چهل حكمت رضوى به صورت شعر

[ملکوت]

چهل حكمت رضوى به صورت شعر




چهل حكمت رضوى

نظم اشعار از على باقرزاده (بقا)

[ملکوت]

30 ـ الصَّمتُ يَكسبُ المحبّةَ و هو دليلٌ على كُلِّ خيرٍ



ز حسن خموشى و اوصاف آن
چنين گفت شاه خراسان، رضا

خموشـى به بار آورَد دوستـى
شـود رهگشـاى همه خوبهـا

[ملکوت]

31 ـ مَن حاسَبَ نَفسَه رَبِحَ و مَن غَفَلَ عَنها خَسِرَ




تواى كه ديده فرو بسته اى ز كرده خويش
هميشـه زشتـى احـوال ديگران بينـى

حساب نفس بدانديش كن كه سـود برى
شوى چو غافل از اعمال خود زيان بينى

[ملکوت]

32 ـ مَنِ اعتَبَرَ اَبصَرَ وَ مَن اَبصَرَ فَهِمَ و مَن فَهِمَ علِِمَ




امام راسـت كلامـى كه مرد بـاتدبير
هزار نكتـه از آن يك كلام مى خـواند

كسى كه عبرت گيرد بسـى شـود بينا
كسـى كه بينــا گردد بفهمـد و داند

[ملکوت]

33 ـ افضَلُ المالِ ما وُقى َ به العِرضُ




توانـگر را بگـو امروز كـن ايثار سيم و زر
كه فردا سيـم و زر در اختيـار ديگـران باشد

بهين مـال آن بوَد كان موجب حفظ شرف گردد
اگر در راه ديگر صرف شد، حاصل زيان باشد

[ملکوت]

34 ـ المُؤمِنُ اِذا غَضِبَ لَم يُخرِجهُ غَضَبُهُ مِن حَقّ




سخنـى بشنـو از امـام غريـب
تا شـود علم و دانشـت افـزون

مـرد مـؤمن اگر به خشـم شود
نـرود از طريـق حـق بيـرون

[ملکوت]

35 ـ المُؤمِنُ اِذا قَدرَ لَم يَأخُذُ اَكثَرَ مِن حَقّه




نكـته اى بشنـو ز فرزند رسـول
آن كه مـردم را امـام و پيشواست

گـر كه قـدرت دست مؤمن اوفتاد
بيشتر از حـقّ خود هرگز نخواست

[ملکوت]

36 ـ النّظَرُ الى ذرّيّةِ محمّدٍ عبادَةٌ




بكـن عادت به كردار بزرگـان
كه نتوان كرد آسان ترك عـادت

نظر كـردن به فرزنـد پيمبـر
بوَد در پيش مرد حق، عبادت

[ملکوت]

37 ـ اِنّما الحِميَةُ مِن الشَّى ءِ الاِقلالُ مِنهُ



شنـو از علـى بن موسى الرضـا
كلامى كه افزاديت عقـل و هـوش

چو پرهيز خواهـى كنى از خوراك
به كـم خوردن خوردنيهـا بكـوش

[ملکوت]

38 ـ لايَعدمُ العُقوبَةَ مَن اَدرَعَ بالبَغى ِ




گو به آن كس كه ظلـم كرد فزون
كـه عقـوبـت نـبـوده نشمـارد

گـر بخـواهـد زيَـد به آرامـش
كيـفـر روزگـار نــ گــ ذارد

[ملکوت]

ـ لاتَطلُبوا الهُدى فى غَيرِ القُرآنِ فَتَضِلّوا




بـگـفـتـا رضـا، ماه برج ولايت
هدايـت مجـوييـد از غيـر قـرآن

بـجـز راه قـرآن مـپـوييد راهى
كـه گـمراهى آخر بوَد حاصـل آن