نوّاب اربعه

[گل مريم]

در زمان غيبت صغرى ، چهار تن از بزرگان شيعه وكيل و سفير و نايب خاص ‍ امام زمان عليه السلام بودند كه خدمت آن حضرت مى رسيدند و وكالتشان به خصوص مورد تاييد بود، و پاسخ ‌هاى امام در حاشيه نامه هاى حاوى پرسش ، توسط آنان به دست مردم مى رسيد.

البته غير از اين چهار نفر، وكلاى ديگرى هم از طرف امام عليه السلام در مناطق مختلف بودند كه يا به وسيله همين چهار نفر امور مردم را به عرض ‍ امام زمان عليه السلام مى رساندند و از سوى امام در مورد آنان توقيع هايى صادر شده بود.^{(المهدى ، ص 182.)} و يا به گفته سيد محسن امين ، سفارت اين چهار نفر سفارت عام و مطلق بوده ولى ديگران در موارد خاصى سفارت داشتند، از قبيل ابوالحسن محمّد بن جعفر اسدى و احمد بن اسحاق اشعرى و ابراهيم بن محمّد همدانى و احمد بن حمزة بن اليسع .^{( اعيان الشيعة ، ج 4، بخش سوم ، ص 21.)}

نواب اربعه به ترتيب عبارتند از:

1 - ابوعمرو عثمان بن سعيد عمرى .
2 - ابوجعفر محمّد بن عثمان بن سعيد عمرى .
3 - ابوالقاسم حسين بن روح نوبختى .
4 - ابوالحسن على بن محمّد سمرى .