غم نامه ی اربعین حسینی .لطفا شما هم بیایید

[مهاجر]

حرف دلتون تا اربعین چیه؟

[ملکوت]

کاروان می آید از شهر دمشق
برسرِ خاکِ شهِ سلطان عشق
کاروان با خود رباب آورده است
بهر اصغر شیر وآب آورده است
کاروان آمد ولی اکبرنداشت
ام لیلا شبه پیغمبر نداشت
کاروان آمد ولی شاهی نبود
بربنی هاشم دگر ماهی نبود ...

[سجادی]

به نام الله پاسدار خون شهیدان

می گفت ؛ مادر نشدی که بفهمی احساسات مادرانه چیست ؟

فرزند نداری که بدانی عشق او یعنی چه ؟

تو ... دختر سه ساله نداری که بدانی پای برهنه توی خار ها دویدن یعنی چه ؟

ولی می دانم که خواهری هستی که برادرانت در راه اهداف عاشورا به شهادت رسیده اند ...

و میدانم تروریستهای سوری دست و پایشان را قطعه قطعه کردند و برای مادرت فرستاده اند ....

میدانم قلبت آتش و خون است از ناجوانمردی این حرامزادگان زشت صفت ...

ولی اگر مادر بودی و علی اکبر داشتی ... چه می کردی ؟

وقتی در فرارسیدن چهلم عزیزت فقط تو باشی که حضور یافته ای چه حالی می شدی ؟

و تو چون میدانی امام حسین عزیزتر از جان و آبرویمان ؛ اولین کاروان زیارتی شان خانواده ی شان بودند ... صبور شده ای ...

که تو تنها سوگوار مزار برادرانت در دمشق بوده ای ...

برای همین آنجا فریاد زده ای ؛

ما را بکشید ما زنده تر می شویم .

[مهاجر]

[مهاجر]

[مهاجر]

حضرت سکینه با عمه اش زینب علیها السلام نزدیک کربلا در اربعین حسینی

شمیم جانفزای کوی بابم ، مرا اندر مشام جان بر آمد

گمانم کربلا شد عمه نزدیک،که بوی مشک ناب و عنبر آمد

مهار ناقه را یکدم نگهدار ، به استقبال لیلا اکبر آمد

بگوشم عمه از گهواره خاک صدای دلنشین اصغر آمد

مران ای ساربان یکدم شتر را ، رباب در جستجوی اصغر آمد

حسین را ای صبا بر گو که ازشام ، به کویت زینب غم پرور آمد

[مهاجر]

آنان که بهر دنیا دل از خدا بریدند

گلهای باغ ما را در خاک و خون کشیدند

بر روی آل احمد از کینه آب بستند

فریاد العطش را از کودکان شنیدند

مانند ابن ملجم فرق علی اکبر

از ضرب تیغ کینه از راه کین دریدند

در پیش چشم نجمه لب تشنه جسم قاسم

پامال سم اسبان کردند و سر بریدند

از بهر جرعه آب لب تشنه دست سقا

از تن جدا نمودند بر آرزو رسیدند

بر روی دست بابا شش ماهه کودکی را

مانند غنچه گل با تیر کینه چیدند

اینجامکن اقامت ترسم دوباره آیند

آنان ک ناز ما را با کعب نی خریدند

ما را ببر از اینجا بالین قبر زهرا

تا گویمش چه کردند آنان با یزید ند

ما وارثان اوییم در تازیانه خوردن

از روی ما به سیلی یک باغ لاله چیدند

[مهاجر]