امام عليّ بن موسي الرضا عليه السلام - که روز جمعه را روز ظهور حضرت مهدي عليه السلام مي‏داند -،

در يکي از بهترين لحظات نيايش خود يعني قنوت نماز جمعه سرود بيقراري و انتظار سر مي‏دهد و براي فرج و ظهور آن بزرگوار دعا مي‏کند :

«اَللّهُمَّ أصْلِحْ عَبدَکَ وخَليفَتَکَ بِما أصْلَحْتَ بِهِ أنبياءَکَ ورُسُلَکَ وَحُفَّهُ بِمَلائِکَتِکَ وَأَيِّدْهُ بِروُحِ القُدُسِ مِنْ عِنْدِکَ واسْلُکْهُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ ومِنْ خَلْفِهِ رَصَداً يَحفَظُونَهُ مِنْ کُلِّ سُوءٍ وَأبْدِلْهُ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِ أمْنَاً يَعْبُدُکَ لا يُشرِکُ بِکَ شيئاً وَلا تَجْعَلْ لِأحَدٍ مِنْ خَلقِکَ عَلي وَلِيِّکَ سُلطاناً وَأْذَنْ لَهُ في جِهَادِ عَدُوِّکَ وعَدوِّهِ واجْعَلني مِنْ أنصارِهِ، إنَّکَ عَلي کُلِّ شَي‏ءٍ قَديرٌ».

بار الها! کار ظهور بنده شايسته و خليفه راستينت [امام مهدي عليه السلام] را سامان ده - همان‏گونه که کار پيامبران و فرستادگانت را اصلاح کردي - واز فرشتگانت، نگاهباناني بر او بگمار و از سوي خويش با روح القدس او را ياري و پشتيباني فرما

و ديده‏ باناني که از هر گزندي نگاهش دارند از پيش‏رو و پشت‏سر همراه وي گردان و ترس و هراس او را به امن و امان دگرگون ساز که او تو را مي‏پرستد و هيچ‏ چيز را همتا ومانند تو قرار نمي‏دهد،

وبراي هيچ‏يک از آفريدگانت برتري وچيرگي نسبت به وليّ خود قرار مده و او را در جهاد با دشمنت و دشمنش اجازت فرما و مرا از ياوران او قرار ده، که همانا تو بر هر کاري توانايي.

با عنايت به مضامين زيباي فوق، روشن مي‏گردد که امام هشتم عليه السلام عالي‏ترين و بلندترين زمزمه‏ هاي محبّت را چگونه با سوز و از سر شوق در اين مناجات کوتاه بر زبان جاري مي‏سازد!
هم محبوب خود را معرفي مي‏نمايد و هم آرزوي سلامتي و ظهور او را دارد و از خدا مي‏خواهد که بيعت هيچ ستمگري بر گردن آن حضرت نباشد.

آن‏گاه براي جهاد در رکاب او اعلام آمادگي نموده بدين وسيله ارتباط معنوي و عاطفي خود را با آن بزرگوار ابراز مي‏فرمايد.