سخن چينی

[گل مريم]

يكی از آفات زبان كه از رذايل اخلاقی به شمار می رود و انسان را از راه خدا دور می سازد نمّامی و سخن چينی است .
قرآن مجيد در نكوهش سخن چينی می فرمايد :

وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ. وای بر هر عيب جوی سخن چين . همزه 1

[گل مريم]

در مورد ديگر می فرمايد :

هَمّازٍ مَشّاءٍ بِنَميمٍ . از كسانی كه بسيار عيب جو و سخن چين هستند پيروی مكن . قلم 11

و در آيه ديگر می فرمايد :

عُتُلٍّ بَعْدَ ذلِكَ زَنيمٍ . [ سخن چين ] كينه توز و پرخور و خشن و بدنام است . قلم 13

[گل مريم]

قرآن مجيد از سخن چين به عنوان زنيم يعنی كسی كه اصل و نسب روشنی ندارد نام می برد و اين دليل بر عظمت اين گناه است .

راغب اصفهانی می گويد :

زنيم به كسی گفته می شود كه به طايفه ای منسوب شده ولی در واقع از آنها نيست . [ سپس می گويد: ] ريشه اين لغت از زنمه به معنی زائده و آويزه گوش و حلق گوسفند گرفته شـده است . گويی شـخص سخن چين در ميان قوم خود مثل يك موجود زيادی و وصله ناهمرنگی است كه بدون دليل به آنها منتسب شـده و گويی مانند كسی است كه اصل و نسب روشن و درستی ندارد .

مرحوم فيض كاشـانی نيز در محجّة البيضاء از عبد اللّه بن مبارك نقل می كند : زنيم كسی است كه از زنا متولد شده و همه چيز را در همه جا بازگو می كند . سپس می گويد : عبد اللّه بن مبارك اين تفسير را از آيه شريفه عُتُلٍّ بَعْدَ ذ لِكَ زَنيمٍ قلم : 13 برداشت كرده است .

خلاصه اينكه سخن چين و نمّام مانند كسی است كه نطفه اش از طريق مشروع بسته نشده است .

[گل مريم]

» سرانجام نمّام از ديدگاه قرآن

قرآن مجيد به كسانی كه با نمّامی و سخن چينی آتش كينه و عداوت را ميان مردم بر می افروزند هشـدار می دهد و آنان را به عذاب دوزخ تهديد می كند ، چنانكه در باره يكی از همسران ابی لهب به نام امّ جميل می فرمايد :

وَامْرأتُهُ حَمّالَةَ الْحَطَبِ زن او : [ ابی لهب ] آن هيزم كش آتش افروز نيز اهل جهنم است . مسد 4

امّ جميل ـ دختر حرب ، خواهر أبو سفيان و عمه معاويه ـ يكی از زنان ابی لهب بود كه از دشمنان سرسخت رسولخدا صلّی اللّه عليه و آله و سلم به شمار می رفت .

به هر حال ، چون أبو لهب خود آتش افروز بود ، زن او نيز فتنه انگيز بود و در اين راه كوشش بسيار می كرد و تا آنجا كه قدرت و توان داشت از پيامبر اكرم صلّی اللّه عليه و آله و سلم و اصحاب ايشـان اخباری كسب می كرد و آن را به مشركان و بت پرستان گزارش می داد و به همين جهت خدای متعال اين گونه از وی به بدی نام می برد و او را مستحق آتش می داند و به طور كلی سرنوشت هر كس كه نمّامی كند آتش دوزخ است .

   

سایت غدیر