بي احترامي به بهانه رفاقت!

[ملکوت]

اخلاق اجتماعی

با توجه به اینكه انسان موجودی اجتماعی است و برای ارائه حیات خویش نیاز به ارتباطات در جامعه دارد. پس انسان در تمام دوران حیات نیازمند به رفاقت و دوستی با دیگران است.
از دیدگاه روایات اسلامی دوست خوب و مناسب كسی است كه ویژگی‏های زیر را دارا باشد:

1- عقل و خرد:
در روایات بر همنشینی با دوستان خردمند تاكید شده است. امام علی (ع) می‏فرماید:

«همنشینی با دوست خردمند، زندگی بخش جان و روح است»

این موضوع به حدی مهم است كه دشمن‏ خردمند بر دوست نادان ترجیح داده شده است:

«دشمن با خرد برای تو از دوست نادان مطمئن‏تر است»

‏2- صلاحیت اخلاقی:
دوست خوب كسی است كه از رذایل اخلاقی و شرارت باطنی به دور باشد. در روایات از دوستی با اشرار و اهل فسق و فجور به شدت منع شده است. امام علی(ع) می‏فرماید:

«همنشینی با تباهكاران مایه تباهی است، همانند باد كه وقتی بر مردار می‏وزد، با خود بوی بد به‏همراه دارد»

پیامبر اكرم(ص) نیز می‏فرمایند:

«شایسته‏ترین مردم برای بدنامی، كسی است كه با بدنام ‏ها همنشین باشد»

3- پایبندی به تعهدات:
دوست خوب كسی است كه به آداب دوستی متعهد باشد. امام صادق‏(ع) می‌فرماید:

«دوستی حد و مرزی دارد. هر كس آنها را مراعات كرد، دوست حقیقی است و گرنه نسبت دوستی به او نده. حدود دوستی عبارتند از: آن كه نهان و آشكارش برای تو یكسان باشد. زینت تو را زینت خود و عیب تو را عیب خویش شمارد. اگر به ریاست و ثروت و مقام برسد، رفتارش عوض نشود. اگر تمكن پیدا كرد، از آنچه دارد، نسبت به تو دریغ نورزد. تو را در گرفتاری‏ها رها نكند و تنها نگذارد»

‏4- همتراز بودن:
دوست خوب كسی است كه از جهت مالی و اجتماعی همتراز انسان باشد. امام باقر(ع) می‏فرماید:

«هرگاه خواستی با كسی همنشین شوی، با كسی كه مثل تو است، رفیق شو و با كسی كه عهده دار تو شود رفاقت نكن كه این دوستی مایه ذلت و خواری است»