11. وظيفه تودههاي مردم (رعية)
أ. انصاف: نخستين وظيفه توده مردم در برابر هم و نيز در برابر حكومت اسلامي، رعايت اعتدال و مساوات در اداي حق با همان انصاف است. امّتي كه با حاكمانش به انصاف رفتار نكند، يا به افراط گراييده و آنان را مستبد ميسازد؛ يا به تفريط رفته و زمينه ضعف آنان را فراهم ميآورد.
قوّتها و ضعفها در حاكمان غيرمعصوم ـ هرچند عادل ـ در شئون مختلف جامعه اثر ميگذارد؛ امّا اگر توده مردم با رعايت حق و انصاف با آنها روبهرو شوند به تقويت قوتها و اصلاح كاستيها ميانجامد، از اين عبارت به قرينه (و علي الأُمراء) و به كار بردن واژه (رعية) استفاده ميشود كه حضرت در مقام بيان وظايف متقابل حكومت و امّت اسلامي با يكديگرند بنابراين توجّه به امكانات و تواناييهاي موجود و ياري دادن دولت اسلامي براي حصول پيشرفتها و رفع نواقص و كاستيهاي جامعه اسلامي از مصاديق عمل به اين وظيفه است: و حسن السيرة.
ب. ارتقاي سطح بهداشت عمومي و خدمات پزشكي و بهداشتي (مانند تأمين اجتماعي) از وظايف آحاد مردم و حكومت اسلامي است، زيرا ابزار اعطاي شفا و صحت بيماران از سوي خداوند متعالي است: و علي مرضي المسلمين بالشفاء و الراحة.
ج. يادكرد از رفتگان و طلب رأفت و رحمت الهي از امور مطلوب نزد امام(علیهم السلام) و وظيفه منتظران است. شايد علاوه بر جهات فرامادّي آن و آثار خيرات و مبرّات، تذكّر ياد معاد و حفظ رابطه عاطفي با عزيزاني كه به لقاء حق بار يافتهاند و نيز ابراز همدردي با مصيبتديدگان، از نكاتي باشد كه بتوان به آن اشاره داشت: و علي موتاهم بالرأفة و الرحمة.