انسان موجودى ناشناخته

[گل مريم]

بسم الله الرحمن الرحیم

نام كتاب : الگوهاى رفتارى ، جلد 14
نام نويسنده : محمد دشتى


انسان موجودى ناشناخته


به نام آنكه براى هر دردى درمانى آفريد،
و به انسان نعمت آگاهى عطا فرمود.
بايد بدانيم كه :
قرآن و نهج البلاغه در جهان معاصر چه رهنمودها و پيامهايى براى درمان جسم و جان آدمى دارد؟
درست است كه علم و دانش بشرى بخصوص بيولوژى و فيزيولوژى و هم اكنون پسيكولوژى در تلاش است تا جسم و جان آدمى را بكاود و درد و درمان او را كشف نمايد،
امّا هزاران مشكل و صدها راز ناشناخته در اين راه باقى مانده است ،
زيرا در شناخت انسان درمانده اند كه :
انسان چيست ؟
و اعتراف كرده اند كه :
انسان موجودى ناشناخته است ،
هر روز راز تازه را كشف مى كنند،
هر روز به عظمت و شگفتى هاى تن آدمى پى برده و روش ‍ درمان تازه اى را ارائه مى دهند،
در گذشته ، بدنبال عوامل بيولوژى و فيزيولوژى ، در جستجو بودند كه امروز، علم روانشناسى به كمك بيولوژى آمد،
و بهداشت و درمان را به گونه نوينى در آورده است .

[گل مريم]

در گذشته نسبت به عوارض و التهاب پوستى با تزريق انواع آمپول ها و معالجات جلدى به درمان مى پرداختند.
در صورتى كه امروز با پيشرفت علم روانشناسى ، بسيارى از اينگونه امراض را با درمان روح و روان ، بهبود مى بخشند.
و باور دارند كه برخى از عوارض پوستى در بدن كودك ، جنبه روانى دارد،
زيرا گاهى پدر در مسافرت است ،
يا به جنگ رفته است ،
و يا در خانواده دچار كمبود محبت شده است كه عامل بيمارى هاى پوستى كودك شده است .
هم اكنون شاهديم كه اُفق ديدِ علوم امروزى بيشتر و بيشتر دارد با واقعيت ها نزديك مى شود.
همه اعتراف دارند كه :
اگر انسان را بدرستى مى شناختيم ،
و علل در دو درمان او را كشف مى كرديم ،
در راه بهداشت و درمان انسان مشكلى پديد نمى آمد.
هر چه انسان در كاوش هاى علمى خود به پيش مى رود،
شگفتى ها و ويژگى هاى تازه ترى را مى نگرد، واقعيت هاى پنهان ديگرى كشف مى شود،

[گل مريم]

پس شناخت انسان و شناخت عظمت خلقت او، مى تواند ما را به خداوند بزرگ هستى رهنمون شود.
گرچه ناباوران مادّى گرا مى گويند :
شاهكار خلقت
بايد از آنها پرسيد كه :
شاهكار خلقت يعنى چه ؟
چه كسى قانونمندى بدن انسان را تحقّق بخشيده است ؟
كه هر عضوى از اعضاء بدن انسان ، كار مخصوص خود را مى شناسد و از عهده آن بخوبى بر مى آيد،
هم طب و هم دين ، هر دو به انسان مى انديشند،
به درد و درمان او مى پردازند،
جسم و جان انسان را مى خواهند شفا بخشند،
انسان ، هم موضوع دين است و هم موضوع طب ،
با اين فرق كه طب به هدفدارى انسان كارى ندارد مى خواهد چشم يا گوش يا زبان را درمان كند،
امّا براى چه ؟
و چگونه بايد از چشم و گوش و زبان استفاده كرد؟
روا و ناروا در محدوده حواس كدامند؟
كارى ندارد،
در صورتى كه دين به هدفدارى انسان ، و هدفدارى اعضاء تن آدمى ، و به هدفدارى نظام پهناور آفرينش ‍ مى پردازد،

[گل مريم]

و چون طبيب با شگفتى هاى بدن انسان در تماس است ، زودتر مى تواند خداى آفريننده را بشناسد و دست طراح و هوشمند نظام را مشاهده كند از اين رو، در ميان قشر اطباء كمتر كسى پيدا مى شود كه خدا را انكار كند،
زيرا پس از مشاهده راز هاى شگفتى آورتن آدمى با اندك تفكر و ارزيابى مى توان خداوند انسان آفرين را شناخت ،
كه معصوم عليه السلام فرمود :
اِعْرِفْ نَفْسَكَ تُعْرَف رَبَّكَ
(خود را بشناس خدا را مى شناسى .)
و قرآن كريم تن آدمى را يكى از راه هاى شناخت معرفى مى كند كه :
وَ فى اَنْفُسِكُمْ اَفَلاتَعْقِلُونَ
(و نشانه هاى خدا در جسم و جان شما نهفته است ، آيا قدرت تفكر نداريد؟)
زيرا در خداشناسى ، هم مى شود سير آفاقى داشت و در اجرام كيهانى مطالعه كرد و چون نظامى گفت :


نه يك رشته را مى توان تافتن





نه سر رشته را مى توان يافتن



و يا در جسم و جان آدمى ،
در جسم و جان خويش مطالعه كرد كه سير انفسى است ،
اين طبيب كاوشگر است كه با ويژگى ها و رازهاى نهفته آفرينش در تن آدمى هر روز و هر لحظه در تماس ‍ مستقيم است و مى تواند عظمت پروردگارى را بدرستى بنگرد.
تن آدمى
يكى از راه هاى خداشناسى تن آدمى است ،
كه هم فيلسوف الهى در آن به دقت مى نگرد،
و هم طبيب كاوشگر به كشف و ارزيابى آن مى پردازد،