موضوع: تمثیلات زیبا و تامل برانگیز اقای قرائتی

چرا بعضى دانشمندان به خدا ایمان نمى‏آورند؟








نجّارى كه دائماً نردبان مى‏سازد از هیچ كدام بالا نمى‏رود،

زیرا قصد بالا رفتن ندارد. سوزن كه براى همه لباس مى‏دوزد،

خودش لباسى ندارد.

آئینه فروش دائماً در میان آئینه‏ هاى مغازه خود مى‏چرخد،

ولى ممكن است حتى یقه خود را صاف نكند،

ولى عابرین با نگاه به یكى از آینه‏ ها، سر و صورت خود

را مرتّب مى‏كنند.

خداپرستی مربوط به اراده انسان است نه علم انسان .

چرا بعضى با دیدن معجزات و كمالات انبیا، باز هم ایمان نمى‏ آورند؟




شخصى سوار بر اسب به نهرى رسید كه آب كمى داشت و اسب
مى‏توانست به راحتى از آب عبور كند لكن اسب ایستاد.
صاحب اسب هرچه افسار حیوان را كشید، اسب جلو نرفت، به پشت
او كوبید باز هم اسب نرفت. مرد حكیمى كه این صحنه را مشاهده
مى‏كردبه او گفت: آب را گل آلود كن، اسب از نهر رد مى‏شود.
او آب را گل كرد، اسب حركت كرد و از نهر گذشت.
صاحب اسب، حكمت این كار را پرسید، مرد حكیم
گفت: آب كه تمیز است، اسب خود را در آب مى‏بیند و حاضر نمى‏شود
پا روى خود بگذارد، لذا حركت نمى‏كند.


انسان‏هایى هم كه خود را ببینند(مقام خود، منافع خود، قبیله خود،
حزب خود و...) حاضر نمى‏شوندپا روى آن بگذارند،
لذا حركت و تكاملى ندارند.

آیا هر سخن حقّى را باید بیان كرد؟(استادقرائتی)




شكر، شیرین است ولى اگر این شكر را به همین صورت در دهان
كودكى بریزیم خفّه مى‏شود.
نباید بگوییم این شكر است و شیرین و بدن هم به مواد قندى
نیاز دارد،بلكه باید ابتدا این شكر را در آب حل كنیم و به تدریج
به كودك بدهیم.
بسیارى از حقایق را باید با مقدّمه مطرح كرد،
زیرا همه مردم آمادگى پذیرش یك باره سخن حقّ را ندارند.
مردم به حمّام مى‏روند و دوش آب را روى سر خود باز مى‏كنند
ولى اگر آماده نباشند و شما بخواهیدیك لیوان آب سر آنها بریزید،
با عكس العمل سختى مواجه مى‏شوید.

چه كنیم تا روح ما بزرگ و ظرفیّت ما زیاد شود؟ (استاد قرائتی)





اگر سوار هواپیما شدیم هرچه هواپیما بالاتر برود،

این قطعه زمین براى ما كوچك‏تر مى‏شود.

اگر توجهى به پولهاى موجود در بانك بكنیم،

سرمایه خود را ناچیز خواهیم دید.

اگر به تسبیح گفتن همه موجودات توجه داشته باشیم،

گفتن چند «سبحان اللّه» را چیزى نمى‏دانیم.

اگر به كتابخانه‏ هاى بزرگ و مهم دنیا نگاه كنیم،

مطالعه چند كتاب ما را مغرور نخواهد كرد.

آرى،اگر به پشت سرنگاه كنیم و راه رفته راببینیم مغرورمى‏ شویم،

باید به راه نرفته نظر دوخت تا به فكر رفتن بیفتیم.

چرا خداوند كارهایى را كه ذرّه‏اى شرك و ریا در آن باشد، نمى‏ پذیرد؟




اگر كسى به شما بگوید: من شما و سنگ را دوست دارم،
این توهین به شماست. اگر بگوید: از غذایى كه تهیّه كرده ‏ام،
هم شما بخورید هم گربه ‏ام مى‏ خورد، توهین است.
اگریك موش دردیگ غذابیفتد، تمام غذاازقابلیّت مصرف مى‏ افتد.یك روز تمام مسافران هواپیما را پیاده و بارى را كه بسته شده بود
تخلیه كردند و گفتند: یك موش در هواپیما دیده شده است.
پرسیدیم: این همه مسافر و بار به خاطر یك موش باید پیاده شود؟
گفتند: بله، زیرا ممكن است این موش یكى از سیم‏ها را بجود
ورابطه خلبان با فرودگاه قطع شود و موجب سقوط هواپیما شود.
آرى، موش شرك، سیم اخلاص را مى‏ جود و رابطه بنده با
خالق قطع مى ‏شود.

چگونه مى ‏توانیم حقایق را آن گونه كه هست، ببینیم؟(استادقرائتی)




كسى كه تعصّب قومى، حزبى، نژادى و... دارد، حق را آنگونه
كه هست نمی فهمد، مثل كسیكه عینك سرخ گذاشته و همه چیز را
سرخ مى‏بیند و شلغم را لبو مى‏پندارد و اگر عینك سبز بگذارد، كاه
را علف مى‏بیند.اگر آیینه را صیقل دهیم، عكس را درست نشان مى‏دهد.
آئینه دل نیز باید صیقلى باشد تا معارف را درك كند.
دل‏هاى كینه دار مثل ظرف‏هاى آلوده است كه اگر آب تمیز هم در
آن ریخته شود، آلوده مى‏شود.
گناه غبارى است كه نمى‏گذارد انسان واقع بین باشد.
قرآن مى‏فرماید: «اتّقوا اللّه و یعلّمكم اللّه»( سوره بقره، آیه 282.)
از خداوند پروا كنید تا خداوند، حقیقت را به شما بیاموزد.

