آیه پنجم:
پنجمین آیه ای که مورد بررسی قرار میدهیم، آیه 38 سوره مبارکه زخرف میباشد.
«حَتی إِذا جَاءَنا قَالَ یالَیتَ بَینِی وَ بَینَکَ بُعدِ المَشرِقِینَ فَبِئسَ القَرِین». «تا زمانی که در قیامت نزد ما آید (به شیطانش) گوید: ای کاش میان من و تو فاصله و دوری مشرق و مغرب بود، پس بد همنشینی بودی!».
نکات و لطایف:
شیاطین همچنان از راه خدا جلوگیری میکنند و دلبسته دنیا همچنان از یاد خدا روگردانی میکنند و گمان میکند بر راه صحیح قرار دارد تا آن که نزد ما آید، در حالی که قرینش هم با اوست. آن وقت پرده کنار میرود و برایش معلوم میشود که عمری گمراه بوده، پس از روی بیزاری فریاد میزند: کاش بین من و تو به مقدار مشرق و مغرب فاصله بود؛ چه بد همراهی بودی برای من. از آیه شریفه معلوم میشود که این افراد علاوه بر عذاب آتش، عذاب دیگری دارند که به واسطه همنشینی با شیاطین میچشند و به همین جهت آرزو میکنند که از آنان دور باشند. اما صحنه قیامت تجسم اعمال دنیاست و همان طور که در دنیا با هم بودند، در آنجا نیز قرین یکدیگر باقی خواهند ماند. جالب این است که برای نشان دادن شدت بیزاری، به جای فاصله مکانی از فاصله زمانی استفاده میکنند که گویاتر است. ولی این آرزو هرگز به جایی نمیرسد و میان آنها و شیاطین هرگز جدائی نمیافتد. میفرماید: «هرگز این گفتگو و اظهار ندامت و آرزو به حال شما سودی ندارد، چرا که شما ظلم کردید و در نتیجه همه در عذاب مشترک و یکسان هستید».