گل مريم

نوشته اصلی توسط گل مریم

الف، لام، ميم.

درباره حروفى كه در آغاز برخى از سوره‏ ها آمده، قرآن‏پژوهان، ديدگاههاى گوناگونى ارائه كرده‏ اند؛ كه مهمترين آنها عبارتند از:

1. پيام آنها را تنها خدا مى ‏داند
يكى از مواردى كه جز فروفرستنده قرآن، كسى از آن آگاه نيست، همين حروف است.

در اين باره، رواياتى نيز رسيده است؛ براى نمونه:
از اميرمؤمنان(علیه السلام) نقل كرده ‏اند كه فرمود:
«انّ لكلّ كتاب صفوة و صفوة هذاالكتاب حروف‏التّهجى.»
هر كتاب و نوشته‏ اى، فرازهاى برگزيده و برجسته ‏اى دارد، و فرازهاى برگزيده قرآن، حروف آغازين سوره‏ هاى آن است.
عدّه‏ اى از قرآن‏ پژوهان نيز گفته‏ اند: خداوند در هر كتاب آسمانى كه فرو فرستاده است، راز و رمزى دارد؛ و راز و رمز پروردگار در برترين كتاب آسمانيش قرآن، همان حروفى است كه در آغاز برخى سوره ‏هاى آن آمده است.

2. نام سوره ‏ها
دسته ‏اى ديگر برآنند كه اين حروف، رمز و نام سوره‏ هايى است كه با آن حروف آغاز شده است.

3. اشاره به نام يا وصفى از اوصاف خدا
به اعتقاد گروهى از دانشمندان، اين حروف به نامى از نام هاى خدا يا وصفى از اوصاف جمال و كمال او اشاره دارد؛ براى نمونه:

1. «الم» در آغاز سوره بقره، يعنى «انااللَّه اعلم» (منم خداى دانا).
2. «المر» در آغاز سوره رعد، اشاره به اين واقعيت است كه:
«انااللَّه اعلم و ارى» (منم خداى دانا و بينا).

از ابن عبّاس آورده ‏اند كه درمورد معناى «الم» مى‏گويد:

«الف» بر نام خدا، «لام» بر نام فرشته وحى، و «ميم» بر نام بلندآوازه محمّد(صلی الله علیه و آله و سلم) پيامبر خدا اشاره دارد.

الف، لام، ميم.