چگونه امام زمان به شهادت می رسد مگر بدی و ظلم هنوز پا برجاست؟

[صبور]

در زمان حكومت عدل جهاني امام زمان«عليه السلام» نظر به اينكه بينش و آگاهي انسانها كامل مي‏شود گرايش به كفر و نفاق و انحراف از مسير حق و عدالت و ايمان كاهش مي‏ يابد ولي اين منافات، با آزادي و اختيار آنان ندارد و چنانكه محيط فاسد و انحرافي در گرايشهاي انحرافي انسانها مؤثر است محيط صالح و شايسته و بالا رفتن سطح شناخت و آگاهي در رشد و هدايت آنان تأثير به سزائي دارد،ولي با اين حال بعد از ظهور حضرت حجت عجل الله تعالي فرجه، مانند قبل از ظهور اختيار باقي است و براي انسان امكان گناه كردن مي باشد و اين مطلبي است مسلم از نظر ادله عقلي و نقلي.
در كتاب في ظلال نهج البلاغه ج2 ص357 در ذيل كلام علي عليه السلام كه فرمود «ثم ليشحذن فيها قوم ...» مي گويد در سايه آموزش و تربيت امام زمان عليه السلام، علما و دانشمنداني بيرون مي آيند كه به حلا ل و حرام خدا و كتاب و نسبت به پيامبر به خوبي آگاهي دارند. پس در آن زمان هم حلال و حرامي مي باشد و چنانچه گفته شد حلال و حرام متفرع بر اختيار است و در روايات ديگر كه در اين زمينه مي توانيد به كتاب مناهل الابرار في تلخيص بحارالانوار حسين درگاهي،مراجعه فرمائيد.
بنابراين اينگونه نيست كه در آن زمان،كسي نتواند مرتكب گناه و جنايتي شود.
اما اينكه فرموده ايد،چطور با اين اوصاف امام زمان(عج) به شهادت مي رسند؟ در پاسخ بايد گفت:
اولاً طبق مطالب فوق،مشخص شد كه در آن زمان هم امكان گناه و معصيت براي انسانها وجود دارد و اينگونه نيست كه ديگر كسي مرتكب گناه و معصيت نشود.
ثانياً اينكه شما شهادت آن حضرت را امر مسلم فرض كرده ايد،اينگونه نيست،بلكه اين موضوع اختلافي است و نمي توان بطور قطعي اظهار نظر كرد،روايات مربوط به اين مسأله نيز دو دسته مي باشد: بعضي دلالت بر وفات حضرت و برخي ديگر دلالت بر شهادت حضرت ـ عليه السّلام ـ دارد كه به برخي از اين روايات اشاره مي كنم:

روايات دستة اول:

1. از جمله رواياتي كه دلالت بر مرگ طبيعي حضرت ـ عليه السّلام ـ دارد، تفسيري است كه از امام صادق ـ عليه السّلام ـ در مورد آيه شريفه «ثُمَّ رَدَدْنا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ»[1] نقل شده است. حضرت مي فرمايد: مراد، زنده شدن امام حسين ـ عليه السّلام ـ با اصحاب خود در عصر امام زمان است در حاليكه كلاه خودهاي طلائي بر سر دارند و به مردم رجعت امام حسين ـ عليه السّلام ـ و يارانش را اطلاع مي دهد تا مؤمنان به شك و ترديد نيفتند. اين در حالي است كه حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ در ميان مردم حضور دارد. هنگامي كه مردم امام حسين ـ عليه السّلام ـ را به خوبي شناختند و به او ايمان پيدا كردند، مرگ حضرت حجّت ـ عليه السّلام ـ فرا مي رسد و امام حسين، غسل و حنوط و كفن و خاكسپاري حضرت را برعهده مي گيرد زيرا كه امام را جز امام، غسل نمي دهد»[2].
2. در روايتي ديگر نيز امام صادق ـ عليه السّلام ـ در پاسخ به اين سؤال كه: اولين كسي به دنيا رجعت خواهد كرد چه كسي است؟ مي فرمايد: اولين رجعت كننده به دنيا، امام حسين است كه پس از رجعت او و يارانش در حاليكه هفتاد پيامبر نيز او را همراهي مي كنند، حضرت قائم (عج) انگشترش را به امام حسين واگذار مي كند و چشم از جهان فرو مي بندد امام حسين ـ عليه السّلام ـ نيز تجهيز غسل و كفن و دفن حضرت را برعهده مي گيرد»[3].

دستة دوم:

رواياتي است كه بطور عام دلالت بر شهادت همة ائمة معصومين ـ عليهم السلام ـ دارد:
1. امام حسن مجتبي ـ عليه السّلام ـ مي فرمايد: و الله لقد عهد الينا رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله و سلّم ـ ان هذا الامر عليكم اثنا عشر اماماً من ولد علي و فاطمه، ما منا الامسموم او مقتول»[4] به خدا سوگند رسول خدا اين عهد و وعده را به ما داده است كه امر امامت را دوازده تن از فرزندان علي ـ عليه السّلام ـ و فاطمه ـ عليها السّلام ـ به دست خواهند گرفت و هيچ كدام از ماها نيست مگر اينكه يا به وسيلة سم و يا با كشتن، شربت شهادت خواهند نوشيد.
2-. از امام صادق ـ عليه السّلام ـ و امام رضا ـ عليه السّلام ـ نيز روايت شده است كه «مامنا الامسموم او مقتول»[5] هيچ يك از ما نيست مگر اينكه مسموم و يا مقتول مي باشد.
3.براساس حديثي كه امام مجتبي ـ عليه السّلام ـ فرمود و تأكيدي كه امام صادق ـ عليه السّلام ـ و امام رضا ـ عليه السّلام ـ نموده است امام زمان ـ عليه السّلام ـ نيز به شهادت خواهند رسيد. علماي شيعه نيز نوعاً روايات دال بر شهادت را ترجيح داده اند و قائل به شهادت ائمة معصومين ـ عليهم السلام ـ مي باشند.[6]
حتي مرحوم علامه مجلسي در بحارالانوار با اين عنوان بابي را گشوده است كه «انهم ـ عليهم السّلام ـ لا يموتون الا بالشهاده»[7]؛ اين بزرگواران نمي ميرند مگر با شهادت.

