صبور

نوشته اصلی توسط صبور

معیار این دسته از مردم که حسرتشان را با " یالیتنی" بیان می‌کنند، فقط غنائم و مادیات دنیاست. همانند کسانی که آرزو می‌کردند که جای قارون بودن و قدرت او را داشتند. (3)
در قرآن کریم آیات بسیاری در باب دنیا و دنیاپرستان وجود دارد؛ مانند آیه 20 سوره شوری: «مَن کانَ یُرِیدُ حَرثُ الدُنیا نُؤتِهِ مِنها وَ ما لَه فِی الآخِرَۀِ مِن نَصِیب». خداوند متعال می‌فرماید: اگر کسی فقط برای دنیا کشت کند و کاری به آخرت نداشته باشد، تنها کمی از آنچه را می‌طلبد به او می‌دهیم، اما در آخرت هیچ نصیب و بهره ای نخواهد داشت؛ و آن که برای کسب آخرت تلاش نماید، او را به هدفش می‌رسانیم. در این آیه شریفه تشبیه روشنی برای اعمال انسان آورده شده است. دنیا مزرعه آخرت و انسان هم زارع است. اعمال ما بذرهای کشت است، لیکن محصولات عده ای کم و عده ای فراوان است.
علامه طباطبایی (ره) در تفسیر آیه می‌فرماید: «فإِن أَصابَتکُم مُصِیبَۀٌ »، مصیبۀ، یعنی کشته یا مجروح شدن. " قال قد أنعم الله ..."، تا آنکه به آنچه مؤمنین مبتلا شده بودند، مبتلا بگردید. جمله " و لئن أصابکم ..." منظور اشیاعی از قبیل غنیمت است و فضل، مال یا مانند آن است و جمله " و لیقولنّ کأن لم تکن" تشبیه و تمثیل حال ایشان است، زیرا که همه مؤمن اند و مسلمان؛ و مسلمانان دستی هستند که محکم‌ترین رشته‌ها آنان را به هم پیوند داده، یعنی ایمان به خدا و آیات او که بر سایر روابط مانند نسب و ولایت و بیعت و دوستی حکومت دارد لکن به سبب ضعف ایمانشان کمترین ارتباطی بین خود و سایر مؤمنین نمی‌بینند و لذا حضور در جهاد با ایشان را آرزو می‌کنند و می‌گویند «یالَیتَنی کُنتُ مَعَهُم فَأَفُوزَ فَوزاً عَظیماً»، یکی از علائم ضعفشان هم مهم شمردن غنیمت جنگی است که کسب مال و امتیاز را خود پیروزی و بردی شگرف می‌پندارند و حوادث نازل بر مؤمنین، مانند کشته شدن و مجروح گردیدن یا سختی؛ را مصیبت. (4)

پی نوشت ها :

1.گاهی در بین موضوعات یا در پایان آیات، مسائل و حوادث دنیوی و روزمره جامعه برای ملموس شدن موضوع " یا لیتنی" مورد اشاره قرار گرفته است.
2.نساء/74
3. قصص/ 79 و 80.
4.طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ج 8، ص 274..