امداد الهى در مسير پارسايى
خداوند به آدمى مى فرمايد:
يَابْن َآدَمَ!
1. إِنْ نازَعَكَ بَصَرُكَ إِلى بَعْضِ ما حَرَّمْتُ عَلَيْكَ، فَقَدْ اءَعَنْتُكَ عَلَيْهِ بِطَبَقَيْنِ،فَاءَطْبِقْ وَ لاتَنْظُرْ.
2. وَ إِنْ نازَعَكَ لِسانُكَ إِلى بَعْضِ ما حَرَّمْتُ عَلَيْكَ، فَقَدْ اءَعَنْتُكَ عَلَيْهِ بِطَبَقَيْنِ،فَاءَطْبِقْ وَ لاتَتَكَلَّمْ.
3. وَ إِنْ نازَعَكَ فَرْجُكَ إِلى بَعْضِ ما حَرَّمْتُ عَلَيْكَ، فَقَدْ اءَعَنْتُكَ عَلَيْهِ بِطَبَقَيْنِ،فَاءَطْبِقْ وَ لاتَاءْتِ حَراما.(13)
اى فرزندآدم !
1. اگر چشمت ، براى نگاه به آنچه بر تو حرام كرده ام ، با تو ستيز كرد [و خواستبه نگاه حرامت وادارد،] من با دو پوشش [پلكهاى چشم ] تو را يارى كرده ام ؛ پس ، چشم فروبند و نگاه نكن .
2. و اگر زبانت براى وادارى ات به گفتن آنچه بر تو حرام كرده ام ، با تو ستيزكرد، من با دو پوشش [لبها] تو را مدد كرده ام ؛ پس ، دهان فروبند و سخن مگو.
3. و اگر عضو جنسى ات براى واداشتن تو به انجام آنچه برايت حرام كرده ام ، با توبه ستيز