فى اُرْجُوزَتِه

- شيخ كفعمى در بلد الا مين فرموده كه در شب مبعث اين دعا را خوانده شود:

" اَللّهُمَّ اِنّى اَسئَلُكَ بِالتَّجَلِىِ الاْعْظَمِ فى هذِهِ اللَّيْلَةِ مِنَ الشَّهْرِ الْمُعَظَّمِ وَالْمُرْسَلِ؛
خدايا از تو می‌خواهم به حق بزرگترين تجلى (تو) در اين شب از اين ماه بزرگ و به حق آن فرستاده

الْمُكَرَّمِ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاَنْ تَغْفِرَ لَنا ما اَنْتَ بِهِ مِنّا اَعْلَمُ؛
گرامى كه درود فرستى بر محمد و آلش و بيامرزى براى ما آنچه را تو بدان از ما داناترى

يا مَنْ يَعْلَمُ وَلا نَعْلَمُ اَللّهُمَّ بارِكْ لَنا فى لَيْلَتِنا هذِهِ الَّتى بِشَرَفِ؛
اى كه مى‌دانى و ما نمى‌دانيم خدايا مبارك گردان بر ما در اين شبى كه به واسطه شرافت

الرِّسالَةِ فَضَّلْتَها وَبِكَرامَتِكَ اَجْلَلْتَها وَبِالْمَحَلِّ الشَّريفِ اَحْلَلْتَها؛
رسالت آن را فضيلت دادى و به كرامت خويش بزرگش كردى و به جاى با شرافتى درش آوردى

اَللّهُمَّ فَاِنّا نَسْئَلُكَ بِالْمَبْعَثِ الشَّريفِ وَالسَّيِّدِ اللَّطيفِ وَالْعُنْصُرِ؛
خدايا پس از تو خواهيم به آن بعثت شريف و آن آقاى بالطف و عنصر

الْعَفيفِ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اَنْ تَجْعَلَ اَعْمالَنا فى هذِهِ؛
پارسا كه درود فرستى بر محمد و آلش و قرار دهى اعمال ما را در اين

اللَّيْلَةِ وَفى سايِرِ اللَّيالى مَقْبُولَةً وَذُنُوبَنا مَغْفُورَةً وَحَسَناتِنا؛
شب و در ساير شب‌ها پذيرفته درگاهت و گناهانمان را آمرزيده و نيكي‌هايمان را مورد

مَشْكُورَةً وَ سَيِّئاتِنا مَسْتُورَةً وَقُلوُبَنا بِحُسْنِ الْقَوْلِ مَسْرُورَةً؛
قدردانى و بدي‌هايمان را پوشيده و دل‌هامان را به گفتار نيك خرسند

وَاَرْزاقَنا مِنْ لَدُنْكَ بِالْيُسْرِ مَدْرُورَةً اَللّهُمَّ اِنَّكَ تَرى وَلا تُرى؛
و روزي‌هايمان را از نزد خود به آسانى فراوان، خدايا تو مى‌بينى ولى خودت ديده نمى‌شوى

وَ اَنْتَ بِالْمَنْظَرِ الاْعْلى وَاِنَّ اِلَيْكَ الرُّجْعى وَالْمُنْتَهى وَاِنَّ لَكَ؛
و تو در بلندترين ديدگاهى و به طور مسلم بازگشت و پايان به سوى توست و

الْمَماتَ وَالْمَحْيا وَاِنَّ لَكَ الاْخِرَةَ وَالاُْولى اَللّهُمَّ اِنّا نَعُوذُ بِكَ اَنْ؛
مرگ و زندگى به دست تو است و انجام و آغاز از آن تو است خدايا ما به تو پناه مى‌بريم از

نَذِلَّ وَنَخْزى وَاَنْ نَاءتِىَ ما عَنْهُ تَنْهى اَللّهُمَّ اِنّا نَسْئَلُكَ الْجَنَّةَ؛
خوار شدن و رسوايى و دست زدن به كارى كه تو آن را قدغن كرده‌ا‌ى خدايا ما از تو درخواست بهشت را

بِرَحْمَتِكَ وَنَسْتَعيذُ بِكَ مِنَ النّارِ فَاَعِذْنا مِنْها بِقُدْرَتِكَ وَ نَسْئَلُكَ مِنَ؛
به رحمتت داريم و پناه جوييم به تو از آتش دوزخ پس ما را به قدرت خويش از آتش پناه ده و از تو

الْحُورِ الْعينِ فَارْزُقْنا بِعِزَّتِكَ وَاجْعَلْ اَوْسَعَ اَرْزاقِنا عِنْدَ كِبَرِ سِنِّنا؛
حور العين درخواست كنيم پس به عزت خويش روزيمان گردان و وسيع‌ترين روزى ما را در هنگام پيرى ما قرار ده

وَاَحْسَنَ اَعْمالِنا عِنْدَ اقْتِرابِ اجالِنا وَاَطِلْ فى طاعَتِكَ وَ ما يُقَرِّبُ؛
و بهترين اعمال ما را هنگام نزديك شدن مرگمان مقرر دار و طولانى كن عمر ما را در طاعت خود و در آنچه موجب تقرب

اِلَيْكَ وَيُحْظى عِنْدَكَ وَيُزْلِفُ لَدَيْكَ اَعْمارَنا وَاَحْسِنْ فى جَميعِ؛
درگاهت شود و سبب بهره‌مندى نزد تو و نزديكى تو گردد و در تمام

اَحْوالِنا وَ اُمُورِنا مَعْرِفَتَنا وَلا تَكِلْنا اِلى اَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ فَيَمُنَّ عَلَيْنا؛
احوال و كارهاى ما معرفتمان را كامل و نيكو گردان و ما را به هيچيك از خلق خود وامگذار كه بر سر ما منت گذارد

وَتَفَضَّلْ عَلَيْنا بجَميعِ حَوايِجِنا لِلدُّنْيا وَالاْخِرَةِ وَابْدَاْ بِاباَّئِنا وَ اَبْناَّئِنا؛
و بر ما تفضل فرما به برآوردن تمام حاجت‌هاى دنيا و آخرت ما و آغاز كن در تمام آنچه ما براى خودمان از توخواستيم براى پدران و فرزندانمان

وَ جَميعِ اِخْوانِنَا الْمُؤْمِنينَ فى جَميعِ ما سَئَلْناكَ لاِنْفُسِنا يا اَرْحَمَ؛
و همه برادران مؤ من ما اى مهربانترين

الرّاحِمينَ اَللّهُمَّ اِنّا نَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الْعَظيمِ وَمُلْكِكَ الْقَديمِ اَنْ؛
مهربان‌ها خدايا از تو خواهيم به حق نام بزرگت و فرمانروايى ديرينه‌ات كه

تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَغْفِرَ لَنَا الذَّنْبَ الْعَظيمَ اِنَّهُ لا؛
درود فرستى بر محمد و آل محمد و اين كه بيامرزى براى ما گناه بزرگ ما را كه به راستى

يَغْفِرُ الْعَظيمَ اِلا الْعَظيمُ اَللّهُمَّ وَ هذا رَجَبٌ الْمُكَرَّمُ الَّذى اَكْرَمْتَنا بِهِ؛
نيامرزد بزرگ را مگر شخص بزرگ. خدايا اين ماه رجب است كه گرامى است و همان ماهى است كه ما را بدان گرامى داشته

اَوَّلُ اَشْهُرِ الْحُرُمِ اَكْرَمْتَنا بِهِ مِنْ بَيْنِ الاُْمَمِ فَلَكَ الْحَمْدُ يا ذَاالْجُودِ؛
نخستين ماه محترمى است كه ما را از ميان همه امت‌ها بدان گرامى داشتى پس ستايش خاص تو است اى صاحب جود

وَالْكَرَمِ فَاَسْئَلُكَ بِهِ وَ بِاسْمِكَ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْجَلِّ الاْكْرَمِ؛
و بزرگوارى پس از تو خواهيم بدين ماه و به حق نام اعظم و ...... و اجل اكرم تو

الَّذى خَلَقْتَهُ فَاسْتَقَرَّ فى ظِلِّكَ فَلا يَخْرُجُ مِنْكَ اِلى غَيْرِكَ اَنْ تُصَلِّىَ؛
كه آن را آفريدى و در سايه‌ات مستقر گرديد و آن نام از تو به ديگرى نرسد كه درود فرستى

