با توجه اهمیت بحث، لازم است به تمامی نکات ذیل با تأمل و تدبر دقت شود
الف ـ در وجود خداوند متعال هیچ شکی نیست که اثبات بخواهد.
اگر کسی با همین چشم سر و ظاهر بینی ساده هم به عالم هستی نگاه کند، هیچ جایی برای شک او باقی نمینماند.
چطور ممکن است کسی که میداند هیچ چیزی خود به خود به وجود نمیآید و هیچ نظمی، اگر چه به کوچکی نظم یک اتاق، یک کلاس، یک دستگاه و ... خود به خود و بدون ناظم به وجود نمیآید، اینک شک کند که آیا نظم عالمانه، حکیمانه و قادرانهی جهان هستی، خود به خود به وجود آمده است و خالقی و ناظمی علیم، و نگاهدارندهای قادر و هدایت کنندهای مدبر نداشته است. لذا فرمود
...أَ فِي اللَّهِ شَكٌّ فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْض ... ابراهیم – 10
ترجمه: مگر در اللهیی که ایجاد کننده و گسترانندهی آسمانها و زمین میباشد شکی هست؟