گل مريم

نوشته اصلی توسط گل مریم

بی نوایم نوای نای من مهدی ایست
دردمندم دوای من مهدیست

می زنم دم ز عشق مولایم
هر سفیر صدای من مهدیست

من غریبم در این زمان ولی
مونس آشنای من مهدیست


گر چه از داغ هجر می سوزم
راضیم چون شفای من مهدیست


گه به یادش ز خواب برخیزم
نیمه شب دعای من مهدیست


من نخواهم بهشت بی مهدی
جنت با صفای من مهدیست


در دم مرگ با ولایت او
آخرین حرف نای من مهدیست


چون قیامت ز خاک برخیزم
اندر آنجا ندای من مهدیست


آنکه در روز حشر میبخشد
از عنایت خطای من مهدیست

چون قیامت ز خاک برخیزم