عَلى مُحَمَّدٍ وَ اَهْلِ بَيْتِهِ الطّاهِرينَ وَ اَنْ تَجْعَلَنا مِنَ الْعامِلينَ فيهِ؛
بر محمد و خاندان پاك او و قرار دهى ما را از كسانى كه در اين ماه

بِطاعَتِكَ وَالاْمِلينَ فيهِ لِشَفاعَتِكَ اَللّهُمَّ اهْدِنا اِلى سَواَّءِ السَّبيلِ؛
به طاعت تو عمل كنيم و آنان كه در اين ماه آرزوى شفاعت تو را دارند خدايا ما را به راه راست راهنمايى فرما

وَاجْعَلْ مَقيلَنا عِنْدَكَ خَيْرَ مَقيلٍ فى ظِلٍّ ظَليلٍ وَمُلْكٍ جَزيلٍ فَاِنَّكَ؛
و قرار ده جايگاه ما را در نزد خود بهترين جايگاه در سايه هميشگى رحمتت و سلطنت با عظمتت زيرا كه تو

حَسْبُنا وَ نِعْمَ الْوَكيلُ اَللّهُمَّ اقْلِبْنا مُفْلِحينَ مُنْجِحينَ غَيْرَ مَغْضُوبٍ؛
ما را كافى هستى و نيكو وكيلى هستى خدايا ما را برگردان به حال رستگارى و كاميابى كه نه در زمره غضب شدگان باشيم

عَلَيْنا وَلا ضاَّلّينَ بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ اَللّهُمَّ اِنّى اَسئَلُكَ؛
و نه از جمله گمراهان به رحمتت اى مهربان‌ترين مهربانان خدايا از تو خواهم

بِعَزاَّئِمِ مَغْفِرَتِكَ وَ بِواجِبِ رَحْمَتِكَ السَّلامَةَ مِنْ كُلِّ اِثْمٍ وَالْغَنيمَةَ؛
به حق وسائل حتمى آمرزشت و به آن رحمتت كه بر خويش واجب كردى كه مرا از هر گناهى سالم دارى

مِنْ كُلِّ بِرٍّ وَالْفَوْزَ بِالْجَنَّةِ وَالنَّجاةَ مِنَ النّارِ اَللّهُمَّ دَعاكَ الدّاعُونَ؛
و از هر نيكى بهره‌مند سازى و به بهشتم برسانى و از آتش دوزخ نجاتم بخشى خدايا خوانندگان تو را خواندند

وَ دَعَوْتُكَ وَسَئَلَكَ السّاَّئِلُونَ وَسَئَلْتُكَ وَ طَلَبَ اِلَيْكَ الطّالِبُونَ؛
و من نيز خواندمت و درخواست كنندگان از تو خواستند و من نيز از تو خواستم و جويندگان از تو جويا شدند

وَ طَلَبْتُ اِلَيْكَ اَللّهُمَّ اَنْتَ الثِّقَةُ وَالرَّجاَّءُ وَ اِلَيْكَ مُنْتَهَى الرَّغْبَةِ فِى؛
و من هم تو را جويا شدم خدايا تويى مورد اعتماد و اميد و بسوى تو است آخرين مرحله ميل و اشتياق در

الدُّعاَّءِ اَللّهُمَّ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاجْعَلِ الْيَقينَ فى قَلْبى دعاء؛
خدايا درود فرست بر محمد و آلش و بنه يقين را در دلم

وَالنُّورَ فى بَصَرى وَالنَّصيحَةَ فى صَدْرى وَ ذِكْرَكَ بِاللَّيْلِ وَالنَّهارِ؛
و روشنى در ديده‌ام و خيرخواهى در سينه‌ام و ذكر خود را در شب و روز

عَلى لِسانى وَ رِزْقاً واسِعاً غَيْرَ مَمْنُونٍ وَلا مَحْظُورٍ فَارْزُقْنى؛
بر زبانم و روزى وسيع بى منت و بى مانعى روزيم گردان

وَ بارِكْ لى فيما رَزَقْتَنى وَاجْعَلْ غِناىَ فى نَفْسى وَ رَغْبَتى فيما؛
و در آنچه نصيبم كرده‌اى بركت ده و بى‌نيازى مرا در نفس خودم قرار ده و اشتياقم را بدانچه

عِنْدَكَ بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ .

