يکصد و بيست درس زندگي از سيره حضرت محمد(صلی الله علیه و آله و سلم)

[گل مريم]

لقد کان لکم في رسول الله اسوة حسنة... [ سوره احزاب، آيه 11. ] .

زندگينامه رسول مکرم اسلام حضرت محمدبن عبدالله صلي الله عليه و آله کتاب قطور و بزرگي است که عصاره همه خوبيهاي عالم در آن جمع شده است.

زندگي اين اسوه بزرگ خلقت، عظمت و اعجازي است که در تاريخ بشريت نظير ندارد. جاي جاي اين زندگي نور، سرمايه عظيمي براي پرورش انسانهاي نمونه و ارائه آنها به عنوان الگو و سرمشق به ديگران است.

از آنجا که آموختن راه و رسم زندگي رسول اکرم صلي الله عليه و آله اولين وسيله مطمئن براي شناخت مقاصد و مفاهيم عاليه اسلام به شمار مي رود

. از درياي بيکران فضايل آن حضرت 120 درس زندگي (به ياد 120 ماه ايثار براي گسترش ‍ اسلام در مدينه) از منابع معتبر انتخاب و به ترتيب حروف الفبا مرتب شده، که به محضر عاشقان حضرتش تقديم مي شود.

با آرزوي توفيق - مؤلف

   

http://www.alemoon.ir/index.php/payambar

[گل مريم]

هرگاه پيامبر صلي الله عليه و آله تصميم مي گرفت لشگري را به جنگي بفرستد، آنها را مي طلبيد و در مقابل خود نشانده و مي فرمود:

به نام خدا و در راه خدا و بر روش پيامبر او حرکت کنيد.
به دشمنان خويش خيانت نکنيد،
آنها را مثله ننمائيد و با آنها مکر نورزيد. پيرمرد ضعيف و زن و کودک را نکشيد.
درختان را قطع ننمائيد، مگر اينکه ناچار شويد.
هر کس از مسلمين از کوچک و بزرگ توجهي به يکي از مشرکين داشته باشد و او را پناه بدهد، او در امان است تا کلام خدا را بشنود، اگر از شما متابعت کرد از برادران ديني شما محسوب مي شود، و اگر امتناع کرد، او را به منزلگاه خود برسانيد و از خدا استعانت جوئيد. [1] .



[1] وسائل الشيعه، ج 11، ص 424.

[گل مريم]

مردي به خانه رسول خدا صلي الله عليه و آله آمد و درخواست ديدار نمود، هنگامي که پيامبر صلي الله عليه و آله خواست از خانه خارج شود و به ديدار آن مرد برود، جلو آينه يا ظرف بزرگي از آب داخل اتاق ايستاد و سر و صورت خود را مرتب کرد.

عايشه از ديدن اين کار تعجب کرد.

پس از بازگشت آن حضرت پرسيد: يا رسول الله، چرا هنگام رفتن در برابر ظرف آب ايستادي و موها و سر و صورت خود را مرتب کردي؟

فرمود: اي عايشه، خداوند دوست دارد، هنگامي که مسلماني براي ديدار برادرش مي رود، خود را براي ديدار او بيارايد!! [1] .

[1] با ترتيب مکتبي آشنا شويم، 113.

[گل مريم]

حضرت در کنار سفره همانند بنده متواضع مي نشست، و سنگيني خود را بر روي ران چپ مي افکند.

هرگاه در حال صرف غذا بود، تکيه نمي داد. با نام و ياد خدا شروع مي کرد، بين دو لقمه خدا را ياد مي کرد و سپاس ‍ مي گفت.

وقتي غذا تناول مي فرمود، نام خدا را مي برد و حمد و سپاس خدا را بين دو لقمه به جا مي آورد.

اين نکات حاکي از توجه به ولي نعمت و يا و نام خداي سبحان مي باشد.
او هيچ گاه زياده روي در تناول غذا نداشت.

وقتي بر طعامي دست مي نهاد، مي فرمود: به نام خدا، خدايا؛ بر ما مبارک قرار ده. او هيچ غذايي را بد نمي شمرد، اگر ميل داشت، تناول مي کرد و اگر به طعامي تمايل نداشت، آن را ترک مي کرد.

حضرت تنها غذا نمي خورد، دوست داشت دسته جمعي باشد: بهترين طعام براي او طعام دسته جمعي بود. در هنگام غذا از همه زودتر شروع مي کرد و آخر از همه دست مي کشيد، تا ديگران در غذا خوردن شرم نکنند و گرسنه برنخيزند. از جلو خودش غذا مي خورد، غذاي داغ نمي خورد، و غذاي او بسيار ساده، مانند نان جو بود، هرگز نان گندم نخورد، و به غذاي ساده پرانرژي مانند رطب علاقه داشت. [1] .



