موضوع: گفتگویی خواندنی با امام زمان !

شب جمعه بود; گفت و گویى در لحظاتى ناب
وارد شدم بر كریم، با دستانى خالى از حسنات و قلبى تهى از سلامت



گفتم: بسم‏ الله النور .

گفتا: الذى هو مدبر الامور .

گفتم: بسم‏ الله النور النور . گفتا: الذى خلق النور من النور .
گفتم: كیستى؟ گفتا: المهدى طاووس اهل الجنة .
گفتم: چه زیبا پاسخ مى ‏دهى . گفتا: انا ابن الدلائل الظاهرات .
گفتم: چگونه در برابر قدوم مباركتان ركوع كنم؟ گفتا: ما اسئلكم علیه من اجر الا المودة فى‏ القربى .

گفتم: این جان فدایتان، متاعى كه هر بى سر و پایى دارد . گفتا: اللهم وال من والاه وعاد من عاداه .
گفتم: مولاجان! مى‏ خواهم شیرینى وصال را بچشم . گفتا: تا تلخى فراق نچشى به شیرینى وصال خرسند نگردى .

گفتم: مى‏ خواهم محبوب حق تعالى شوم . گفتا: تا ترك لذات طبیعى خیالى نكنى محبوب حق تعالى نشوى .

گفتم: مى‏خواهم كارهایم رنگ خدایى داشته باشد . گفتا: اگر دائم‏ الحضور باشى كار خدایى كنى .

گفتم: در مشكلات غوطه ‏ورم . گفتا: كلید حل مشكلات تضرع در نیمه شب است .
گفتم: افضل اعمال كدامین است؟ گفتا: به فرموده جدم «انتظار الفرج‏» .
گفتم: سخنان جدتان را متذكر مى ‏شوید! گفتا: كنا نور واحد .
گفتم: پایانمان چه مى‏شود؟ گفتا: العاقبة للمتقین .
گفتم: عزیز على ان ارى الخلق ولاترى . گفتا: غبار را پاك كن تا ببینى .
گفتم: كى مى‏آیید؟ گفتا: اذا قضى امرا فانما یقول له كن فیكون .
گفتم: یا وجیها عندالله اشفع لنا عندالله . گفتا: انا غیر مهملین لمراعاتكم ولاناسین لذكركم

یا ابا صالح المهدى (عج) ! چه بگویم كه ناگفته خود همه را مى‏دانى فقط بدان كه من هم به شما اقتدا مى‏كنم آنگاه كه دست‏ بر دعا برمى‏ دارى و مى‏ خوانى:

«امن یجیب المضطر اذا دعاه و یكشف السوء»

تبیان