2- على (ع) در غار حرأ[4
حضرت پیش از آنکه به رسالت مبعوث شود، سالی یک ماه در غار حرا به عبادت می پرداخت، پیامبر اکرم (ص) با عنایت شدیدی که نسبت به علی(ع) داشت او را در ان یک ماه به همراه خود به حرا می برد.وقتى که فرشته وحى براى نخستین بار در همان غار بر حضرت محمد (ص) نازل شد و او را به مقام رسالت مفتخر ساخت، على (ع) در کنار آن حضرت بود .[5]على (ع) در خطبه «قاصعه» در این باره مىفرماید: « پیامبر هر سال در کوه حرأ به عبادت مىپرداخت و جز من کسى او را نمىدید...هنگامى که وحى بر آن حضرت نازل شد، صداى ناله شیطان را شنیدم، به رسول خدا عرض کردم: این ناله چیست؟ فرمود: این ناله شیطان است و علت نالهاش این است که او از اینکه در روى زمین اطاعت شود، ناامید گشته است. آنچه را من مىشنوم تو نیز مىشنوى و آنچه را مىبینم تو نیز مىبینى جز اینکه تو پیامبر نیستى، بلکه وزیر (من) و بر خیر و نیکى هستى.»[6]این کفتار ضمن اینکه مربوط به دوران قبل از رسالت پیامبر(ص) است، گواه روشن بر عظمت مقام وشخصیت علی(ع) است. زیرا پاکی روح علی و تربیتهای پیگیر پیامبر(ص) سبب شد که او در همان دوران کودکی با فلب حساس، دیده نافذ وگوش شنوا،چیزهایی را ببیند و اصواتی را بشنود که برای مردم عادی دیدن و شنیدن آنها ممکن نیست.ابن ابی الحدید معتزلی می نویسد:« در کتب صحاح روایت شده است که وقتى جبرئیل براى نخستین بار بر پیامبر نازل گردید و او را به مقام رسالت مفتخر ساخت، على (ع) در کنار پیامبر اسلام بود»[7]از امام صادق (ع) نقل شده است که فرمود: «على (ع) پیش از رسالت پیامبر اسلام ص همراه آن حضرت نور نبوت را مىدید و صداى فرشته را مىشنید. پیامبر اسلام (ص) به او مىفرمود: اگر من خاتم پیامبران نبودم، تو شایستگى مقام نبوت را داشتى ولى تو وصى و وارث من، سرور اوصیأ و پیشواى پرهیزگاران هستى»[8]١-
ابن اثیر، الکامل فى التاریخ، بیروت، دارصادر، 1399 ه'.ق، ج 2، ص 58 ،
٢-
ابوالفرج اصفهانى، مقاتل الطالبیین، نجف اشرف، منشورات المکتبه الحیدریه، (بى تا) ص 15[2]
٣- نهج البلاغه،صبحی صالحی، خطبه 192
۴-
حرأکوهى است در سمت شمال مکه و غار حرأ در قله این کوه قرار گرفته است
۵- ابن هشام، السیره النبویه، تحقیق: مصطفى السقا، ابراهیم الابیارى، وعبدالحفیظ شلبى، قاهره، مکتبه مصطفى البابى الحلبى (افست مکتبه الصدر تهران)، 1355ه'.ق، ج 1، ص 252[5]
۶- نهج البلاغه، صبحى صالح، خطبه 192
٧- ابن ابى الحدید، شرح نهج البلاغه، تحقیق: محمد ابوالفضل ابراهیم، الطبعه الاولى قاهره، داراحیأ الکتب العربیه، 1378 ه'.ق، ج 13، ص 208[