تفسير انتظار

[امیر هانی]

besm22

انـتـظـار يـعنى ، چشم به راه (بنيانگذار حكومت جهانى اسلامى ) كه براى اولين بار، پرچم پرافتخار اسلام را در سراسر شرق و غرب عالم به اهتزاز در مى آورد.

يفتح الله له شرق الارض و غربها... حتى لا يبقى الا دين محمد(ص )


بحارالانوار، ج 52، ص 291، منتخب الاثر، ص 470 و نيابيع المودة ،ص 493.


و بـه دوران كـفـر جـهـانـى و شـرك بـيـن المللى خاتمه داده و اختلاف بين مذاهب و اديان را پايان مى بخشد.

ليرفع عن الملل و الاديان الاختلاف .


بحارالانوار، ج 53، ص 4.

[امیر هانی]

و بساط طرفداران دروغين مذهب و مكتب الهى را در هم مى پيچد:

يرفع الله المذاهب من الارض فلا يبقى الاالدين الخالص .


الزام الناصب ، ص 179، الملاحم و الفتن ، ص 108، و بشارة الاسلام ص 297.


و بانگ رساى توحيد و نبوت را در سراسر عالم طنين انداز خواهد نمود:

لا يـبـقـى قـريـة الا نـودى فـيـهـا بـشـهـادة ان لا اله الا الله و ان مـحـمـدا رسول الله بكرة و عشيا

بحارالانوار، ج 51، ص 60.

[امیر هانی]

انـتـظـار يـعـنـى : چـشـم بـه راه (مـصـلح كـل ) و مـؤ سـس حـكـومـت عـدل الهى ) و(انقلابى بزرگ تاريخ بشريت ) كه با انقلاب بى نظيرش ، بساط ستم و بيداد را در جهان برچيده و حكومت عدل و داد را جايگزين آن كرده و سراسر گيتى را از عدل و داد پر خواهد نمود آن چنان كه از ظلم و بيداد مملو گشته ؛ و تمام تشنگان عدالت ، با جان و دل ، اگر چه با سينه خيز رفتن از روى برفها، بسوى او خواهند شتافت :

فـيـمـلاهـا قـسـطا و عدلا كما ملاوها جورا فمن ادراك منكم فلياءتهم ولو حبوا على الثلج .


بحارالانوار، ج 51، ص 87 و منتخب الاثر، ص 152.

[امیر هانی]

انـتـظـار يعنى : چشم به راه طلوع سپيده اميد، شكافتن فجر نور عدالت ، نورباران شدن سـراسـر گـيـتى و همه گير شدن عدل و مساوات در تمام محورها آنچنان كه پرندگان در آشيانه هاى خود ابراز خوشحالى نموده و ماهيان در اندرون درياها اظهار شادمانى كنند:

فعند ذلك يفرح الطيور فى او كارها و الحيتان فى بحارها.


بحارالانوار، ج 52، ص 304.


انتظار يعنى : چشم به راه خورشيد فروزان امامت كه با درخشيدن او، دوران ظلمت غم افزاى ظلم و بيداد پايان پذيرفته و كاخ ستم و ستمگرى ويران گشته ، ايام دادخواهى مظلومان و بيچارگان فرا رسيده و از ستمديدگان آنچنان رفع ستم خواهد نمود كه اگر ستمديده اى ، زير دندان ستم پيشه اى باشد آن را باز ستاند و به صاحبش ‍ برگرداند:

يـبـلغ رد المـهـدى المـظـالم حـتـى ولو كـان تحت ضرس انسان شى ء انتزعه حتى يرده .


منتخب الاثر، ص 478 و بحارالانوار، ج 51، ص 68.

[امیر هانی]

انـتـظـار يـعـنـى چـشـم بـه راه چـشـمـه سـار عـدالت و جـلوه گاه ولايت كه با حاكميت مطلق عـدل ، ظـلم و بـيـداد بـراى هـمـيـشـه از تـاريـخ بـشـر مـحـو شـده و عـدل و داد آنـچـنـان بـال و پـرش را بـر سر ساكنان زمين مى گسترد كه نسلهاى آينده جز عـدل چـيـزى نـمـى شـنـاسـنـد و بـه غـيـر از داد، بـه چـيـزى عمل نمى كنند:

حتى يولد قوم لا يعرفون الا العدل و لا يعملون الا به .

روزگـار رهـايـى ، ص 900، بـه نـقـل از بـحـارالانـوار، ج 51، ص 68، المـلاحم والفتن ، ص 123 و بشارة الاسلام ، ص 19.


انتظار يعنى : چشم به راه بنيانگذار حكومت عدل و داد و برهم زننده بساط ظلم و بيداد كه در سـايـه شـمـشـيـر عـدالت او تـمـامـى سـتـمـگـران جـنايتكار و منكران طغيانگر و دشمنان تجاوزگر و مخالفان عنادگر، از صفحه گيتى محو خواهد شد:
فـلا يـبقى على وجه الارض جبار قاسط ولا جاحد غامط ولا شانى مبغض و لا معاند كاشح .

بحارالانوار، ج 52، ص 36.

[امیر هانی]

و در عرصه زمين نشانى از ظلم اثرى از بدعت به چشم نخواهد خورد:

حتى لا يرى اثر من الظلم .

الزام الناصب ، ص 25 و بحارالانوار، ج 51، ص 47.


و ابر عدالت و دادگرى سايه خود را بر روى ساكنان كره خاكى مى گسترد كه كسى را جرئت تجاوز و ستم به حريم ديگرى نخواهد بود:

...و وضع ميزان العدل بين الناس فلا يظلم احد احدا


بحارالانوار، ج 52، ص 321.

[امیر هانی]

انـتـظـار يـعـنـى : چـشـم بـه راه سـمـبل فضيلت و الگوى كرامت كه ثروت خدادادى را به رايـگـان در اخـتـيـار همگان قرار داده بر مسئولين كشورى و لشكرى بسيار سختگير و به بينوايان بسيار مهربان است :

المهدى سمح بالمال شديد على العمال ، رحيم بالمساكين .


روزگار رهايى ، ص 598، به نقل از الملاحم و الفتن ، ص 137.


انـتـظـار يـعـنـى : چـشـم بـه راه پديد آورنده تحول بزرگ جهانى كه فقر و نيازمندى را بـراى هـمـيـشـه از جـوامـع بـشـرى ريـشـه كـن كـرده هـمـگـان را در سـايـه فـضـل و رحـمـت الهـى بى نياز خواهد نمود آنچنانكه مردم ، كسى را نمى يابند كه هدايا و زكات خود را به وى بپردازند:

يـطـلب الرجـل مـن يـصـله بـمـاله و ياءخد زكاته فلا يجد احدا تاءخذ ذلك استغناء بما عندالناس من فضله .


بحارالانوار، ج 52، ص 337 و الزام الناصب ، ص 230.