پس به سجده برو و بگو:
اَلْحَمْدُلِلّهِ الَّذى هَدانا لِمَعْرِفَتِهِ وَ خَصَّنا بِوِلايَتِهِ وَ وَفَّقَنا لِطاعَتِهِ؛ ستايش خاص خدايى است كه ما را به معرفت خويش راهنمايى كرد و به دوستى خويش مخصوص گردانيد و به طاعتش موفق داشت خدا را شكر.

سپس صد مرتبه شُكْراً شُكْراً گفته شود.
پس سر از سجود بردار و بگو: اَللّهُمَّ اِنّى قَصَدْتُكَ بِحاجَتى وَاعْتَمَدْتُ؛
خدايا من براى حاجتم تو را قصد كردم و در مورد

عَلَيْكَ بِمَسْئَلَتى وَ تَوَجَّهْتُ اِلَيْكَ بِاَئِمَّتى وَ سادَتى اَللّهُمَّ انْفَعْنا؛
خواسته‌ام بر تو اعتماد كردم و به وسيله پيشوايان و سرورانم به سوى تو رو آوردم خدايا

بِحُبِّهِمْ وَاَوْرِدْنا مَوْرِدَهُمْ وَارْزُقْنا مُرافَقَتَهُمْ وَاَدْخِلْنَا الْجَنَّةَ فى؛
به دوستى ايشان ما را سودمند كن و در جايگاه آنها واردمان كن و همنشينى ايشان را روزى ما گردان و در زمره آنان ما را داخل بهشت گردان

زُمْرَتِهِمْ بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ.
به رحمتت اى مهربان‌ترين مهربانان .

اعمال روز عید مبعث
این عید از جمله اعياد عظيمه است و روزى است كه حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ آله در آن روز به رسالت مبعوث گرديد و جبرئيل به پيغمبرى بر آن حضرت نازل شد و براى آن روز چند عمل وارد شده است:


1- غسل

2- روزه و که آن يكى از چهار روزى است كه در تمام سال امتياز دارد براى روزه گرفتن و برابر است با روزه هفتاد سال .

3- بسيار صلوات فرستادن .

4- زيارت حضرت رسول و اميرالمؤمنين عليهما و آلهماالسَّلامُ .

5- در مصباح از رَيّان بن الصّلت روایت است كه حضرت امام جواد عليه السلام در زماني كه در بغداد بود روز نيمه رجب و روز بيست و هفتم را روزه گرفت و جميع اطرافیان آن حضرت روزه گرفتند و ما را امر فرمود كه بجا آوريم دوازده ركعت نماز كه خوانده شود در هر ركعت حمد و سوره و بعد از فراغ از نمازها خوانده شود هر يك از حمد و توحيد و مُعَوَّذَتين چهار مرتبه و لا اِلهَ اِلا اللّهُ واللّهُ اَكْبَرُ وَسُبْحانَ اللّهِ وَالْحَمْدُلِلّهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّبِاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ چهار مرتبه اللّهُ اللّهُ رَبِّى لا اُشْرِكُ بِهِ شَيْئا چهار مرتبه لا اُشْرِكُ بِرَبِّى اَحَدا چهار مرتبه.


6- از جناب ابوالقاسم حسين بن رُوح رَحَمهُاللّهُ روایت شده كه در اين روز دوازده ركعت نماز مى‌خوانى که در هر ركعت حمد و سوره‌اى كه آسان باشد می‌خوانی و تشهّد مى‌خوانى و سلام مىدهى و مىنشينى و مىگویى بين هر دو ركعت؛

اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَريكٌ فى الْمُلْكِ ؛
ستايش خاص خدايى است كه فرزندى براى خود نگرفته و شريكى در فرمانروايى ندارد


وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِىُّ مِنَ الذُّلِّ وَكَبِّرْهُ تَكْبيراً يا عُدَّتى فى مُدَّتىیا؛
و ياورى از خوار شدن ندارد (چون خوارى ندارد) و به كمال بزرگى او را ياد كن اى توشه من در دوران عمرم