چرا در اسلام، قبولى عمل به قصد قربت و اخلاص وابسته است؟(استاد قرائتی )





یك لیوان آب را به سه نفر عرضه مى ‏كنیم؛
یكى نمى ‏خورد، چون میل ندارد،
دیگرى نمى‏ خورد چون قهر كرده است،
سومى نمى ‏خورد و مى‏ گوید: نفر چهارم از من تشنه ‏تر است،
آب را به او بدهید!
این سه نفر، در ننوشیدن آب یكسانند
ولى به خاطر آن كه هدف‏هاى آنها متفاوت است،
ارزش كارشان نیز تفاوت دارد.
در اسكناس‏ها نخى است كه نشانه اصالت اسكناس و وسیله جدایى
اسكناس اصلى از قلابى است،
در عبادات نیز باید ریسمانى محكم میان بنده و خدا باشد كه همان
قصد قربت و اخلاص است.
اگر آن نخ نباشد یا پاره شود، رابطه انسان با خدا قطع و عمل مقبول نیست.

آیا تشبیه بعضى انسان‏ها به حیوان در قرآن، جسارت و ناسزاگویى نیست؟(استاد قرائتی)






گران‏ترین لباس انسان، ابریشم، از حیوانات است.

مهم‏ترین غذاى انسان، شیر و عسل و گوشت و ماست، از حیوانات است

حیوانات وسیله باركشى و شخم زدن و منبع درآمد و اشتغال هستند.

تمام كارخانه‏ هاى پشم ریسى، چرم سازى، لبنیاتى و مرغدارى ودامدارى‏ها

كارشان به حیوانات وابسته است .

حیوانات بعضى معلّم بشرند. كلاغ، دفن مرده را به فرزند آدم و نسل

او آموخت .

بعضى گزارشگر انبیا مى ‏شوند؛ هدهد گزارش انحراف مردم سبأ را نزد

حضرت سلیمان آورد.

بعضى محافظ انبیا مى‏ شوند؛ تار عنكبوت پیامبر اسلام را در غار حفظ كرد.

حیوانات قابل تربیت و آموزش هستند و لذا شكار سگى كه آموزش دیده

حلال است .

حتى حیوانات آزار دهنده مثل مار، تنها كسانى را می گزند كه به آنها

نزدیك شده باشند.

آیا انسان‏هایى كه از دورمردم آزارى مى ‏كنند ومناطق دور دست را بمباران
و موشك‏باران مى‏كنند، از مار بدتر نیستند؟

افرادى كه شبانه روز براى مردم حیله و خدعه مى‏ كنند و به خاطر رسیدن

به هوسهاى بى انتهاى خود نسل انسان را به تباهى مى ‏كشند،
از حیوانات بدتر نیستند؟

آدم‏هایى كه یك تنه صدها پرونده جرم و جنایت دارند،
از درّنده ‏ترین حیوانات پست‏تر نیستند؟

با نگاهى به منافع حیوانات و عملكرد بعضى انسان‏ها، تشبیه

«اولئك كالانعام بل هم اضلّ»( سوره اعراف، آیه 179) را حقّ و

منطقى مى‏ یابیم؛

چرا صالحان، گرفتار مشكلات هستند و مجرمان و گنهكاران، در رفاه به سر مى‏برند؟





اگر قطره ه‏اى چاى روى شیشه عینك شما بریزد،فوراً آن را پاك مى‏ كنید.
اگر قطره ه‏اى چاى روى لباس سفید شما بچكد، صبر می كنید تابه منزل
بروید و لباس خود را عوض كنید.
اگر قطره ه‏اى روى قالى زیر پاى شما بچكد،آن را رها مى ‏كنید تا مثلاً شب
عید به قالى شویى ببرید.
خداوند نیز با هركس به گونه‏اى رفتار مى ‏نماید و بر اساس شفّافیّت یا تیرگى روحش،کیفر او را به تاخیر مى‏ اندازد.از آنجا كه خداوند اولیاى خود را دوست دارد، لذا اگر خلافى كنند،فوراً آنان را با قهر خود مى‏ گیرد تا متذكّر شوند، سوره حاقّه، آیه 44 - 45
همچنین اگر مؤمنین خلافى كنند، چند روزى نمى‏گذرد مگر آنكه گوشمالى مى ‏شوند. امّا اگر نااهلان خلاف كنند، خداوند به آنان مهلت مى‏دهد و هرگاه مهلت سرآمد، آنان را هلاك مى‏ كندسوره كهف، آیه 59
اگر امیدى به اصلاحشان نباشد، خداوند حسابشان را تا قیامت به تأخیر مى‏ اندازد و به آنان مهلت مى‏ دهدتا
پیمانه شان پر شود. سوره آل عمران، آیه 178

با قرآن باش !




با قرآن باش !
آیا در استخر پر از چسب میشود شنا کرد ؟
شک ودودلی درست مثل استخر چسبناک است که در آن قدم
از قدم نمی توان برداشت .
قرآن آمده است تا مارا از ورطه تردید ها ، دو دلی ها شک ها
بیرون کشیده ودست مارا گرفته وبه جایی برد که در آنجا هرگز
تیغ تردید نمی روید
لا ریب فیه : یعنی در این کتاب جایی برای تردید
ودودلی نخواهد بود بنابر این هرکس میخواهد دودل ومردد نباشد ،
باید به این وادی وارد شده واهل قرآن باشد