[1] بحار الانوار، ج 16، ص 236 تا 246.

[گل مريم]

پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله جاي خاصي براي نشستن در نظر نمي گرفت [1] ، و سعي مي کرد در پايين مجلس بنشيند.

دوست نداشت در هنگام نشست و برخاست، کسي به احترام او برخيزد. و در اين رابطه فرمودند: کسي که دوست دارد ديگران به احترام وي از جا برخيزد، جايگاهش آتش است.



[1] بحارالانوار، ج 16، ص 152.

[گل مريم]

مردي نزد پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله آمد و به آن حضرت از آزار همسايه اش شکايت کرد.

رسول خدا صلي الله عليه و آله به او فرمود: صبر کن. دوباره آمد و شکايت کرد. فرمود: صبر کن.

سپس بار سوم باز آمد و شکايت کرد.

پيامبر صلي الله عليه و آله به مرد شاکي فرمودند: روز جمعه که مردم به نماز جمعه روند، اثاث منزل خود را بر سر راه بنه تا هر کس به نماز جمعه مي رود آن را ببيند و چون از تو سؤال کردند، موضوع را به آنها گزارش کن.

آن مرد: چنين کرد و همسايه آزاردهنده اش آمد و گفت: اثاث خانه ات را برگردان، براي تو با خدا عهد کنم که به آزارت برنگردم. [1] .



[1] سفينة البحار، ماده جور، ص 190 به نقل از حضرت امام محمد باقر عليه السلام.

[گل مريم]

مردي از انصار به محضر رسول اکرم صلي الله عليه و آله آمد و عرض کرد:
يا رسول الله صلي الله عليه و آله! اگر جنازه اي حاضر باشد و مجلس ‍ عالمي، کداميک را دوست تر داري که من حضور يابم؟

رسول الله صلي الله عليه و آله فرمودند: اگر براي تشييع و دفن، کساني باشند که عهده دار انجام آن شوند، حضور يافتن در مجلس دانشمند، از حاضر شدن در تشييع هزار جنازه و عيادت هزار بيمار و از نماز شب و روزه هزار روز و از هزار صدقه به مستمندان دادن و از هزار حج مستحب و از هزار جنگ مستحب در راه خدا با مال و جان برتر است، کجا اينها با فضيلت حضور در محضر عالم برابري مي کند؟!

آيا ندانسته اي که اطاعت و عبادت خدا وابسته به علم و دانش ‍ است و خير دنيا و آخرت با علم مي باشد و بدي دنيا و آخرت با ناداني است؟! [1] .



[1] بحارالانوار، ج 1، ص 204.

[گل مريم]

حضرت علي عليه السلام فرمود:

رسول اکرم صلي الله عليه و آله هرگز با احدي دست نداد که دست خود را از دست او جدا کند، تا اينکه طرف دست خود را جدا مي ساخت و احدي کاري به او نمي سپرد که آن را رها کند، تا زماني که طرف از حاجت خود صرفنظر مي کرد.

و با احدي به گفتگو نپرداخت که سکوت کند، تا وقتي که طرف ساکت مي شد، و بالاخره هرگز ديده نشد که آن حضرت پا مبارک را در برابر همنشيني دراز نمايد.

[گل مريم]

روزي پيامبر نشسته بود، امام حسن و امام حسين عليه السلام وارد شدند.

حضرت به احترام آنان از جاي برخاست و به انتظار ايستاد.

چون کودکان در راه رفتن ضعيف بودند، لحظاتي چند طول کشيد. بدين جهت پيامبر صلي الله عليه و آله به سوي آنان رفت و استقبال کرد. آغوش خود را گشود و هر دو را بر دوش خويش سوار کرد و به راه افتاد و مي فرمود:

فرزندان عزيز، مرکب شما چه خوب مرکبي است و شما چه سواران خوبي هستيد. [1] .



[1] بحارالانوار 43 / 285 ح 51، مناقب ابن شهر آشوب 3 / 388.

[گل مريم]

منبع: http://www.shahrequran.ir/newreply.p...streply&t=3885

مردي به حضور پيامبر صلي الله عليه و آله رسيد و پرسيد، اي رسول خدا! من سوگند خورده ام که آستانه در بهشت و پيشاني حورالعين را ببوسم. اکنون چه کنم؟

پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود:

پاي مادر و پيشاني پدر را ببوس. (يعني اگر چنين کني، به آرزوي خود در مورد بوسيدن پيشاني حورالعين و آستانه در بهشت مي رسي.)

او پرسيد: اگر پدر و مادرم مرده باشند، چه کنم؟ پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: قبر آنها را ببوس. [1] .



[1] بيست و پنج اصل از اصول اخلاقي امامان، ص 79.