نحوة شهادت حضرت ـ عليه السّلام ـ :
در مورد چگونگي شهادت حضرت، فقط يك روايت در بعضي منابع شيعي نقل شده است كه در آن از زني به نام سعيده كه از طايفة بني تميم و داراي محاسن و ريش شبيه مردان است، به عنوان قاتل حضرت نام برده شده است كه در هنگام عبور حضرت، از بالاي بام سنگي را به سوي حضرت پرتاب مي كند و حضرت را به شهادت مي رساند[8]
ولي اين روايت در منابع معتبر شيعي نقل نشده و دليل قطعي در مورد چگونگي شهادت حضرت، در دست نمي باشد بنابراين مي توان گفت: كه حتي بنابر روايات دال بر شهادت، كيفيت و نحوة شهادت آن عزيز چندان روشن نمي باشد.
همانگونه كه مشاهده مي فرماييد روايت مربوط به نحوه شهادت امام زمان(عج) در منابع معتبر شيعي نيامده است.


--------------------------------------------
پي نوشتها:

[1] . سورة مباركه اسراء، آية 6.
[2] . بحار الانوار، ج 27، ص 217، موسسه الوفاء ـ بيروت.
[3] . بحار الانوار، ج 27، ص 217.
[4] . همان و اعلام الوري باعلام الهدي، طبرسي، ص 349، دارالمعرفه ـ بيروت لبنان.
[5] . همان و اعلام الوري باعلام الهدي، طبرسي، ص 349، دارالمعرفه ـ بيروت لبنان.
[6] . چشم اندازي به حكومت مهدي، نجم الدين طبسي، ص 214، چاپ اول، 1380، بوستان كتاب ـ قم.
[7] . بحار الانوار، ج 27، ص 213.
[8] . تاريخ ما بعد الظهور، سيد محمد صدر، ص 881، مكتبه الامام اميرالمؤمنين ـ عليه السّلام ـ، اصفهان.
---------------------------------------
منبع : وبلاگ مهدویت و اخرالزمان

[معمار]

در پاسخ به این پرسش که:

چگونه امام زمان به شهادت می رسد مگر بدی و ظلم هنوز پا برجاست؟

باید گفت که:

مرگ چیزی است که همه در زندگی باید آن را تجربه کنند حتی پیامبر اکرم(ص)هم از این قاعده مستثنی نیست

قرآن می فرماید:إِنَّكَ مَيِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَيِّتُونَ---زمر آیه 30--تو ای پیامبر(ص) مى‏ ميرى و آنها نيز خواهند مرد

در حدیث دیگری می خوانیم که:از پيامبر خدا صلى الله عليه وآله روايت شده است كه فرمود: «هيچ يك از ما نيست مگر آن كه يا به قتل مى رسد ويا با زهر كشته مى شود».بحارالانوار جلد 27 صفحه 209
در تفسير اين حديث شريف گفته اند كه مراد از این حدیث خود پيامبر ودخترش فاطمه زهرا سلام الله عليها ودوازده امام معصوم سلام الله عليهم است.

پس طبق این حدیث هم امام زمان(ع)یا باید مسموم شود یا باید توسط یک فرد شقی به قتل برسد

جند نکته:

نکته اول:

آزادی و اختیاری که انسان ها دارند محدود به زمان خاصی در دنیا نیست.هم در زمان غیبت انسان دارای اختیار است و هم در زمان ظهور.هم در زمان غیبت انسان می تواند گناه کند و هم در زمان حضور.خداوند اختیار را از انسان سلب نمی کند

آیات قرآن در زمینه اختیار مطلق است(هم شامل زمان غیبت و هم شامل زمان ظهور)

«إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا» (انسان/ 3) ما راه را باز كرديم هر كس مى‏ خواهد ايمان بياورد و هرکس مى‏ خواهد ايمان نياورد

نکته دوم:

بعد از ظهور امام به سبب تحقق عدالت و رشد فکری مردم انگیزه های گناه نادر و کم می شود چرا که مهم ترین عامل صدور گناه از انسان حرص و طمع و احساس نیاز به مال دنیا است,که با ظهور امام مهم ترین عوامل گناه از بین می روند

احادیث را که نگاه می کنیم معلوم می شود که در آن زمان امنیت و عدالت برقرار است,اما از احادیث این برداشت نمی شود که گناه به طور کامل از بین می رود

در احادیث داریم که:

در دوران حضرت مهدی(ع) "روابط نامشروع، مشروبات الکلى و رباخوارى از بین مى‏ رود، مردم به عبادت و اطاعت روى مى ‏آورند، امانت ها را به خوبى رعایت مى‏ کنند، اشرار مردم، نابود مى‏ شوند و افراد صالح باقى مى‏ مانند". [منتخب الاثر، ص 474]