صبور

نوشته اصلی توسط صبور

آیه دوم:


دومین آیه ای که مورد بررسی قرار می‌دهیم، آیه 42 سوره مبارکه کهف می‌باشد. «وَ أُحِیطَ به ثمرهِ فَأَصبَحَ یُقَلّبُ کَفَّیهِ عَلی ما أَنفَقَ فِیها وَ هِیَ خاوِیَۀٌ عَلی عُرُوشِها وَ یَقُولُ یا لَیتَنِی لَم أَشرِک بِربِّی أَحَداً».
«بالاخره مورد غضب قرار گرفت و میوه‌هایش نابود شد، پس چنان شد که کف دست‌ها را از تأسف بر آنچه در راه آن هزینه کرده پشت و رو می‌کرد؛ در حالی که دیوارهای باغ بر روی داربست تاک‌ها فرو ریخته بود و مرتب می‌گفت: ای کاش کسی را شریک پروردگار خود نمی‌ساختم؛ وای بر من که از روی غفلت، خودم و اسباب ظاهری را مؤثرتر از خدا دیدم».

شرح و توضیح آیه:

در مطالب گذشته بیان شد که دنیاپرستان همواره سعی دارند از مؤمنان که تهیدستند و عنوان‌های اجتماعی چشم پرکن ندارند، فاصله بگیرند که قرآن سرنوشت تلخ اخروی آنان را بیان کرده و می‌فرماید: «دنیاداران متکبّر به مؤمنان به دیده تحقیر و تمسخر می‌نگرند، عاقبت شومی دارند و ما برای این ستمگران آتشی فراهم کرده‌ایم که پرده‌هایش آن‌ها را از هر سو احاطه کرده است».(5) " سرادق"، سراپرده و خیمه ای است که همه چیز را در بر می‌گیرد ولی در قرآن مراد از آن دیواری از آتش است که آن‌ها را احاطه می‌کند یا دودی از آتش که همه را فرا می‌گیرد. جمله " یا لیتنی لن أشرک بربّی أحداً"، از مجادله دو برادر یا دو همسایه شروع می‌شود که یکی از آن‌ها دو باغ بزرگ داشت و بر همسایه فقیر خود فخر می‌فروخت. آیه شریفه می‌فرماید: «ای پیامبر (ص)، داستان آن دو مـرد را به عنوان نمونه ای عبرت انگیـز برای مردم بیان کن برای یکی از آن‌ها دو باغ با انواع انگورها داده بودیم و اطراف آن را با درختان نخل پوشانـده و در میان این دو باغ زمیـن زراعت پر برکتی فراهم کرده بودیم».(6) صاحب باغ رو به دوست خود کرده و می‌گوید: «من از نظر ثروت از تو برترم و آبرویم بیشتر و نفراتم افزون‌تر است».(7) خداوند در آیه بعد می‌فرماید: