قال الله جل جلاله ارحم الرحمین

[یا علی ابن الحسین]

حديث دوازدهم محمدبن يحيى عن احمدبن محمدبن ابى نصر قال، قال ابوالحسن الرضا عليه السّلام، قال اللّه تبارك و تعالى

يابن ادم بمشيتى كنت انت الّذى تشاء لنفسك ما تشاء و بقوّتى ادّيت فرايضى و بنعمتى قوّيت على معصيتى، جعلتك سميعاً بصيراً قوّياً، ما اصابك من حسنة فمن اللّه، و ما اصابك من سيّئة فمن نفسك، و ذلك انّى اولى بحسناتك منك و انت اولى بسيئّاتك منّى؛ و ذلك انّنى لا اسأل عمّا افعل و هم يسألون. قد نظّمتت لك كلّ شى‏ء تريد⁽¹³⁾

اى فرزند آدم به اراده من است كه آنچه براى خود مى‏خواهى و اراده مى‏كنى، و به قدرت من است كه واجبات مرا اداء مى‏كنى و به وسيله نعمت من بر معصيت من قدرت پيدا كرده‏اى. ترا انسانى شنوا و بينا و قوى قرار داده‏ام. هر نيكى كه به تو برسد از جانب خدا است و هر بدى كه به تو برسد از ناحيه خودت مى‏باشد و آن به خاطر اين است كه من سزاوارتر از تو هستم نسبت به نيكى‏هايت و تو از من سزاوارتر هستى نسبت به بدى‏هايت. و آن بخاطر اين است كه من از آنچه انجام مى‏دهم بازخواست نمى‏شوم و حال آنكه تمامى آنها بازخواست مى‏شوند. هر آنچه كه تو خواستى برايت منظم و مرتب نمودم.

13 - كافى ج 1 ص 159 روايت 12

[یا علی ابن الحسین]

حديث سوم قال اللّه تبارك و تعالى
يابن ادم انا غنىّ لا افتقر، اطعنى فيما امرتك اجعلك غنيّاً لا تفتقر
يابن ادم انا حى لا اموت، اطعنى فيما امرتك اجعلك حياً لا تموت

يابن ادم انا اقول للشّى كن فيكون اطعنى فيما امرتك، اجعلك تقول للشّى كن فيكون.⁽³⁾

اى فرزند آدم همانا من بى‏نيازى هستم كه محتاج و فقير نمى‏شوم. مرا اطاعت كن، ترا نيز بى‏نياز كنم كه محتاج كسى نشوى.
اى فرزند من زنده‏اى هستم كه نمى‏ميرم، مرا اطاعت كن، تو را نيز زنده‏ئى قرار دهم كه نمى‏ميرد.

اى فرزند آدم همانا من به شى‏ء مى‏گويم چنين و چنان شو، مى‏شود، تو نيز مرا اطاعت كن، (به چنان قدرتى) ترا مى‏رسانم كه به هر چه بگوئى چنين و چنان شو، مى‏شود.

3 - بحار

[یا علی ابن الحسین]

حديث نهم عن ابن فضال عن غالب بن عثمان عن بشير الدهان عن ابى عبدالله عليه السّلام قال،
قال الله عزوجلّ
يابن ادم اذكرنى فى ملاء، اذكرت فى ملاء خير من ملئك⁽¹⁰⁾

اى فرزند آدم مرا در پيشگاه مردم ياد كن. در اين صورت ترا ياد خواهم كرد در پيشگاهى كه بهتر از پيشگاهى كه تو مرا ياد كردى، باشد.

10 - كافى ج 2 ص 498 روايت 12

[یا علی ابن الحسین]

حديث هجدهم عن الرضا عليه‏السلام عن آبائه عليهم السلام قال، قال رسول اللّه صلى الله عليه و اله قال اللّه تبارك و تعالى:
يا بن ادم لايغّرتّك ذنب النّاس عن ذنبك و لا نعمة النّاس من نعمة اللّه عليك و لا تفنط النّاس من رحمة اللّه تعالى و انت ترجوها لنفسك.
اى فرزند آدم گناهان مردم ترا نسبت به گناه خودت فريب ندهد (اينكه بگوئى مردم اينقدر گناه مى‏كنند ما كه خيلى مرتكب گناه نشديم) و همچنين نعمتهاى مردم نسبت به نعمتهائى كه خداوند به تو عنايت كرده.
و مردم را از رحمت خداوند تبارك و تعالى نااميد مگردان در حاليكه اميد رحمت براى خود دارى.⁽¹⁹⁾

19 - بحار، ج 70 ص 338 روايت 55 باب 59

[یا علی ابن الحسین]

حديث نوزدهم الدرّالمنثور عن محمدبن كعب القر طبى قال قرأت فى التورية او قال فى صحف ابراهيم فوجدت فيها يقول الله تعالى:
يا بن ادم ما أنطفتنى، خلقتك و لم تك شيئاً و جعلتك بشراً سويّاً خلقتك من سلالة من طين ثمّ جعلتك نطفة فى قرار مكين ثم خلقت النطفة علقة، فخلقت العلقة مضغة فخلقت المضغة عظاماً فكسوت العظام لحما ثم انشأتك خلقاً اخر.
يابن ادم هل يقدر على ذلك غيرى ثم خففت ثقلك على امك حتى لا تتبرم بك و لا تتأذى، ثم اوحيت الى الامعاء ان اتسعى و الى الجوارح ان تفرقى فاتسعت الامعاء من بعد ضيقها و تفرقت الجوارح من بعيد تشبيكها ثم اوحيت الى الملك الموكل بالا رحام ان يخرجك من بطن امك فاستخلصك على ريشة من جناحه فاطلعت عليك فاذا انت خلق ضعيف ليس لك سن يقطع و لا ضرس يطحن فاستخلصت لك فى صدر امك ثدياً يدر لك لبناً بارداً فى الصيف، حاراً فى الشتاء استخلصته من بين جلد و لحم و دم عروق و قدفت لك فى قلب والدتك الرحمة و فى قلب ابيك التحنن فيها، يكدان و يجهدان و يربيانك و يغذيانك و لم يناما، حتى ينو مانك
يابن ادم انا فعلت ذلك بك لا بشى‏ء استاهلته به منى او لحاجة استعنت على قضايهأ.
يابن ادم فلما قطع سنك و طلع ضرسك اطعمتك فاكهة الصيف و فاكهة الشتاء فى اوانها فلما عرفت انى ربك عصيتنى فالان اذ عصيتنى فادعنى و انى قريب مجيب و ادعنى فانى غفور رحيم. ⁽²⁰⁾
اى فرزند آدم با من انصاف نداشتى، زيرا تو را بوجود آوردم در حاليكه قبل از آن چيزى نبودى، و تو را بشرى با خلقت معتدل قرار دادم (و نقصى در آفرينش تو نيست) تو را از عصاره‏اى از گل آفريدم، سپس تو را نطفه‏اى در جايگاه استوارى (رحم) قرار دادم، سپس نطفه را خون بسته، و خون بسته را گوشت پاره و باز آن گوشت را استخوان و سپس بر استخوانها گوشت پوشاندم، پس از آن خلقتى ديگر⁽²¹⁾ انشاء نمودم.

