برخى از دلایل مهم اثبات «طول عمر» حضرت مهدى، به شرح زیر است :
از لحاظ علمى و تجربى:
علوم امروز، امكان طول عمر را تأیید كرده و كوشش بشر را در این راه، نتیجه بخش، موفقیت آمیز و لازم مى شناسد و براى طول عمر، حد و اندازهاى معلوم نمیكند.
تقلیل مرگ و میرها و طولانى شدن عمر، وارد مرحله عملى شده و با سرعت رو به تكامل است و حد متوسط عمر از 47 سال به 74 سال رسیده است.
در این زمینه می توان نظر علوم مختلف را چنین تبیین كرد:
زیست شناسان میگویند:
اگر اختلالات و آسیب هایى كه به انسان میرسد و موجب كوتاهى عمر او میشود، رفع گردد، عمر او به دویست سال خواهد رسید.
برخى مىگویند : انسان باید سیصد سال عمر كند؛ اینكه مىبینیم هفتاد یا هشتاد سال عمر مىكند، بر اثر آن است كه عضوى از او فرسوده مى شود و به عضوهاى دیگر سرایت مىكند.
(مجله دانشمند، سال 6، ش 1، ص 43.) بر اساس نظر دانشمندان، پیرى جز فرسوده شدن سلولهاى بدن نیست و اگر روزى بشر بتواند سلولهاى بدن انسان را جوان نگه دارد، خواهد توانست به راز طول عمر دست یابد و از عمرى دراز برخوردار گردد.
از نظر دانش جدید، جسم انسان براى سالیانى دراز، داراى قابلیت حیات و بقا است.
دانشمندانى كه نظریات آنان مورد اعتماد است، مىگویند:
همه بافت هاى اصلى در جسم انسان و حیوان، تا بینهایت قابلیت دارد و از این جهت كاملاً ممكن است كه انسانى هزاران سال زنده بماند؛ البته مشروط به اینكه عوارضى بر او عارض نشود كه ریسمان حیات او را پاره كند. (براى آگاهى بیشتر ر.ك : ائمتنا، ج 2، ص 371 ؛ منتخب الاثر، ص 281 ؛ المهدى، ص 141. ب.)
در قوانین طبیعى، در مورد مقدار عمر طبیعى بشر، هیچ اصل ثابت و غیر قابل تغییرى وجود ندارد.
به همین دلیل، دانشمندان علوم تجربى، همواره در حال مطالعه و آزمایشاند و مىكوشند تا متوسط طول عمر انسان را افزایش دهند. بدون شک اگر مقدار عمر طبیعى انسان، داراى اصول ثابت و غیر قابل تغییر بود، این مطالعات و آزمایشها، معنا و مفهومى نداشت. دانشمندان با تحقیقاتى كه به عمل آوردهاند. موفق شده اند عمر برخى از حشرات را تا نهصد برابر عمر طبیعى آن، افزایش دهند.
اگر این قضیه روزى در مورد انسان به حقیقت بپیوندد، عمر هزار ساله براى انسان، امرى پیش پا افتاده خواهد بود ( فصلنامه انتظار، ش 6، ص 242 و 243 ؛ به نقل از : على محمد على دخیل، ائمتنا، ج 2، ص 372. )
امام زمان(عج) هم عالم كامل و هم عامل به قوانین و پدیده هاى الهى است و این دو در سایه تقدیر الهى، دیر زیستى و سالم زیستى را به همراه داشته است. (سید محمد تقى آیت اللهى، مقاله طول عمر، كتاب نینوا و انتظار، ص 269 - 272.)