3- افزون بر اين نمونه ها و انبوه روايات رسيده كه آيه «قربى» را در باره خاندان پيامبر تفسير و تأويل مى كند و روشنگرى مى نمايد كه دوستى آنان بر توحيدگرايان واجب و دشمنى با آنان حرام است، همه منابع مهم روايى شيعه و انبوهى از منابع مهم اهل سنّت نيز بيانگر همين واقعيت است كه در اينجا شمارى از آنها را كه چنين ديدگاهى در تفسير آيه دارند با بيان جلد و صفحه مى آوريم:
1- صحيح بخارى، ج 6، در تفسير آيه مورد بحث،
2- صحيح مسلم، جزء 5، در تفسير آيه مورد بحث.
3- صحيح ترمذى، ج 2، ص 308،
4- حلية الاؤلياء، ج 3، ص 201،
5- كفاية الطّالب، باب 11، ص 90،
6- مسند الصّحابه، جزء 10، ص 71،
7- معجمالكبير، ج 1، ص 125 و ج 3، ص 152،چ
8- فضائل ابن حنبل، حديث 263؛
9- غايةالمرام، باب 5، ص 306،
10- مناقب ابن مغازلى، حديث 355،
11- مجمع الزّوائد، ج 9، ص 168 و 172،
12- تفسير كشّاف، ج 2، ص 339،
13- ذخائر العقبى، ص 25 و 18،
14- الصواعق المحرقه، ص 101،
15- تاريخ دمشق، ج 37، ص 43،
16- ابن عساكر، شماره 181،
17- لسان الميزان، ج 4، ص 434،
18- كنزالعمّال، ج 1، ص 208،
19- تاريخ اصبهان، ج 2، ص 165،
20- فرائد السَّمطين، باب 26 از لمط ثانى، حديث 425،
21- مقاتل الطّالبيين، ص 50،
22- تفسير فرات كوفى، ص 70،
23- تيسير المطالب، ص 120،
24- انساب الاشراف، ج 2 ص 79،
25- تفسير طبرى، ج 25، ص 25،
26- اسدالغابة، ج 5، ص 367،
27- الدّر المنثور ذيل آيه مورد بحث،
28- تاريخ بغداد، ج 2، ص 146،
29- كنوز الحقايق، ص 50،
30- نورالأبصار، ص 103،
مجمع البیان