موضوع: مفهوم صدقه در قرآن كريم

1 خداى تعالى فرموده است :

ففدية من صيام او صدقة او نسك ...؛
و از آن فدا كند بروزه داشتن يا صدقه دادن يا كشتن گوسفند...^{(قرآن كريم ، بقره ، 196.)}




2 خداى تعالى فرموده است :

قول معروف و مغفرة خير من صزدقة يتبعها اذى والله غنى حليم ؛
فقير سائل را به زبان خوش و طلب آمرزش رد كردن بهتر است
تا آن كه صدقه دهند و از پى آن آزار كنند خداوند (از اطاعت و صدقه ) خلق بى نياز و بر (عصيان و بخل ) آنان بردبار است .^{(قرآن كريم ، بقره ، 263.)}

3 خداى تعالى فرموده است :
لا خزير فى كثير من نجويهم الا من امر بر صدقة او معروف او اصلاح بزين الناس ...؛
هيچ فايده و خيرى در سخنان سرى آن ها نيست مگر آن كه كسى در صدقه دادن و نيكوئى كردن و اصلاح ميان مردم سخن سرى گويد...^{(قرآن كريم ، نساء، 114.)}



4 خداى تعالى فرموده است :
خذ من اموالهم صدقة تطهرهم و تزكيهم بها و صل عليهم ...؛
اى رسول ما تو را از مؤمنات صدقات را دريافت دار
تا بدان صدقات نفوس آن ها را (از پليدى و حب دنيا) پاك و پاكيزه سازى و آن ها را به دعاى خير ياد كن ...^{( توبه ، 103.)}

5- خداى تعالى فرموده است :


يا ايها الذين امنوا اذا ناجيتهم الرسول فقدموا بين يدى نجويكم صدقة ...؛
اى اهل ايمان هرگاه بخواهيد كه با رسول سخن سرى گوئيد (يا سؤ الى كنيد) پيش از اين كار بايد (مبلغى ) صدقه دهيد.⁽⁵⁾





6 خداى تعالى فرموده است :

ان تبدوا الصدقات فنعما هى و ان تخفوها و تؤ توها الفقراء فهو خير لكم ...؛
اگر به مستحقان آشكارا انفاق صدقات كنيد كارى نيكوست ليكن اگر در پنهانى به فقيران (آبرومند) رسانيد نيكوتر است ...⁽⁶⁾

7- خداى تعالى فرموده است :

يمحق الله الربوا و يربى الصدقات و الله لا يحب كل كفار اثيم ؛
خداوند سود ربا را نابود گرداند (كه ربا جز لعنت و شقاوت در دنيا و آخرت سودى ندارد)
و صدقات را افزونى بخشد و خدا دوست ندارد مردم سخت بى ايمان گنه پيشه را (كه رباخوار و حريض و بخيلند).^{(بقره ، 276.)}



8- خداى تعالى فرموده است :

انما الصدقات للفقراء و المساكين و العاملين عليها و المؤ لفة قلوبهم و فرى الرقاب و الغارمين و فرى سزبيا الله فريضة من الله و الله عليم حكيم ؛

مصرف صدقات منحصرا مختص ‍ به اين هشت طايفه است :

فقيران و عاجزان و متصديان اداره صدقات و براى تاءليف قلوب (يعنى براى متمايل كردن بيگانگان به دين اسلام )
و آزادى بندگان و قرض داران و در راه خدا(يعنى در راه تبليغ و رواج دين خدا)
و در راه دروماندگان اين مصارف هشتگانه فرض و حكم خداست كه خدا بر تمام حكم و مصالح امور آگاهست .^{(توبه ، 60.)}

9- خداى تعالى فرموده است :

يا ايها الذين امنوا لا تبطلوا صردقاتكم بالمن و الاذى ...؛

اى اهل ايمان صدقات خود بسبب منت و آزار تباه نسازيد...

علاوه بر اين در قرآن مجيد در آيه 10 سوره حديد آمده است :

((من ذى الذى يقرض الله قرضا حسنا فيضاعفه له و له اءجر كريم ؛

كيست به خدا وام نيكو دهد(و از اموالى كه به او ارزانى داشته انفاق كند) تا خداوند آن را براى او چندين برابر كند؟ و براى او پاداش پر ارزشى است !))

خداوند متعال در اين آيه مى فرمايد:
كيست كه به خداوند قرض دهد يعنى مالش را به اميد عوض ، انفاق كند و علت اين كه در اين جا به جاى انفاق از قرض نام برده شده است ، اين است كه قرض ، دزينى است كه واجب است عوض آن پرداخت گردد و انفاق هم امرى است كه لازم است در مقابلش ‍ اجر و پاداش منظور گردد.

بنابراين انفاق كننده مانند كسى است كه وام مى دهد. آن هم ((قرضا حسنا؛ وامى نيكو)) كه از روى رضايت نفس و اخلاص در بهترين راهها صرف گردد. كه در اين صورت خداوند اجر و پاداش او را چندين برابر مى گرداند.

   

   

نام كتاب : داستانهاى شگفت انگيز از صدقه و فوايد آن
نام نويسنده : معصومه بيگم آزرمى