شاعر عاشورایی ما در هر بیتی گروه از یک سوگی که در صحرای تفتیده کربلا رخ داده میگشاید.
هر چند این گره گشایی همه جا زیبا جلوهگر نیست و این شاعر شیعی با هر سوگی که در ادبیات علم کرده است، دمادم اشک میریزد و مخاطب را به اشک ریختن (سوگ) دعوت میکند اما باید پذیرفت که در همه ابیات سوگ چیره است؛
امشب کنار یکدگر، بنشسته آل مصطفی
فردا پریشان جمعشان، چون قلب زهرا میشود
امشب صدای خواندن قرآن به گوش آید ولی
فردا صدای آلامان، زین دشت برپا میشود
امشب کنار مادرش، لب تشنه اصغر خفته است
فردا خدا یا بسترش، آغوش صحرا میشود