صاحِبى فى شِدَّتى يا وَليّى فى نِعْمَتى يا غِياثى فى رَغْبَتى یا؛
رفيق من در سختيم اى سرپرست من در نعمتم اى فريادرس من در آنچه خواهم اى

نَجاحى فى حاجَتى يا حافِظى فى غَيْبَتى يا كافِىَّ فى وَحْدَتى يا؛
بر آرنده حاجتم اى نگهبان من در غيابم اى كفايت كننده‌ام در گوشه تنهايى اى

اُنْسى فى وَحْشَتى اَنْتَ السّاتِرُ عَوْرَتى فَلَكَ الْحَمْدُ واَنْتَ الْمُقيلُ؛
همدمم در وحشتم تويى پرده پوش عيب‌هاى من پس ستايش تو را است و تويى ناديده گيرنده

عَثْرَتى فَلَكَ الْحَمْدُ وَاَنْتَ الْمُنْعِشُ صَرْعَتى فَلَكَ الْحَمْدُ صَلِّ عَلى؛
لغزشم پس ستايش تو را است و تويى برخيزاننده من هنگام افتادنم پس ستايش تو را است درود فرست بر

مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاسْتُرْ عَوْرَتى وَآمِنْ رَوْعَتى وَاَقِلْنى عَثْرَتى؛
محمد و آل محمد و بپوشان عيبم را و ايمنى بخش هراسم را و ناديده گير لغزشم را

وَاصْفَحْ عَنْ جُرْمى وَتَجاوَزْ عَنْ سَيِّئاتى فى اَصْحابِ الْجَنَّةِ وَعْدَ؛
و چشم بپوش از جرمم و بگذر از گناهانم در زمره بهشتيان بدان

الصِّدْقِ الَّذى كانُوا يُوَعَدُونَ .
وعده راستى كه بدانها داده شده.


پس چون از نماز و دعا فارغ شدى مى‌خوانى هر يك از حمد و توحید و مُعَوَّذَتَيْن و قُلْ يا اَيُّهَا الْكافِرُونَ و اِنا اَنْزَلناهُ و آية الكرسى را هفت مرتبه و بعد میگوئى لا اِلهَ اِلا اللّهُ واللّهُ اَكْبَرُ وَ سُبْحانَ اللّهِ وَ لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ هفت مرتبه و بعد مىگویى هفت مرتبه اللّهُ اللّهُ رَبَّى لا اُشْرِكُ بِهِ شَيْئا و مىخوانى هر دعا كه خواهى .

- در اقبال و در بعض نسخ مصباح آمده است كه مستحبّ است در اين روز اين دعا را بخوانند:
يا مَنْ اَمَرَ بِالْعَفْوِ وَالتَّجاوُزِ وَ ضَمَّنَ نَفْسَهُ الْعَفْوَ وَالتَّجاوُزَ يا مَنْ؛
اى كه دستور داده به عفو و گذشت و خود او هم عفو و گذشت (از گنهكاران را)ضمانت كرده‌اى كه


عَفى وَتَجاوَزَ اُعْفُ عَنّى وَتَجاوَزْ يا كَريمُ اَللّهُمَّ وَقَدْ اَكْدَى؛
عفو كرده و گذشت فرمودى مرا مورد عفو و گذشت خويش قرار ده‌اى كريم خدايا جستجو


الطَّلَبُ وَاَعْيَتِ الْحيلَةُ وَالْمَذْهَبُ وَدَرَسَتِ الاْمالُ وَانْقَطَعَ الرَّجاَّءُ؛
به جايى نرسيد و راه چاره و رفتن بسته شد و آرزوها كهنه گشت و اميد بريده شد

اِلاّ مِنْكَ وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ اَللّهُمَّ اِنّى اَجِدُ سُبُلَ الْمَطالِبِ اِلَيْكَ؛
جز از تو كه يكتايى و شريكى ندارى خدايا من به خوبى مىيابم كه راه‌هاى جستجو به سوى تو

مُشْرَعَةً وَ مناهِلَ الرَّجاَّءِ لَدَيْكَ مُتْرَعَةً و اَبْوابَ الدُّعاَّءِ لِمَنْ دَعاكَ؛
گشوده است و آبشخورهاى اميد در نزد تو پر از آب است و درهاى دعاء براى كسى كه تو را بخواند

مُفتَّحَةً وَالاِْسْتِعانَةَ لِمَنِ اسْتَعانَ بِكَ مُباحَةً وَاَعْلَمُ اَنَّكَ لِداعيكَ؛
باز است و ياريت براى آن كس كه از تو يارى خواهد آماده و مباح است و به خوبى مىدانم كه تو آماده

بِمَوْضِعِ اِجابَةٍ وَللصّارِخِ اِلَيْكَ بِمَرْصَدِ اِغاثَةٍ وَاَنَّ فِى اللَّهْفِ اِلى؛
اجابت دعاى خوانندگانت هستى و مهياى فريادرسى فريادخواهان از درگاهت مى‌باشى و اين را هم مىدانم كه در پناهنده

جُودِكَ وَالضِّمانِ بِعِدَتِكَ عِوَضاً مِنْ مَنْعِ الْباخِلينَ وَ مَنْدُوحَةً عَمّا؛
شدن به جود تو و اعتماد به وعده تو عوض كاملى از منع بخيلان و بىنيازى وسيعى است از آنچه

فى اَيْدِى الْمُسْتَاْثِرينَ وَاَنَّكَ لا تَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِكَ اِلاّ اَنْ تَحْجُبَهُمُ؛
در دست توانگران و ثروتمندان است و مىدانم كه تو از خلق خويش در حجاب نشوى مگر آنكه اعمال ايشان

الاْعْمالُ دُونَكَ وَقَدْ عَلِمْتُ اَنَّ اَفْضَلَ زادِ الرّاحِلِ اِلَيْكَ عَزْمُ اِرادَةٍ؛
ميان تو و ايشان حجاب قرا دهد و اين را هم دانسته‌ام كه بهترين توشه كسى كه به سوى تو كوچ كند يك تصميم جدى

يَخْتارُكَ بِها وَ قَدْ ناجاكَ بِعَزْمِ الاِرادَةِ قَلْبى وَاَسْئَلُكَ بِكُلِّ دَعْوَةٍ؛
و نيرومندى است كه تو را بدان اختيار كند و با يك چنين تصميمى دل من با تو براز و نياز پرداخته از تو خواهم به حق هر دعائى

دَعاكَ بِها راجٍ بَلَّغْتَهُ اَمَلَهُ اَوْصارِخٌ اِلَيْكَ اَغَثْتَ صَرْخَتَهُ اَوْ مَلْهُوفٌ؛
كه تو را دعا كرده بدان شخص اميدوارى كه به آرزويش رسانده‌اى يا فريادخواهى كه به درگاه تو فريادخواهى كرده و به دادش رسيده

مَكْرُوبٌ فَرَّجْتَ كَرْبَهُ اَوْ مُذْنِبٌ خاطِئٌ غَفَرْتَ لَهُ اَوْ مُعافىً اَتْمَمْتَ؛
يا دلسوخته گرفتارى كه تو گرفتاريش را بر طرف كرده يا گنهكار خطاپيشه‌اى كه تو او را آمرزيده‌اى يا تندرستى كه نعمتت

نِعْمَتَكَ عَلَيْهِ اَوْ فَقيرٌ اَهْدَيْتَ غِناكَ اِلَيْهِ وَلِتِلْكَ الَّدعْوَةِ عَلَيْكَ حَقُّ؛
را بر او تمام كرده‌اى يا ندارى كه از توانگرى خود به او داده‌اى و چنين دعايى به درگاهت حقى پيدا كرده

وَ عِنْدَكَ مَنْزِلَةٌ اِلاّ صَلَّيْتَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ قَضَيْتَ حَوائِجى؛
و در پيش تو منزلت و مقامى يافته كه درود فرستى بر محمد و آل محمد و برآورى حاجاتم را

حَوائِجَ الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ وَ هذا رَجَبٌ الْمُرَجَّبُ الْمُكَرَّمُ الَّذى اَكْرَمْتَنا؛
حاجات دنيا و آخرت و اين ماه رجب المرجب و ماه گرامى است آن ماهى كه