اى فرزند آدم آيا كسى جز من توانائى اينكار را دارد؟ سپس سنگينى تو را در (شكم) مادرت سبك و آسان نمودم تا بواسطه تو بستوه نيايد و آزار نبيند، سپس به معده و روده‏ها الهام كردم كه وسعت يابيد، و به اعضا كه از هم جدا گرديد پس معده و روده‏ها پس از تنگى، وسعت يافت و اعضا پس از آميختگى از هم جدا گرديد سپس به فرشته موكل به رحمها وحى كردم كه تو را از شكم مادرت خارج سازد و او بوسيله پرى از بال خويش تو را از شكم مادر رها كرد؛ بعد از آن توجه‏اى به تو نمودم و ديدم كه مخلوق ضعيف و ناتوانى هستى، در سينه مادرت پستانى مخصوص (تغذيه) تو قرار دادم تا در تابستان شير خنكى و در زمستان شير گرمى بياورد و آن شير گوارا را از ميان پوست و گوشت و خون و رگها خارج نمودم (تا غذاى تو باشد)
(سپس) در قلب مادر تو رحمت و در قلب پدرت مهربانى نسبت بتو تربيت نموده و غذاى تو را فراهم مى‏كنند و تا تو را نخوابانند خود به خواب نمى‏روند.
اى فرزند آدم اينكارها را كه نسبت به تو انجام دادم نه به خاطر آن بود كه شايسته آن بودى يا با انجام اينكار نيازى از من بر طرف مى‏شد (بلكه من بى‏نياز و حكمت من اقتضاى انجام اين كارها را داشت)
اى فرزند آدم زمانيكه دندان تو بر آمد و قدرت قطع و بريدن پيدا نمود، به تو ميوه تابستان و ميوه زمستان را در وقت مخصوصش، روزى كردم (اما همانطورى كه گفتم با وجود اين همه نعمتها، انصاف را نسبت به من رعايت نكردى) وقتى شناختى كه من پروردگار تو هستم نافرمانى مرا كردى (با اين وجود اكنون كه نافرمانى مرا نمودى، مرا بخوان زيرا من (بتو) نزديكم و تو را اجابت مى‏كنم، مرا بخوان كه من آمرزنده مهربانم.

20 - بحار، ج 60 ص 362 روايت 55 باب 41 غير معصوم

21 - اين همان مرحله‏اى است كه جنين وارد مرحله حيات انسانى مى‏شود، حس و حركت پيدا مى‏كند، و به جنبش در مى‏آيد كه در روايات اسلامى از آن تعبير به مرحله نفخ روح (دميدن رون در كالبد) شده است. تفسير ج 14 ص 212

[یا علی ابن الحسین]

حديث بيست و چهارم قال الله تبارك و تعالى
يابن ادم الى كم تشكوننى و الى كم تنسوننى و الى كم تكفروننى و لست بظلام للعبيد و الى متى تجحدون بنعمتى و رزقكم ياتيكم فى كل يوم من عندى و الى متى تجحدون بربو بيتى و ليس لكم رب غير و الى متى تجفوننى و لم اجفكم و من منع الزكوة من ماله فقد استخف بكتابى و اذا علم بوقت الصلوة و لم يفرغ لها فقد غفل عنى و اذا قال ان الخير من عندى و الشر من عند ابليس فقد جحد ربوبيتى و جعل ابليس شريكاً لى
اى فرزند آدم تا چه اندازه از من شكايت مى‏كنى، و چقدر مرا به فراموشى مى‏سپارى، و چه مقدار ناسپاس من هستى؟! با اينكه من (اصلاً) ظلمى به بندگان نمى‏كنم، و تا چه زمان نعمت مرا انكار مى‏كنيد با اينكه روزى هر روز از جانب من براى شما مى‏آيد، و تا چه زمان منكر خدائى و ربوبيت من هستيد با اينكه پروردگارى جز من براى شما نيست، و تا چه زمان از من روى بر مى‏گردانيد و اعراض مى‏كنيد با اينكه من با شما چنين نكرده‏ام.
و هر كس زكات مال خود را ندهد كتاب‏⁽²⁶⁾ مرا سبك شمرده است، و زمانيكه از وقت نماز آگاه شود ولى دست از كار خويش نكشد پس، از من غافل شده و زمانيكه بگويد خير و خوبى از جانب من است و بدى از ناحيه ابليس است، پس خدائى و ربوبيت مرا انكار نموده و ابليس را شريك من قرار داده‏⁽²⁷⁾

26 - مراد كتاب آسمانى است كه وجوب زكات در آن آمده

27 - كسيكه اصل نيكى‏ها و خوبى‏ها را از جانب خداوند نداند (با توجه به: و ما بكم من نعمة) در تأثير بداند و عمل خير را فقط بخود نسبت دهد، در حقيقت نوعى شرك است كه عملى شيطانى مى‏باشند