صبور
2013_07_04, 03:22 PM
http://www.tahoorkotob.com/images/im_7c.gif
از جمله آیات الهیه که دلالت بر معاد دارد، داستان اصحاب کهف و رقیم است. این داستان از مشهورات بین اهل ملل و نحل و تواریخ است و قرآن کریم شرحی از آن را به قدری که شاهد برای مسأله معاد است بیان کرده است. جمله این آیات از آیه ششم تا آیه بیست و ششم از سوره کهف آمده است. خداوند در ضمن بیان این قضیه که سیصد و نه سال تمام آنانرا به خواب عمیق فرو برد و سپس بیدار نمود صریحاً میفرماید: «وَ کَذَلِکَ أَعْثَرْنَا عَلَیْهِمْ لِیَعْلَمُوا أَن وَعْدَ اللَهِ حَق وَ أَن الساعَةَ لاَ رَیْبَ فِیهَا؛ و اینچنین ما مردم را بر احوال آنان مطلع نمودیم تا بدانند که وعده خدا حق است، و حقاً که در ساعت قیامت تردید و شکی نیست» (الکهف/21).
در ابتداء خدا میفرماید: «فَلَعَلکَ بَـخِعٌ نَفْسَکَ عَلَی´ ءَاثَـرِهِمْ إِن لَمْ یُؤْمِنُوا بِهَـذَا الْحَدِیثِ أَسَفًا * إِنا جَعَلْنَا مَا عَلَی الاْرْضِ زِینَةً لَهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَیهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً * وَ إِنا لَجَـعِلُونَ مَا عَلَیْهَا صَعِیدًا جُرُزًا؛ شاید که تو بواسطه أسف خوردن بر عدم ایمان این مردم میخواهی خود را به هلاکت در افکنی! ما آنچه در روی زمین آفریدیم زینتهائی است که بر آن قرار دادیم تا بیازمائیم که عمل کدامیک بهتر است. و ما بالاخره روی زمین را پاک و خالی و چون سنگِ صاف بی‌محتوی و بی‌نقوش و صُوَر خواهیم کرد» (الکهف/6تا8).
و از اینجا شروع میفرماید به متن قصه اصحاب کهف: «أَمْ حَسِبْتَ أَن أَصْحَـبَ الْکَهْفِ وَ الرقِیمِ کَانُوا مِنْ ءَایَـتِنَا عَجَبًا؛ آیا تو چنین می‌پنداری که قصه اصحاب کهف و رقیم، از آیات عجیبه ما بوده است؟» (کهف/9). و سپس شروع میفرماید به شرح این داستان:
از جمله آیات الهیه که دلالت بر معاد دارد، داستان اصحاب کهف و رقیم است. این داستان از مشهورات بین اهل ملل و نحل و تواریخ است و قرآن کریم شرحی از آن را به قدری که شاهد برای مسأله معاد است بیان کرده است. جمله این آیات از آیه ششم تا آیه بیست و ششم از سوره کهف آمده است. خداوند در ضمن بیان این قضیه که سیصد و نه سال تمام آنانرا به خواب عمیق فرو برد و سپس بیدار نمود صریحاً میفرماید: «وَ کَذَلِکَ أَعْثَرْنَا عَلَیْهِمْ لِیَعْلَمُوا أَن وَعْدَ اللَهِ حَق وَ أَن الساعَةَ لاَ رَیْبَ فِیهَا؛ و اینچنین ما مردم را بر احوال آنان مطلع نمودیم تا بدانند که وعده خدا حق است، و حقاً که در ساعت قیامت تردید و شکی نیست» (الکهف/21).
در ابتداء خدا میفرماید: «فَلَعَلکَ بَـخِعٌ نَفْسَکَ عَلَی´ ءَاثَـرِهِمْ إِن لَمْ یُؤْمِنُوا بِهَـذَا الْحَدِیثِ أَسَفًا * إِنا جَعَلْنَا مَا عَلَی الاْرْضِ زِینَةً لَهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَیهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً * وَ إِنا لَجَـعِلُونَ مَا عَلَیْهَا صَعِیدًا جُرُزًا؛ شاید که تو بواسطه أسف خوردن بر عدم ایمان این مردم میخواهی خود را به هلاکت در افکنی! ما آنچه در روی زمین آفریدیم زینتهائی است که بر آن قرار دادیم تا بیازمائیم که عمل کدامیک بهتر است. و ما بالاخره روی زمین را پاک و خالی و چون سنگِ صاف بی‌محتوی و بی‌نقوش و صُوَر خواهیم کرد» (الکهف/6تا8).
و از اینجا شروع میفرماید به متن قصه اصحاب کهف: «أَمْ حَسِبْتَ أَن أَصْحَـبَ الْکَهْفِ وَ الرقِیمِ کَانُوا مِنْ ءَایَـتِنَا عَجَبًا؛ آیا تو چنین می‌پنداری که قصه اصحاب کهف و رقیم، از آیات عجیبه ما بوده است؟» (کهف/9). و سپس شروع میفرماید به شرح این داستان: