سلام خدمت شما
ببینید در گزینه ی اول اصل فعل ما (وَعَدَ) بوده است که وقتی ما این فعل را صرف میکنیم در صرف مضارع این فعل یَعِدُ میشود.که می بینیم " واو " حدف شده است
و همینطور در (عِد) که فعل امر است میبینیم که " واو " حذف شده است.یعنی به طور کلی می بینیم که در مثال واوی اعلال به حذف در مضارع و امر این فعل رخ می دهدو به عنوان یک قانون کلی در عربی محسوب میشود.{وَعَدَ یَعِدُ عِد}
واما در مورد دوم اگر مصدری داشته باشیم که اصل آن بر وزن "فِعل" باشد مانند {وِثق} که یک مثال واوی است،در این حالت "واو" آن حذف می شود و به جای "واو" حذف شده، "ة" گرد به آخر آن افزوده می شود.یعنی در مثال واوی قاعده ی کلی به بدین شکل می باشد(واو حذف شده و ة به آن افزوده میشود)