معاد در نهج البلاغه
مولف : احمد باقريان ساروى
دوزخ
دوزخ ، جايگاه كيفر بدكاران و ناشايستگانى مانند كافران ، مشركان ، منافقان و گناهكاران غير قابل آمرزش است ، كه در نهج البلاغه غالبا با كلمه نار از آن سخن به ميان آمده است .
انسان هاى دوزخى پس از محاكمه در دادگاه بزرگ قيامت و محكوم شدن ، رهسپار دوزخ مى گردند، چنانكه امام عليه السلام فرمود:
...و اءما اءهل المعصية فاءنزلهم شر دار. (نهج ، فيض ، خ 108، صبحى ، خ 109.)
...و اما معصيت كاران ، پس خداوند آنان را در بدترين سراى فرود مى آورد...