هندیانی
2015_12_14, 06:32 PM
besmellah
🌹🌹تفسیر و معنای واژه ی "رشد "در آیه ی 6 سوره ی نساء
واژه «رشد» را به صورت هاى مختلف معنا كرده اند:
1. دستهاى اعتقاد دارند كه منظور برخوردارى از خردمندى و ديندارى و صلاحيت است.
2. گروهى معتقدند كه مقصود از آن، صلاحيت در دين و ديندارى و آمادگى لازم براى اداره اموال و امور زندگى خويش است.
3. پاره اى گفته اند: منظور از «رشد» در آيه شريفه، «خرد» است؛ و اگر كسى از رشد فكرى برخوردار نباشد، حتّى اگر به مرحله پيرى هم برسد، نبايد ثروتش را دراختيار او نهاد، چرا كه آن را تباه مى سازد.
به نظر ما، ازميانِ ديدگاه هاى سه گانه، ديدگاه نخست كه از «ابن عبّاس» نيز روايت شده است، قوى تر مى نمايد؛ بويژه آن كه از پنجمين امام نور هم روايتى به همين مضمون رسيده است.
با اين توضيح، كسى كه از صلاحيت دينى و رشد فكرى براى اداره امور مالى خود برخوردار بود، حتّى اگر ازنظر اخلاقى بى بندوبار باشد، بايد دارايىاش را دراختيار او نهاد و نمى توان وى را از تصرّف در مالش بازداشت.
👈از آيه شريفه اين نكته دريافت مىشود كه اگر انسان خردمندى هم بخواهد ثروت خويش را تباه سازد، مىتوان از تصرّف او در اموالش جلوگيرى كرد؛ زيرا وقتى ما موظّفيم ثروت كودك رشدنيافته و ناتوان از اداره صحيح امور مالى را به او نسپاريم و برايش حفظ كنيم تا به مرحله رشد برسد، چرا نتوانيم از تصرّف تبهكارانه فرد بالغ جلوگيرى كنيم؟
مضاف بر اينكه اين مطلب در روايات ما نيز ذكر شده است.
👈به هر حال، آيه شريفه، سپردن دارايى يتيم به او را در گرو تحقّق دو شرط مى داند:
1. رسيدن به مرحله بلوغ؛
2. رشد فكرى.
و به سرپرستان يتيمان فرمان مى دهد كه پيش از اين مرحله نبايد ثروت آنان را دراختيارشان نهند؛ و بعد از رسيدن به اين مرحله، بايد در نهايت امانت و صداقت، دارايى آنان را به خودشان بسپارند. (مجمع البیان)
@shahrenuraniquran
🌹🌹تفسیر و معنای واژه ی "رشد "در آیه ی 6 سوره ی نساء
واژه «رشد» را به صورت هاى مختلف معنا كرده اند:
1. دستهاى اعتقاد دارند كه منظور برخوردارى از خردمندى و ديندارى و صلاحيت است.
2. گروهى معتقدند كه مقصود از آن، صلاحيت در دين و ديندارى و آمادگى لازم براى اداره اموال و امور زندگى خويش است.
3. پاره اى گفته اند: منظور از «رشد» در آيه شريفه، «خرد» است؛ و اگر كسى از رشد فكرى برخوردار نباشد، حتّى اگر به مرحله پيرى هم برسد، نبايد ثروتش را دراختيار او نهاد، چرا كه آن را تباه مى سازد.
به نظر ما، ازميانِ ديدگاه هاى سه گانه، ديدگاه نخست كه از «ابن عبّاس» نيز روايت شده است، قوى تر مى نمايد؛ بويژه آن كه از پنجمين امام نور هم روايتى به همين مضمون رسيده است.
با اين توضيح، كسى كه از صلاحيت دينى و رشد فكرى براى اداره امور مالى خود برخوردار بود، حتّى اگر ازنظر اخلاقى بى بندوبار باشد، بايد دارايىاش را دراختيار او نهاد و نمى توان وى را از تصرّف در مالش بازداشت.
👈از آيه شريفه اين نكته دريافت مىشود كه اگر انسان خردمندى هم بخواهد ثروت خويش را تباه سازد، مىتوان از تصرّف او در اموالش جلوگيرى كرد؛ زيرا وقتى ما موظّفيم ثروت كودك رشدنيافته و ناتوان از اداره صحيح امور مالى را به او نسپاريم و برايش حفظ كنيم تا به مرحله رشد برسد، چرا نتوانيم از تصرّف تبهكارانه فرد بالغ جلوگيرى كنيم؟
مضاف بر اينكه اين مطلب در روايات ما نيز ذكر شده است.
👈به هر حال، آيه شريفه، سپردن دارايى يتيم به او را در گرو تحقّق دو شرط مى داند:
1. رسيدن به مرحله بلوغ؛
2. رشد فكرى.
و به سرپرستان يتيمان فرمان مى دهد كه پيش از اين مرحله نبايد ثروت آنان را دراختيارشان نهند؛ و بعد از رسيدن به اين مرحله، بايد در نهايت امانت و صداقت، دارايى آنان را به خودشان بسپارند. (مجمع البیان)
@shahrenuraniquran