بِهِ اَوَّلُ اَشْهُرِ الْحُرُمِ اَكْرَمْتَنا بِهِ مِنْ بَيْنِ الاُْمَمِ يا ذَاالْجُودِ وَالْكَرَمِ؛
نخستين ماه محترم است و ما را بدان گرامى داشته‌اى از ميان ساير امت‌ها اى صاحب جود و كرم

فَنَسْئَلُكَ بِهِ وَبِاسْمِكَ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْجَلِّ الاْكْرَمِ الَّذى؛
پس به حق اين ماه از تو خواهم و به حق نام اعظم تو ، آن نام برتر و گرامى‌ترى كه آن را

خَلَقْتَهُ فَاسْتَقَرَّ فى ظِلِّكَ فَلا يَخْرُجُ مِنْكَ اِلى غَيْرِكَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى؛
آفريدى پس در زير سايه رحمتت مستقر گرديد و از تو به ديگرى نرسد كه درود فرستى بر

مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَيْتِهِ الطّاهِرينَ وَتَجْعَلَنا مِنَ الْعامِلينَ فيهِ بِطاعَتِكَ؛
محمد و خاندان پاكش و قرار دهى ما را از كسانى كه در اين ماه به طاعتت عمل كنيم

وَالاْمِلينَ فيهِ بِشَفاعَتِكَ اَللّهُمَّ وَاهْدِنا اِلى سَواَّءِ السِّبيلِ وَاجْعَلْ؛
و آنان كه در اين ماه آرزوى شفاعت را دارند خدايا ما را به راه راست هدايت فرما و جايگاه ما را

مَقيلَنا عِنْدَكَ خَيْرَ مَقيلٍ فى ظِلٍّ ظَليلٍ فَاِنَّكَ حَسْبُنا وَ نِعْمَ الوَكيلُ؛
در پيش خود بهترين جايگاه در زير سايه هميشگيت قرار ده كه به راستى تو ما را بسى و نيكو وكيلى هستى

وَالسَّلامُ عَلى عِبادِهِ المُصْطَفَيْنَ وَ صَلَواتُهُ عَلَيْهِمْ اَجْمَعينَ اَللّهُمَّ؛
و سلام بر بندگان برگزيده‌اش و درودهاى او بر ايشان همگى و نيز خدايا

وَبارِكَ لَنا فى يَوْمِنا هَذَا الَّذى فَضَّلْتَهُ وَ بِكَرامَتِكَ جَلَّلْتَهُ وَ بِالْمَنْزِلِ؛
مبارك گردان براى ما در اين روزى كه آن را برترى دادى و به كرامت خويش آن را بزرگ كردى و به جايگاه

[الْعَظيمِ] الاْعْلى اَنْزَلْتَهُ صَلِّ عَلى مَنْ فيهِ اِلى عِبادِكَ اَرْسَلْتَهُ؛
بزرگ والاترى آن را جاى دادى درود فرست بر آن كس كه او را در اين ماه به سوى بندگانت فرستادى

وَبِالْمَحَلِّ الْكَريمِ اَحْلَلْتَهُ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَيْهِ صَلوةً داَّئِمَةً تَكُونُ لَكَ؛
و او را به مقام بزرگى درآوردى خدايا درود فرست بر او درودى هميشگى كه براى تو

شُكْراً وَلَنا ذُخراً وَاجْعَلْ لَنا مِنْ اَمْرِنا يُسراً وَاخْتِمْ لَنا بِالسَّعادَةِ اِلى؛
سپاسگزارى باشد و براى ما ذخيره‌اى و قرار ده براى ما در كارمان آسانى و تا پايان عمرمان با خوشبختى ما را

مُنْتَهى آجالِنا وَقَدْ قَبِلْتَ الْيَسيرَ مِنْ اَعْمالِنا وَبَلَّغْتَنا بِرَحْمَتِكَ اَفْضَلَ؛
مقرون دار و تو اى خدا براستى چنانى كه اعمال اندك ما را پذيرفتى و به رحمت خويش به بهترين

آمالِنا اِنَّكَ عَلى كُلِّشَى ءٍ قَديرٌ وَ صَلَّى اللّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَسَلَّمَ؛
آرزوهايمان رساندى همانا تو بر هر چيز توانايى و درود و تحيت خدا بر محمد و آلش باد.